Ер мек. Ма рат ай та ды, па паң сен дер ді тас тап кет кен дей ді. Ол
еш қан дай да ұш қыш емес дей ді. Ол өті рік ай та ды ғой, ә?..
Қа ма жай. Кей ін, кей ін тү сі не сің, құ лы ным. Кей ін, кей ін...
(Оны құ шақ та ған күйі бас қа бөл ме ге алып ке те ді). (Үй де Омар, Нә зи ла, Гау һар. Қа ма жай кі ріп кел ген де, Нә зи ла ор ны на ұшып тұ ра ды). Нә зи ла. Жол дас тар! (Қа ма жай аңы рып тұ рып қа ла ды). Біз-
дің әп кей дің же ке мә се ле сін қа рау ға ар нал ған үй жи на лы сын
ашық деп жа рия лай мын. Түр лі се беп тер мен жи на лы сы мыз ға екі
адам қа ты са ал май отыр. Ти мур қыз бен кез де су ге кет ті. Ер мек
түн гі са ғат он бір бол ған дық тан, жи на лыс қа қа ты са ал майт ын-
ды ғын мә лім деп, ұй ық тау ға кет ті. Жи на лыс ашық де ген де рі ңіз
қол кө те рі ңіз дер! (Өзі бас тап, бә рі қол кө те ре ді.) Қа ма жай. Ой бай-ау, сен дер дің бұ ла рың не? Мен... сәл ке ші гіп
қал ға ным...
Нә зи ла. Жол дас Ос па но ва, оты ры ңыз.
Қа ма жай. Мы на лар дың де ні сау ма? «Ос па но ва сы» не сі? «Әп-
ке» не ме се әл гі «ма му ля» де меу ші ме едің дер?
Нә зи ла. Сіз бұл жай ын да өзі ңіз ге сөз бе ріл ген де ай та сыз.
Со ны мен, іс ке кі рі се лік. Осы ша ңы рақ тың бел ді мү ше сі, әрі бас-
шы сы Ос па но ва Қа ма жай дың өз ге от ба сы мү ше ле рі мен ақыл-
дас пай, өз бе тін ше жұ мыс қа ор на лас қа ны бә рі міз дің ашуы мыз ды
қоз дыр ға ны бел гі лі. Бұл мә се ле жө нін де кім нің қан дай ойы бар?
Гау һар. Мен Қа ма жай апай ды ер тең гі жұ мыс кү ні мен құт тық-
тай мын. Бі рақ біз ге айт па ға ны на өк пе лі мін.
АР МА Н- ПВ б ас па сы
182
Омар. Ғы лы ми тұр ғы дан қа ра ған да, әр бір адам өз қо ға мы на
қай жа ғы нан бол са да пай да лы бо лу ға ти іс. Өйт ке ні қо ғам – адам
ой ының же мі сі. Қол ең бе гі мен ой ең бе гі нің ара сын да ай ыр ма-
шы лық жойы лып, ең бек ті твор чест во деп қа рау ға қа лып та сып
ке ле жат қан жа ңа пси хо ло гия ның тұ сын да...