156
Ар тық бол мас біл ге нің
«Со ғыс қа дей ін гі жыл дар алаң сыз өт ті. Сұр қия со ғыс бей нет пен
ең бек тің қа мы тын мой ны мыз ға ер те ки гіз ді. Ат
со қа ға екі ба ла дан
оты ра тын быз. Таң ның аты сы нан түн нің ор та сы на дей ін төрт ат со-
қа ға мі ніп, кү ні бойы изең деп, ми тың дап, со қа құ ла ғы на жар ма сып,
егіс тік жер ді шаң жұ тып жү ріп жырт тық. Жер жыр тып жүр ге ні міз де оқу
бас та лып кет ті. Бри га дир біз ді мек теп ке жі бер ме ді. Со ңы мыз дан біз ді
із деп кел ген еш кім бол ма ды. Бір кү ні Мұ қа ға ли: «Ең ал ды мен оқу ке-
рек. Шол пан жұл дыз туа бә рі міз ұй ым дас қан түр де ау ыл ға қа ша йық.
Мек теп ке бар ған соң он да ғы лар ара тү сіп, қор ғап қа ла ды», – де ді ой-
лы пі шін мен. Ке лі сіл ген мез гіл де бұ талар дың қал қа сы мен қа шып ке-
ле міз. Ас паз кө ріп қа лып, бри га дир ге ай тып қо йып ты. Бри га дир қа ра
бие мен қу ып же тіп, жа тар ор ны мыз ға қай та алып кел ді. Ке ле сұ рақ-
тың ас ты на ал ды: «Бас та ған қай сы ла рың? Қа не, ай тың дар!» – де ді
қам шы сын үйі ріп. Біз үн де ме дік. Ба сы мыз сал бы рап тұ ра бер дік. Сол
кез де Мұ қа ға ли қас қая қа рап ал ға шық ты. Бри га дир ге те сі ле қа рап:
Бар лы ғы Отан үшін, май дан үшін,
Қы зу ең бек қар қын дап қай нау үшін... – деп бір тоқ та ды. Со сын:
«Әри не, ең бек ет кен жақ сы, бі рақ біз оқуы мыз ке рек, бі лім сіз ел дің
кү ні не бол мақ?» – деп сө зін жал ға ды. Бә рі міз «оқи мыз!» деп шу ете
қал дық. Ер те сін де біз дер ді жұ мыс тан бо сат ты. «Ау ыл, қай да сың?»
деп жаяу тарт тық. Мұ қа ға ли дың бір ау ыз өле ңі мен сө зі, қай сар мі не зі
біз дің са бақ ты жал ғас ты руы мыз ға се беп бол ды».
Ә.Асанов.«Мұқағали»журналы
...Ме нің қым бат ты дос та рым! Егер сіз дер шы ны мен ме нің өмір бая ным ды, твор-
чест вом ды зерт те мек бол саң ыздар, он да мен не жаз сам, со ның бә рін тү гел оқып
шы ғу ды ұмыт па ғай сыз дар. Ме ні өз өлең де рім нен бө ліп қа ра мау ла ры ңыз ды өті нем.
Ес те рі ңіз де бол сын, ме нің өле ңім же ке тұр ған да түк те емес. Бі рік ті ріп қа ра ған да ол
поэма іс пет ті. Ба сы мен ая ғы бар. Ол кей де кү лім де ген, кей де тү ңіл ген жа ным ның
құд ды дау ысын дай...
Сон дық тан мен өле ңім нің «Ме нім» ар қы лы жа сыр май, жап пай өмі рім нің ше жі ре-
сін жа сап шық тым. Жа ным ның мұ ңы мен қуа ны шы – бә рі сон да. Со лар бас қа жү рек-
тер ге өз сәу ле сін тү сі ру ге ти іс деп ой лай мын... Ес те рің де бол сын, әр бір өле ңім өз
ор нын да тұр сын. Яғ ни, жы лы на жә не бо йына қа рай, со нан соң көз ал май оқың дар.
Сю же ті не кө ңіл ау дар май-ақ қоюла ры ңа бо ла ды, ал ком по зи ция сы мен ар хи тек то-
ни ка сы на зер са лың дар шы. Егер
ме ні со дан тап па саң дар, он да ақын бол ма ға ным!
Мұқағали.Күнделік
Достарыңызбен бөлісу: