314
Батыр хандар, асқақ жандар ұмытылды.
Ерлiк, елдiк, бiрлiк, қайрат, бақ-ардың,
Жауыз тағдыр жойды барды, не бардың...». Ақынның бұл шумағынан
өткендi романтизациялаумен қатар, сол кездегi халықтың аянышты
жағдайын ашық та батыл көрсеткенiн байқаймыз.
Оны бiз А.Байтұрсынұлының мына
шумақтарынан да көруiмiзге
болады:
«Қаз едiк қатар ұшып қаңқылдаған,
Сахара көлге қонып салқындаған.
Бiр
өртке қаудан шыққан
душар болып,
Не қалды тәнiмiзде
шарпылмаған».
Бiрақ өз өмiрлерiнiң алдына төнген қауіпке қарамастан, халықты
ағарту,
оның өзiндiк сана-сезiмiн дамыту iсiн олар
тоқтатқан жоқ.
Өйткенi олар халықтың
болашағын көздедi,
ертелi-кеш халық өз
Достарыңызбен бөлісу: