ауызша және жазба-
ша стиль деп бөлушілік бар. Оның үстіне
ауыз ша стиль мен ауызекі сөйлеу стилін шатастырмау керек екендігі де айты-
лады. Біздіңше де, бұл таным дұрыс болар, өйткені ауызша
функционалдық стиль – әдеби тілдің құзырындағы құбылыс,
яғни ол – әдеби тілдің ауызша жұмсалу түрі, айталық, көпшілік
алдында ауызша ұсынылатын сөздер – орысша «публичная
речь» дегенге жататындар: бұрынғы қазақ шешендерінің (би-
лердің) сөздері, қазіргі лекторлардың, жиын-жиналыстарда
сөйлеушілердің, ауызша баяндама, хабарлама жасаушылар-
дың, мұғалімдер мен оқушы немесе студенттердің сабақ ба-
рысында айтылатын сөздері. Ал ауызекі сөйлеу тілі (орысша
«разговорная речь») – күнделікті қарым-қатынас барысында
ауызша қолданылатын тіл үлгісі, бұл – әдеби тілдің қарама-
қарсысында танылатын құбылыс, оның өз заңдылықтары бар.
Дегенмен мақсаттық стильдер көбіне-көп әдеби тілдің жаз-
ба түріне қатыстырыла сөз болады. Чех ғалымы Б.Гавранектің
айтуынша, стиль проблемасы әдеби тіл және оның нормала-
ры туралы ұғымдармен байланысты болып келеді. Осының
өзінде классификация біркелкі емес. Мы салы, Л.В.Щерба жаз-
ба тілдің әуелі екі түрге бөлініп жүргендігін айтады:
көркем әдебиет тілі және іс
қағаздарының тілі. Іс қағаздарына ға-
лым
кеңсе тілін, заң-закондар тілін, ғылым тілін, хат- хабарлар тілін (эпистолярлық үлгілер тілін) жатқызады.
«Бұлайша болу тіл мамандарынан басқалардың танымы», –
дейді. Гвоздев: «Функционалдық стильдерді әдебиеттің (жаз-
ба дүниенің) жанрына қарай бөлгенде, олар бір-бірінен айқын-
ырақ ажыратылады», – дей келіп, ол да жал пы мақсаттық стиль-
дерді кітаби немесе
көпшілікке арналған (публичный) тіл