165
Әйт еу ір ақ қу ат қан оң бай ды деп...
– Со лай, со лай...
Ама нат бір Құ дай ға...
Қай-қай да ғы тү се ді құр ғыр ой ға...
...Ат
ба сын шұ ғыл бұ рып, та йып тұр ды,
Қарт тас тап не лер сұм дық сыр ды бой ға.
Бә рі ұмыт: ба қы тың да, бай лы ғың да,
Күл кі шат тық, күй зелт кен қай ғы, мұң да.
Же тімкөл же тім сі реп қа лып қой ды,
Бір өлі, бір ті рі ақ қу ай ды нын да...
Бар
өмір ден кө ңі лі шай лы ғу да,
Бай ғұс ана ер кі нен ай ры лу да.
Әл де не ден сұм жү рек сес ке не ді,
Ара кі дік әл де не ес бе ре ді.
Та би ғат тың, тау дың да, ақ қу дың да,
Бай ғұс қа бол май қал ды еш ке ре гі.
Ке ле ді ана, сез бей ді еш те ңе ні.
Бай ұмыт, әл сіз жат қан ба ла да ұмыт,
Қайт қан құс тай алыс тап ба ра ды үміт.
Кө лі ме нен қош тас қан ақ қу үні,
Құ ла ғы на ке ле ді ара кі дік.
Өмір емес – өмі рі,
қо раш тан ған,
Бай ғұс ана тір лік тен қа лыс қал ған.
Ке ле ді ана, қа ра бет қа рақ шы дай,
Ел мен жер ден бір жо ла алас тал ған
Ап пақ нұр ды кө ре ал май ақ ас пан нан,
Түн-тү нек те бей не бір адас қан жан.
...Абыр-са быр, үй ма ңы дүр бе лең-ді,
Ал ғаш ана абыр жып, біл ме ген-ді.
Ат үс ті нен тү се
ал май қа тып қал ды
Мел шиіп, біл мей тіл мен үн де ген ді
Біл мей ді, қай да кел ді, кім ге кел ді.
Өң бе, түс пе, әйт еу ір тала су да,
Өлі ме нен ті рі нің ара сын да.
Отыр ған дай Же тімкөл жа ға сын да,
Ақ қу жа тыр кө зі нің ша ра сын да.
ара кі дік –
ара-ара сын-
да, ан да-сан да
Сөз мар жан
АР
МА
Н-
ПВ
б
ас
па
сы
166
Ау нап тү сіп аты нан, үйі не ен ді,
Есі не алып ерін де, ба ла сын да.
Өліп жат қан ұлы на қа ра сын да,
Қал сын ана Же тімкөл жа ға сын да,
Өлі ме нен ті рі нің ара сын да.
...Ап пақ
нұр мен шо мыл тып ай на ла ны,
Ақ сәу ле мен ай дын ның ой на ға ны,
Көз ал дын да...
Құ лақ тан ке тер емес,
Таң да бұл бұл та мыл жып сай ра ға ны,
Көз ал дын да – ақ қу дың жай ра ға ны.
Сы ңар қа нат, сы нық құс – жа ра лы ақ қу
Өлі ақ қу дан ке те ал май ай на ла ды.
Ақ тө сек –
ап пақ ай дын, ақ қу – ба ла,
Жа ра лы ақ қу се кіл ді жат тың ба, ана?..
«...Мы на жат қан Же тімкөл, мы на ақ қу ды,
Өз қо лым мен өл тір дім,
ат тым жа ңа,
Жоқ!
Мен емес... Мен ат па дым...
Ке ше гөр, ке ші ре гөр, жа рат қа ным?!»
Ға зиз ана, ер бең деп екі қо лы,
Жиыл ған жұрт қа қа рап алақ та ды.
Кү ле ді, бір де жы лап, зар ла на ды,
Көк ке қа рап, бе кер ге қар ма на ды.
Бір де үн сіз,
мел шиіп тың тың дай ды,
Құ ла ғын да ақ қу дың ар ман-әні.
Ал ды мен жұрт үн-түн сіз таң да на ды,
Қы быр-сы быр ар ты нан жал ға на ды...
Бір де ана көк ке жа йып ала қа нын:
«Қа зір, бо там...
Мі не ки, таң ата ды...
Қа зір, бо там, ақ қу мен ұшық тай мын...
Жа зы ла сың құ лы ным... ба ла па ным!
Қа си ет!..
О, қа сі рет!
Осын дай ма ең?!
Со рым ның қа лың ды ғы ша шым дай ма ең!..
Қа си ет!..
Қа си ет тер ұшып кет ті,
Достарыңызбен бөлісу: