158
Қа на ты нан үзі ліп ән-са ма лы,
Қан ша ма ақ қу кет ті екен – аң са ған ән?
Ор тай ма ған Же тімкөл тол ма ған да,
Бол ған өмір ұқ сай ды бол ма ған ға.
Сы зат та жоқ бе тін де, сы зық та жоқ,
Ай ды ны на ақ қуы қон ба ған ба?!
Қыз ғыш та ры қи қу лап, қор ға ған да,
Сор ла ған ға ұқ сай ды, сор ла ған ға,
Шү ре гей лер ай ды нын қор ла ған да,
Көк құ тан дар қа на тын қом да ған да...
Беу, дү ние-ай, ақ қу лар орал ған да,
Ай дын көл дің ие сі жол ал ған да.
Же ті сіп бір Же тімкөл қа лу шы еді-ау,
Ты ну шы еді-ау, тең сел ген қа ра ор ман да.
Таян ған да ақ қу лар қо нар маң ға,
Ба су шы еді-ау, ба йызын бар ар ман да!
Қа на ты нан ақ қу дың ба ла пан дап,
Ән ұша тын сым пыл дап таң атар да.
Сүйі н ші бер де ген дей бір то лық сып,
Сы быр лай тын Же тімкөл Ала тау ға.
Ты на қа лып бұл бұл да жа ға-тал да,
Қар айтұ ғын ай дын ға, ақ отау ға.
Таң мен күн нің ара сы таян ған да,
Тау дың ба сы алау мен боял ған да,
Ті рі ле тін тау да ғы бар тір ші лік,
Қа на ты нан ақ қу дың оян ған ба?!
Кө мей ін де тәт ті үні бы лай қа лып,
Жа ға-тал да жас бұл бұл тұр ой ла нып.
Жет ті ақ қу лар.
Тү ген деп Же тімкө лін,
Жа ға лау да ұшып жүр шыр ай на лып,
(Бір ден көл ге қон бай ды құ лай ба рып.)
Сон дайтұ ғын, ақ қу лар сон дайтұ ғын,
Асы ғыс тық олар да бол майтұ ғын.
Қо ма ғай көк құ тан дар се кіл де ніп,
Жалп бе ріп, жа ға ға кеп қон байтұ ғын.
Сон дайтұ ғын, ақ қу лар сон дайтұ ғын,
Ақ мү сін ай дын ға кеп орн айтұ ғын.
Әл ди леп ақ тө сін де, бер мей ты ным,
Ақ ай дын, ақ мү сі нін тер бейтұ ғын.
Достарыңызбен бөлісу: