173
Орал дым ба
бая ғы бір шақ тар ға,
Тол қын бо лып ту лап шық тым да ла ға.
(Еке уі қол ұс та са ды. Бі рақ ұс тас қан қол да ры ерік сіз ажы рай
бе ре ді.)
(Қа ма жай дың үйі. Ша шыл ған, бей-бе ре кет кө рі ніс. Қа ма жай,
Омар, Ти мур, Нә зи ла, кіш кен тай Ер мек. Ор та да Ти мур отыр. Ол
іш кен ге ұқ сай ды. Ал дын да бө тел ке.)
Ти мур. Ке тің дер. Бә рің де ке тің дер. Ма ған еш кім нің де қа же ті
жоқ. Өйт ке ні мен де еш кім ге қа жет емес пін. Анам бол са, бүйт пес
едің дер!
Қа ма жай. Са ған не бол ған? Не ай тып тұр ға ның ды бі ле мі сің өзің?
Нә зи ла. Біл мей ді. Ол бү гін тұң ғыш рет аза мат бо лып, арақ
ішіп ке ліп отыр. Аза мат бол ға ны ңыз құт ты бол сын!
Ти мур. Ба тыр қа раң ды, сай ра май!
Әзі лің ді кө те рер жа йым
жоқ. Ба ға на жұ мыс тан шар шап кел ге нім де бі рің ді тап па дым.
Құ дай сен дер ге тек тіл бер ген.
Қа ма жай. Те мір-ау, үй де бол ма сақ, қы ды рып жүр ген жоқ пыз
ғой.
Ти мур. Қы ды рып жүр сің дер. Парк те. Жі гіт пен. Осы үй дің
қа мын ой лай тын жал ғыз мен бе?
(Әке ле рі кі ре ді. Бә рі тұр ған орын-орын да рын да қи мыл сыз
қа ла ды).
Ти мур. Мм. Наз... Қы дыр ара лап жүр
екен де сем, әке міз
екен сіз ғой.
(Әке ле рі үй ор та сы на кеп, бә рі не үн сіз көз тас тай ды).
Ти мур. Жы ла ған ба ла ның үні не қа рай ла мап еді ңіз, ен ді не
із деп жүр сіз? Құ дай ға шү кір, ержет тік.
Дау сы мыз да шық ты,
дау ла сып та жа тыр мыз. Кө зі ңіз өтіп ке тер, сұқ тан бай тез ке ті ңіз.
Ке ті ңіз, ке ті ңіз!...
Қа ма жай. Ти мур...
(Ол жай лап ба сып шы ғып ке те ді. Оның со ңы нан әп ке сі жү гі-
ре ді).
Достарыңызбен бөлісу: 
