196 Үкілі Ыбырай Сандыбайұлы ЕРЛІ-БАЙЛЫ ЕКЕУГЕ Па, шіркін!
Ат тұрманның келіскені,
Тырашпан қара майлы жегісті еді.
Мендей-ақ бір адамның еміншегі,
Ақ көңіл ашық ыклас қарағыма,
Құдайдың кез келтірген келіншегі.
197 Үкілі Ыбырай Сандыбайұлы МАЙМАҚҚА Бұқшантайдың баласы Маймақ едің,
Өлі жүнің түспеген тайлақ едің.
Əкеңді көрмесем де, естуім бар,
Арбаңа жалғыз сыйыр байлап едің.
Көбештің қойын жаяу айдап едің,
Күйген нан қытырлатып шайнап едің.
Бұл күнде болыспын деп күпілдейсің,
Сол кезде Маймақ болсаң қайда-ақ едің?
Танымай өтсең, нені ойлап едің,
Шұқшиып мен де сырттай қоймап едім.
Ақ майды осы кезде жей алмайсың,
Ұмытпа, жылында бір тоймап едің.
Төс қағып менен қайда бармақ едің,
Аяқтан əлде мені шалмақ едің?
Ұмытпа, бес тиындап ақша ұрлаған,
Посселщик боқтық қазған парнақ едің.
Бір қатынға беруге малың жетпей,
Отыз беске келгенше бойдақ едің.
Мен сені жамандайын дегенім жоқ
Сен қаспақ, мен халқымның қаймағы едім.
