ара  сөйлегендей  дабырлап  сөйлемеңдер.  Әйтпесе

(Хұжурат, 2)

.

Бұл  да  үлкендердің,  құрметті  адамдардың  алдында 

білдіреді.

Және де тілді өсек, ғайбат, жала, теріс пиғыл сияқты 

жамандықтармен  де  кірлетпеу  керек.  Бұлар  жүректегі 

ақауды көрсететін тілге тән апаттар.

  َكِي ْشَم يِف ْد ِصْقاَو

ِريِم َحْلا  ُتْو َصَل  ِتاَو ْصَ ْلأا َرَكنَأ َّنِإ  َكِتْو َص نِم  ْض ُضْغاَو 

ْم ُكَتاَو ْصَأ اوُعَفْرَت  َلا اوُنَمآ  َنيِذَّلا اَهُّيَأ اَي

ْم ُك ِضْعَب ِرْه َجَك  ِل ْوَقْلاِب ُهَل اوُرَه ْجَت  َلاَو  ِّيِبَّنلا  ِتْو َص  َقْوَف

َنوُرُع ْشَت  َلا  ْمُتنَأَو  ْمُكُلاَمْعَأ  َطَب ْحَت نَأ  ٍضْعَبِل 

Құран  ұсынған  СӨЙЛЕУ  МӘНЕРІ

180

Қысқасы,  Құран  ахлағымен  безенген  мүмин  ашыл-

ған гүл сияқты әсемдігімен, хош иісімен жанды сипауы 

керек.  Оның  әрбір  сөзі  жанға  азық  болатындай  алмас 

сөздерден  тұруы  керек.  Үнемі  күлімсіреген  жүзімен, 

тәтті тілімен мейірім төгуі керек. Тұлғалығы мен іс-әре-

кеттері  жағынан  «ахсән,  әжмәл  және  әкмәл»  пішінде 

болуы керек.

жүктеу/скачать 7,99 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: