47
Ел
ше ті не жау кел се,
Ал ды на, сі рә, дау кел се.
Ба тыр сын ған жі гіт тің,
Кү шін сон да сы на са! –
деп, жі гіт тің сы на лар ша ғы осын дай қи ын-қыс тау ке зін де де ген
қо ры тын ды жа сай ды.
Ақ там бер ді жы рау тол ғау ла ры нан хал қы на де ген сүйі с пен ші-
лі гі ай қын кө рі не ді. Ол:
Кеу де
бір жер ді жол қыл сам,
Шө лең бір жер ді көл қыл сам,
Құ рап жан ды көп жиып,
Өз ал ды на ел қыл сам! –
деп,
хал қы ның ба сын қо сып, ел ету ді ар ман да ған.
Ха лық тағ ды рын те рең ой ла ған жы рау, ел дің ел бо лу ын
«хал қы
то зып кем бол мас, әділ бол са ұлы ғы» деп, ел бас қар ған
әкім дер дің әділ ді гі мен бай ла ныс тыр ған.
Ақ там бер ді шы ғар ма ла ры, не гі зі нен, өси ет-на қыл тү рін де ке ле-
ді. Жы рау дың
«Түйе мой нын тұз ке сер», «Күл дір-күл дір кі сі не-
тіп», «Жыл қы дан ас қан мал бар ма?» ат ты тол ғау ла ры нан қа зақ
хал қы ның мі нез-құ лық ерек ше лік те рі,
бол мыс қа өзін дік көз қа-
рас та ры анық аң ға ры ла ды. Ол жыл қы ны тір ші лік кө зі, жі гіт тің
көр кі, ба тыр дың жан се рі гі, жау ға мі нер тұл па ры деп ма дақ тай ды.
Ақ там бер ді жыр ла рын да ғы не гіз гі са рын – ер лік ке үн деу,
жау ға қар сы кү рес ке жі гер лен ді ру. Ол жау қо лын да қал ған жер-
лер ді азат ету ді аң сай ды, бү кіл қа зақ бо лып бі рі гіп ат қа қо ну ды,
жоң ғар лар ға күй ре те соқ қы бе ру ді ар ман дай ды. Ел
қор ғау жо-
лын да өл ген ер де ар ман жоқ деп біл ді.
«Күл дір-күл дір кі сі не тіп»
өле ңін де:
Күл дір-күл дір кі сі не тіп,
Кү рең ді мі нер ме екеміз?!
Кү рек ті сін ақ си тып,
Сұ лу ды сүйер ме екеміз?!
Кү де рі ден
бау та ғып,
Кі реуке тон киер ме екеміз?!
Жа ға сы ал тын, же ңі жез,
Шы ғыр шы ғы тор ғай көз,
Сау ыт киер ме екен біз?!
Сырт тан
сау ыт ки ген соң,
Достарыңызбен бөлісу: 
