тексеріле де алмайтындығы себепті, позитивизм жалған және

тексеріле де алмайтындығы себепті, позитивизм жалған және

жоқ болған деп жариялады. Мәні жөнінен позитивизм белгілі

бір жағдайға ұшқары логикалық тұжырымдарға дейін жеткізілген

эмпиризм.

Позитивизм өзінің дамуында негізгі үш кезеңді басынан

Позитивизм өзінің дамуында негізгі үш кезеңді басынан

өткерді:

Бірінші позитивизм. Негізін салушы – Огюст Конт

(Auguste Comte). Өкілдері: Джон Стюарт Милль (Mill,

John Stuart) (1806–1873), Герберт Спенсер (Herbert

Spenser). (1820-1903жыл).

Эмпириокритицизм - өкілдері: Эрнст Мах (1838-1916)

(Ernst Mach), Рихард Авенариус (1843-1896)(Rihard

Avenarius)

Неопозитивизм неесе логикалық позитивизм –

Неопозитивизм неесе логикалық позитивизм –

өкілдері: Готлоб Фреге (1848- 1925) Gottlob Frege,

Бертран Рассел 1872 —1970 Bertrand Arthur William

Russell , Людвиг Виттгенштейн (1889-1951) Ludwig

Wittgenstein , Венский кружок, Львов – Варшава мектебі

Постпозитивизм - өклдері: Карл Поппер (1902–1994)

Karl Raimund Popper , Томас Кун (1922–1996) Kuhn

Thomas, И.Лакатос, Пол Фейерабенд (1924-1994),

Полани, Тулмин

Бірінші стадиясы

Бірінші стадиясы

Позитивизмнің бірінші формасынағы басты идеялар:

• Феноменализм;
• Индуктивизм принципінен абсолютті іздестіру барысында

саналы түрде қабылданатын тыйымдардың пайда болуы;

• Табиғат пен қоғам танымындағы идеализм;
• Әлеуметтік революцияларға теріс қарым қатынас


жүктеу/скачать 296,99 Kb.

Достарыңызбен бөлісу: