Психосамотикалық медицина өкілдерінің бағамдауы бойынша дамыған елдердегі бүкіл органикалық аурулардың 50%-ның психогендік сипаты бар. Егер бастапқы кезде психосамотикалық ауруларға белгілі бір сырқат тізімін қатыстырса, бүгінгі күні психосамотика кез келген аурудың пайда болу табиғатын түсіндіруге тырысады. Аурудың психосамотикада пайда болу механизмі адамның психикалық денінің саулығымен, оның ішкі жан дүниесінің тұрақтылық деңгейімен, жан мен тәннің үйлесуімен түсіндіріледі. Осы жағдайдағы емдеудің негізгі әдісі психотерапия, оның мақсаты науқастың өзі үшін жасырын оның эмоциялық сипаты және соматикалық аурулардың пайда болуы арасындағы байланысты анықтау болып табылады.
Психосамотикалық медицина өкілдерінің бағамдауы бойынша дамыған елдердегі бүкіл органикалық аурулардың 50%-ның психогендік сипаты бар. Егер бастапқы кезде психосамотикалық ауруларға белгілі бір сырқат тізімін қатыстырса, бүгінгі күні психосамотика кез келген аурудың пайда болу табиғатын түсіндіруге тырысады. Аурудың психосамотикада пайда болу механизмі адамның психикалық денінің саулығымен, оның ішкі жан дүниесінің тұрақтылық деңгейімен, жан мен тәннің үйлесуімен түсіндіріледі. Осы жағдайдағы емдеудің негізгі әдісі психотерапия, оның мақсаты науқастың өзі үшін жасырын оның эмоциялық сипаты және соматикалық аурулардың пайда болуы арасындағы байланысты анықтау болып табылады.
Психосоматикаға сәйкес ауру қашанда нақты бір адамның осал және өмір сүрудегі маңызды мүшесін зақымдайды. Ілімде ағзада орныққан белгілі бір ауру түрлеріне деген бейімділікке көп назар аударылады. Адамның ұзақ уақыттық жады, эмоциялық жай-күйі оның мінез-құлықтық реакциясын анықтайды, одан барып оның өмірге деген қарым-қатынасы қалыптасады. Және нақ осы қарым-қатынас ағзаны белгілі бір ауруларға бейімдейді. Заманауи психосоматика емі жоқ ауру дегенді мойындамайды. Созылмалы аурулар қалыптасқан әдет ретінде қабылданады. Ілімнің ойынша, болып жатқан оғиғаға деген көзқарасыңызды өзгертсеңіз болғаны, сіздің тәніңіз өзіңізде бар эмоцияларды шығарудың жаңа әдістерін табады.Міне, теорияның негізгі мәні осында. Психосоматика медицинаның бір бұтағы тәрізді болып белгілі бір ауруларды емдемейді. Психосамотика адам тәнінің, ақыл-ойының және жанының үйлесімділігі туралы айтады, ол адамның қоршаған ортаға және осы дүниедегі өзінің орнына деген көзқарасын өзгертуге ұмтылады.
Психосоматикаға сәйкес ауру қашанда нақты бір адамның осал және өмір сүрудегі маңызды мүшесін зақымдайды. Ілімде ағзада орныққан белгілі бір ауру түрлеріне деген бейімділікке көп назар аударылады. Адамның ұзақ уақыттық жады, эмоциялық жай-күйі оның мінез-құлықтық реакциясын анықтайды, одан барып оның өмірге деген қарым-қатынасы қалыптасады. Және нақ осы қарым-қатынас ағзаны белгілі бір ауруларға бейімдейді. Заманауи психосоматика емі жоқ ауру дегенді мойындамайды. Созылмалы аурулар қалыптасқан әдет ретінде қабылданады. Ілімнің ойынша, болып жатқан оғиғаға деген көзқарасыңызды өзгертсеңіз болғаны, сіздің тәніңіз өзіңізде бар эмоцияларды шығарудың жаңа әдістерін табады.Міне, теорияның негізгі мәні осында. Психосоматика медицинаның бір бұтағы тәрізді болып белгілі бір ауруларды емдемейді. Психосамотика адам тәнінің, ақыл-ойының және жанының үйлесімділігі туралы айтады, ол адамның қоршаған ортаға және осы дүниедегі өзінің орнына деген көзқарасын өзгертуге ұмтылады.