алып
көрсетуге болады. Мәселен,
езу - ез
сөзі түркі тілдерінде дыбыстала
келіп (бұл табиғи зандылық):
ез - ez- әз - аз - ес - из - up - өзе
беретін мағынасы жағынан бірдей десек те болады.
1. (раз)мять (уқалау, езу) – түр., аз., қаз., хак. т.б.; месить (илеу) –
тат., баш., чув.
2. давить (сығу, жаншу) – түр., аз., гаг., қтат., қар., қбал. т.б.
выдавливать, сжимать (қысу, жаншу); выжимать, выдавливать
(сок)
(қысу, жаншу) – өзб.; ступать (басу, таптау) – Вамбери.
90
3. толочь, молоть, растирать в порошок (ұнтақтау, майдалау)
–
түр., гаг., құм., қбал., ұйғ.; дробить, раздавливать – түр., қбал.
Жоғарыдан байқағанымыздай, әуелі бір затты
мыжып
мыжғылаймыз,
тіпті
жаншып, таптайды
екенбіз. Ал жаншылған зат
(өрік, жүзім) –
сұйылып
кетеді. Сөйтіп іле-шала бірінен кейін бір
процесс жүргендігін көрдік. Осыған орай
езу
сөзінің метонимия
тәсілі арқылы үш синонимдік қатар құрғандығы дәлелденді. Олар:
Езу - мыжу - мыжғылау
Езу - жаншу - жаныштау - таптау
Езу - сұйылту - еріту
Енді мынандай мәселеге көңіл аударсақ, екі синонимдік қатар
келіп қосылып оның саны көбейе түседі. Ол
мыжу процесінің
бірақ рет
емес
қайта-қайта мыжғылай түсу,
яғни қайталақтауды ескеру
нәтижесінде пайда болған мағына.
Езу - мыжыңдау - көп сөйлеу - қырт және
жаншылған, тапталған
нәрсенің бұрынғыдай әдемі, түзу қалпын сақтамаумен ұқсастырылып:
Езу - қайғы - мұңға батыру - еңсесін көтертпеу.
Сонымен,
езу
сөзінің алғашқы үш мағынасы метонимия
жолымен жасалса, кейінгі екеуі метафора тәсілі арқылы түзелген де бес
синонимдік қатардан тұратын бір блок келіп шыққан.
Жіңішке
сын есіміне тоқталайық:
и:нче
-
инче - инше - иншә -
инши - инчке - чиңге - ингичкә - иңичкә
-
йинишкә - жиңишке - жіңішке
1. Тонкий; тонко; узкий – (жұқа, енсіз) /ДТС/;
2. Шығу төркіні жағынан ауыспалы мағына: худой,
нетолстый
(арық, семіз емес) – түрк.;
3. Мелкий (ұсақ) – түр, әзер. /Брокельман/; мелко /ДТС/;
4. Тонкий, едва заметный (жұқа, әрең байқалатын) /ДТС/;
5. Высокий (о голосе) – (ащы) – құм. диал, тат, чув;
6. Веревка для белья – түр. диал.;
7. Шығу төркіне қарай ауыспалы мағына: тихий (о шуме)
(бәсең,
ақырын) /Брокельман/;
8. Слабый (әлжуаз, әлсіз) – осм, әзер.;
9. Изящный (нәзік, әсем) – түрк., түр., әзір., құм. диал, ұйғ.
/ДТС,
Малов, Брокельман/, искусный (шебер, тамаша) – түр, әзер.;
91
10. Шығуына қарай ауыспалы мағына: нежный (нәзік) – түрк.,
түр., әзер., гаг., тат., баш. /Малов/, субтильный, хрупкий (нәзік,
жұқа);
11. Изысканый (таңдаулы) – түрк, әзер., элегантный (сырбаз,
кербез);
12. Деликатный (қағылез, нәзік) – түр., әзер., қар..
13. Тонкий, мудрый (дана, ақылды) /ДТС/, тонко, мудро /ДТС/;
14. Точный (нақты) – (подробный (толық, егжей-тегжейлі)); ясно
/ДТС/.
15.
Отличный, хороший.
Основу всего семантического состава
инче
образуют значения
группы 1
инчи-ке (-ке/-қа
имеет уменшительного значения). Қазақ
тілінде
и-ж
сәйкестігіне орай жіңішке болып өзгерген, ал
і
қысаң
дауысты дыбысының келу себебі қазақ тілінде қос дауыссыз
қатар тұра алмайды. Сондықтан эпентеза құбылысы орын алған.
Сөйтіп
Достарыңызбен бөлісу: |