Сырт бейнесі емес, жан жїниесі Ќўдайдыѕ адамы болєан єана Оныѕ таѕдаулы халќына жатады

тәубеге келді. Содан бастап Ќуандыќтыѕ ґмірі мән-маєынаєа толып, іздегенін тапты. Ол осы ґмірде 

тапќан тірі бўлаќ кґзін мына бір ґлеѕмен жеткізеді.

Киелі кітап

Сґзіѕді алдым ќолыма,

Жарыќ боп жанєан жолыма.

Əлсіреп әлім таусылса,

Кїш-ќуат берер бойыма.

Киелі кітап – ырысым,

Кїнәєа ќарсы ќылышым.

Тастай боп ќатќан жїректер,

Сґзіѕді оќып жібісін.

Мўздай боп тоѕєан кґѕілдер,

Оларды оќып жылысын.

Ашыќсам оќып нәр алам,

Нәріѕе мўќтаж әр адам.

Жол етіп оны жўмаќќа,

Адаспай тауып бара алам.

Сґзіѕді берген жерге Сен,

Су етіп ішем шґлдесем.

Киелі Сґзіѕ болмаса,

Ґмірдіѕ мәнін білмес ем.

Тәѕірдіѕ «тірі» сґзісіѕ,

Кеудеме тўнєан тынысым.

Тастай боп ќатќан жїректер,

Сґзіѕді оќып жібісін.

Мўздай боп тонєан кґѕілдер,

Олар да оќып жылысын.

Сґзіѕді Сеніѕ сїйеніп,

Жыєылсам ќайта тўра алам.

Кїнәмніѕ ќўны ґтелді,

Сґзіѕнен оќып біле алам.

 

Маќўлбеков Кґшікбай 1952 жылы дїниеге келді. Ол Ферєана облысы Марєўлан ќаласында 

арнайы араб тіліндегі оќу орнында оќып жїргенде, Ќўранныѕ ќазаќ тіліндегі аудармасынан Иса 

Мәсіх жайында жазылєан кереметтер – Оныѕ Киелі Рухтан Мәриам есімді таза ќыздан туылуы, 

адамдарды аурулардан сауыќтырєаны, ґлген адамдарды тірілткені жайында оќып, оларєа ерекше 

кґѕіл бґледі. Бўл тапќан ќазыналары Киелі кітапты оќыєанда тереѕінен ашылып, 1996 жылы Иса 

Мәсіхті жеке басыныѕ Ќўтќарушысы деп ќабылдады.

Бір Ќўдайдыѕ ўл-ќызымыз

Жан Иемді жаным деймін, 

Рухани нанын жеймін.

Кїнәміздіѕ ґтеуі єой,

Айќыштаєы ќаныѕ деймін.,

Ґлгеніѕе сенбестен,

Тїйрелді єой тәніѕ деймін.

Їш кїннен соѕ тірілтті єой,

Ќўдай Ґзі жанын деймін.

Ќўдай сґзі ќарап тўрсаѕ,

Жанып тўрєан жалын деймін.

Бір Ќўдайдыѕ ўл-ќызымыз,

Осы отырєан бәріѕ деймін.

Киелі Рух айт деген соѕ,

Соны сізге мәлімдеймін.

Ќайта туу

Ќайта тудым, міне ќайта таѕ атты,

Ќўдай бізге жаратыпты жәнатты.

Ќўдай сґзі рухани нанымыз,

Кїнделікті жемесек те тамаќты.

Ќўдай сґзі – рухани нанымыз, 

Ќўдай сґзі – айќыштаєы ќанымыз

Ќўдай сґзі – тїйрелген сол тәніміз

Имандылар бўл сґзіме наныѕыз.

Ібіліс те аєашта айќыш ўтылды,,

Кїнәћарлар кїнәсынан ќўтылды.

Жан Иеміз кґз жўмєанда айќышта,

О, керемет! Кїнніѕ кґзі тўтылды.

Їш саєаттай, кїнніѕ кґзі тўтылды,

Киелі Їйде, ќалыѕ перде жыртылды.

Їш кїннен соѕ, Иса Мәсіх тіріліп,

Ќуантты єой, ќуантты єой жўртымды.

 

   ***

Адасќан ќойдай еді сандалєандар,

Исаныѕ отары єой таѕдалєандар.

Біздерге тїк ете алмас, жанды алєандар,

Біздердіѕ жандарымыз жәнәтта єой,

Киелі кітапты оќып аѕєарєандар.

 

   ***

Ќўдайды мойындаса ел бетімен,

Жїреді Исаєа ўќсап кґл бетімен,

Ўшады бўлттарменен тербетілген,

Иемді танымаса келбетімен,

Тїп-тїзу жїру ќиын жер бетімен.

Алєаш рет

Алєаш рет ќазаќтыѕ,

Інжіл мектебі ашылды.

Иса жайлы єажап тым,

Кереметтер айтылды.

Ќасиетті Інжілден,

Айтып тўрмын наќылды.

Адамзаттан кґрмедім,

Иса сынды аќылды.

Тірідей ќаќты айќышќа,

Аямай оны ќинады.

Кїнәсіздігін жасырып,

Бостандыєын басќаєа сыйлады.

Орнына Оныѕ босатты,

Бараббадай масылды.

Їш саєаттай тїнек боп,

Кїн де кґзін жасырды.

Иса Мәсіх біздерге,

Беріп жатыр жолдама.

Бір Исадан басќаны,

Тәѕірім деп, ќолдама.

Кґктегі Əке билігі,

Демеѕіз тек Сонда ма?

Иса берсе дарынын,

Іске асыр ќолдана.

Жїрегіѕе орныќтыр,

Сол дарынныѕ сарынын.

Ќўдай – Сґзі тірі Нан,

Ашпайды еш ќарыныѕ.

Ќабылдаѕдар Исаныѕ,

Бойындаєы жалынын.

Баєушысы болыѕдар,

Ќой менен ќозы малыныѕ.

 

   ***

Ќўдайдыѕ әрбір Сґзі бір ән болып,

Кґмейден туындайды жыр, ән болып.

Жазылады жїрекпенен шын ән болып,

Тарайды жер бетіне мыѕ ән болып,

Дәуітше ґлеѕ шіркін мўрам болып.

Сґз боп еніп, Мәриам ќыздыѕ ќўрсаєына,

Сәби боп осы ґмірде туылыпты.

Шындыќ їшін айќышќа ќуылыпты,

Кїнәћар Адам-Ата ўрпаєыныѕ,

Жїрегі Киелі ќанмен жуылыпты.

Иса жаќсы Баќташы

Иса жаќсы Баќташы,

Сен де Оны жаќташы,

Жаратушы Иемді,

Жїрегіѕде саќташы.

Диќан тўќым шашќанда,

Ќўнарлы жерге тїскен дән.

Баќташы ќозы баќќанда,

Ерекше ќарап кїткен жан.

Астарлы сґзбен айтќанда,

Рухани піскен Нанымыз.

Ќараѕєыны жарыќ ќып,

Тїнекте атќан таѕымыз.

Иса біздіѕ Иеміз,

Ґзәѕді шын сїйеміз.

Рухыѕа Киелі,

Басымызды иеміз.

Екі мыѕ жыл

Екі мыѕ жылдай ертерек,

Адам боп жерге келіпсіѕ,

Мойныѕа алып кїнәмді

Мен їшін азап шегіпсіѕ.

Кґп кїнә жасап мен білмей,

Жїргенім саєан мәлім-ді.

Кітаптан таптым Інжілдей,

Арайлап атќан таѕымды.

Дїниеге Иса жарыќсыѕ,

Мәѕгілік ґмір беретін.

Айќышќа барып ќаєыпсыѕ,

Тозаќты біздер кґретін.

Мейірім шашќан кґзіѕнен,

Ќўдайдыѕ нўрын сеземін.

Киелі Сеніѕ Сґзіѕне,

Кїш-ќуат алып келемін.

Кешігіп ќалмай тўрєанда,

Кешірімін Оныѕ алуєа

Асыќќын сен де, бауырым,

Жўмаќта мәѕгі болуєа.

Бір Шындыќ

Бір шындыќ бар бізге жеткен,

Ол шыќпайды біздіѕ естен.

Кїнәсін кешірген адамзаттыѕ,

Мәсіхті кїтеміз біздер Кґктен.

Ардаќты Ќўдайымсыѕ!

Ґзіѕді ўєайын шын.

Нәр берер таєдырыма,

Тайсылмас бўлаєымсыѕ.

Ґмірім Сеніменен солмайтындай,

Мәсієім мәѕгілік ќорєайтындай,

Киелі Рухыѕ ќонєан кезде,

Ґн бойым балќиды ќорєасындай.

Сґзіѕде аєат жоќ Сеніѕ мїлде,

Ќызыќ ќой ґмірге келуіѕ де.

Туыпты Мәриам, тап-таза ќыз,

Шын әкеѕ Ќўдай боп ґміріѕде.

«... есімдеріѕніѕ кґктегі кітапќа тіркелгеніне 

ќуаныѕдар»

(Інжіл, Лўќа 10:20)

Ассалаумаєалейкум, жастарымыз!

Ќосылып ртыр міне, бастарымыз,

Ќўдайєа санаулы тўр шаштарымыз,

Домалап ґрге ґрлесін, тастарымыз.

Исаныѕ әр Сґзініѕ астарымыз,

Аспанда жазулы тўр аттарымыз,

Осыєан имандылар шаттаныѕыз!

Исаныѕ асыл сґзін ап ќалыѕыз.

Əзәзілдіѕ жолынан саќтаныѕыз,

Тек Ќўдайдыѕ жолына аттаныѕыз.

Киелі Рух еркімді Саєан бердім,

Ґмірімді енді Ґзіѕ басќарыѕыз!

Роза Əшірбек ќызы Аяпбергенова Оѕтїстік Ќазаќстан облысы, Тїлкібас ауданында ќазаќшылыќтыѕ 

ќаймаєы бўзылмаєан кішкентай єана ќарапайым ауылда туып ґсті. Ата-анасыныѕ пікірі бойынш: 

«Ќўдайдан сўрап алєан жалєызы».

Роза Ќўдайдыѕ алдында есеп беретінін ата-анасынан жиі еститін әрі ґзініѕ Ќўдай берген тїйсігімен 

сезіп білетін. Əкесі жўмаќќа ґтетін ќыл кґпір туралы әѕгімелегенде, оны сол ќыл кґпірден ќалай 

ґтемін деген ой мазалап, тїѕіліп сарыуайымєа тїсетін. Ќўдайдыѕ шынайы жолын іздеуді білмесе 

де Оныѕ жазасынан ќўтылудыѕ амалын іздестіретін. Сґйтіп бірде Ќўдайдыѕ жазасынан ќўтылудыѕ 

бірден-бір жолы бїкіл адамзат баласыныѕ кїнәсі їшін айќышта жанын ќиєан, оны да, басќаларды да 

шексіз сїйетін Ќўдайдыѕ жалєыз Ўлы Иса Мәсіх туралы естіп, ќуанышпен ќабылдады. 

Роза ќўтќарылу жолын іздеп жїрген кґпшілік оќырман ќауымєа Ќўтќарушы Иса Мәсіхті 

ќабылдаѕыздар деп тілейді.

Ќайран ќазаќ!

Ќайран ќазаќ!

Тартќаныѕ азап,

Боп келдіѕ мазаќ.

Ќўлшылыќ еттіѕ,

От пенен суєа,

Əзәзіл ќуєа,

Барарыѕ тозаќ.

Ќайран ќазаќ!

Бетіѕді бўршы,

Ґмірге єажап!

Ќўдайдыѕ Ўлы келер уаќыт,

Ќалды єой аз-аќ.

Исаєа сенсеѕ, боласыѕ халќым,

Кїнәдан азат!

Тілашар

Опасыз ґмір сїріппін әр кез таѕданып,

Жїріппін сеніп, әзәзіл ойєа алданып.

Жїрегімді аштыѕ, Киелі Рухыѕ жар болып,

Адасып әбден жїргенімді Ґзіѕ аѕєарып.

Арнаєан жырым алєашќы осы тілашар,

Мезгілім жетті Ґзіѕе, Ием сыр ашар.

Талайлар маєан жазєырып әлі кінә артар,

Кеше гґр Əке, пенделеріѕді кїнәћар.

Біз їшін ќанын ќасиетті ол ќиса да,

Жылаєанныѕ кґз жасын ќўрєатып тыйса да,

Болєанбыз неткен кґрсоќыр, надан, бейшара,

Келіппіз сенбей Ќўтќарушымыз мәсіх Исаєа.

Жїріппін мәз боп, бір басымды ойлап ќараќан,

Батыппын тїрлі кїнәєа әбден ќарасам.

Кґзімді аштыѕ жўмыла бастаєан кезінде,

Ризамын енді, тек саєан ќызмет етуге жарасам.

Жаратушым

Сґзіѕді әркез саєынып,

Ґзіѕсіз жанып тарыєып,

Ќалады жїдеп жабыєып,

Жаратушым

Кїнәдан ќалдым арылып,

Ќасымнан жїрші табылып.

Ґзіѕе ґтем табынып,

Ќўтќарушым.

Мадаќта Тәѕір Иеѕді,

Їштіктіѕ бірі Киелі –

Киелі Рухты жіберді

Жўбатушы

Ардаќта Тәѕір Иеѕді,

Баршамызды Ол сїйеді.

Есімі Оныѕ Киелі,

Мадаќталсын.

Кешіріп жанымды ажалды,

Ќанымен жуып жазамды,

Ќардан да аќ боп тазарды.

Жаным Ием.

Сенімен ґмір ажарлы,

Сенімен ґмір базарлы.

Жїрегім, жаным жасарды,

Тәѕір Ием.

Исаман ґмір єажап-ай!

Шіркін-ай ґмір ќандайды,

Ќызыєына кґз тоймай.

Кїнәћар мынау сўм дїние,

Кґѕілді баурап, жаныѕды жаулап арбайды. 

Арнаймын жыр мен әнімді,

Ќўтќарєан мәѕгі жанымды.

Ардаќтап ґтем мәѕгілік,

Ќўтќарушы Ием – Ис Тәѕірді.

Інжілді берсеѕ жастарєа-ай,

Салбырап кетер бастары-ай.

Исаны айтсаѕ кїмілжіп, 

Жерге ќарайды, басќанікі деп, масќара-ай!

Исамен ґмір єажап-ай!

Жаныѕды емдеп жазады-ай.

Ќарайлай берме артыѕа,

Сәбидей сенгіш, жел сґзге ергіш ќазаќ-ай!

Исамен ґмір єажап-ай!

Жаныѕды емдеп жазады-ай.

Кїнәћар мынау ґмірдіѕ,

Ўмытылар бар азабы-ай.

Адасќан ўл

(Інжіл, Лўќа15:11-31)

Ўмытып Тәѕір сґзін, жўмаќты тастадыѕ,

Алдамшы баќыттыѕ ләззатына мастандыѕ. 

Ўзаќ жылдар жыраќ кетіп Иеѕнен ґзіѕ,

Ґткіздіѕ ґміріѕді жетегінде басќаныѕ.

Орал жаным, ќайт Иеѕе сен, кеш те болса,

Ўмытпасаѕ Тәѕір сґзін, тек есте болса,

Орал жаным, ќайт Иеѕе, кїтуде сені,

Оралсаѕшы кґп кїттірмей Иеѕді енді.

Оралсаѕшы Тәѕіріѕе, сеніѕ мўныѕ не?

Кешірім ал аяєына Оныѕ иіле.

Сенгін Оєан кешіреді Ол сені бар кезде,

Ќуанышпен ќарсы алады кїтіп әр кезде.

Бар әлемді оятатын ўлы ќуаныш,

Жїрегіѕді жўбататын жылы ќуаныш.

Келсеѕ болды ќарсы алады сол кїйіѕде,

Ўмытасыѕ бар ќайєыѕды Тәѕір їйінде.

Ќазаќ елім-ай

Ќазаєым, байтаќ елім, ќалыѕ елім-ай,

Кїнәћар болмысыѕнан арыл елім-ай.

Жуынсаѕ бар кїнәѕнан тазартады-ай,

Исаныѕ ќасиетті ќаны елім-ай.

Ќалыѕ елім-ай, ќалыѕ елім-ай,

Шынайы Ќўдайды сен, таны елім-ай!

Ќайран елім-ай, ќайран елім-ай, 

Ќўдаймен ґмір сїру пайдалы елім-ай.

Исаны Тәѕірім деп, ќабыл алсаѕ-ай,

Ќўтќарушы Ием деп, танып алсаѕ-ай.

Ґміріѕ маєыналы болады екен-ай,

Шынайы шын Ќўдайды таныєан соѕ-ай.

Ќазаќ елім-ай, ќазаќ елім-ай, 

Ќўдайсыз ґмір сїру азап елім-ай.

Ќазаќ елім-ай, ќазаќ елім-ай, 

Исаны ќабыл алып, тазар елім-ай!

Бауырлар, сергек болайыќ!

Жетеле Ием, Ґзіѕ ќўрєан ќауымдарыѕды,

Ќолда Ием, Саєан сенген бауырларымды. 

Ґтінемін ґзіѕнен сўрап соны Тәѕірім,

Жїректерін дайында бауырлардыѕ бәрініѕ.

Əділетті ґмір сїріп, талпынып, талаптанєанныѕ,

Ќолдайды Ием орындасаѕ еркін ўлы Жаратќанныѕ.

Жетелесін ґздеріѕді Киелі Рух бауырлар,

Исаменен мәѕгі ґмірде бір болуєа дайындал. 

Айтамын бїгін жар салып жалпыѕызєа,

Ґзіѕді іздеп, таппай жїр халќымыз да.

Сондыќтан да шаршамастан бауырларым киелі,

Жеткізейік ґсиетін халќымызєа Иеніѕ.

Ќалєымастан бауырлар Иеміздіѕ келуін ќарсы алайыќ,

Əлемге Оныѕ атын айтып жар салайыќ.

Келуі жаќын ќалды сезінейік бауырлар,

Сергектікпен Иемізді ќарсы алуєа дайындал. 

 

Оспанбек ќызы Зейнекїл 1944 жылы шаруа отбасында дїниеге келді. Зейнекїлге алты 

ай болєанда әкесі соєысќа кетіп, содан оралмады. Анасы ерін бес жыл кїтіп, оралмаєан соѕ 

туыстарыныѕ рўќсатымен басќа адамєа тўрмысќа шыќты. Ал Зейнекїлді ґзініѕ наєашы шешесіне 

тапсырды. Зейнекїл не әкеніѕ, не шешеніѕ мейірімін кґрмей ќатты елегзитін. Бой жетіп, тўрмыс 

ќўрєаннан кейін де ері дїние салып, отыз жеті жасында бес баламын жесір ќалды. Сонда ол әрдайым 

Ќўдайєа сиынып, кґмектесуін сўрап жалбарынатын. Бірде ол Ќўдай бўйыртып, Алматыєа келіп, 

ойламаєан жерден ќазаќ ќауымына тап болады. Ол жерде Ќўдай туралы естіп, Жїрегінен Ќўдай 

сґздері орын алып, тәубеге келді. Адамдардыѕ кїнәсі їшін ќўрбан болєан Иса мәсіхке Зейнекїлдіѕ 

алєысы шексіз. Жїрегі таусылмас ќуанышќа кенелгенде, ґмір бойы тартќан азабы мен тартќан 

ќиыншылыєы ўмыт болып, Ќўдайды жырлай бастады.

«Барлыќ адамдар їшін Ќўдайєа ўнамды тілектер, дўєалар, ґтініштер мен алєыстар арналсын»

( 1Тім. 2:1)

Жалынып дўєа етемін бір Ґзіѕе,

Кеудемнен жарып шыєар әр сґзім де. 

Жетелеп аќ жолыѕа апара гґр,

Жаќсылыќтыѕ нышаны бір Ґзіѕде.

Батаѕды бере гґр ќазаќ ауылына,

Əр жерден ашылєан Киелі ќауымыѕа.

Бір Ґзіѕ апара гґр аќ жолыѕа,

Ізгі хабар таратќан бауырыма.

Бір Ґзіѕе Ќўдайым табынамын,

Халќымды ойлап мен сондай жабыєамын.

Кїнәларын Ќўдайым кешіре гґр,

Əрќашан сўрап Сенен жалынамын.

Ізгі хабарєа бар халќым сене берсін,

Шын Ќўдайєа барлыєы келе берсін.

Шындыќ жолы ќайтсе де ашылады,

Ґйткені Сен осылай деген едіѕ.

Ізгі хабар барлыќ елге таралсын

Кїнәмізден ќўтќардыѕ Ќаныѕменен,

Мадаќтаймын Ґзіѕді әніменен.

Ќўдайым, тазалашы жїрегімді,

Кїтемін келеріѕді сәніѕменен.

Ізгі хабар барлыќ елге таралар,

Сенген адам Иса Ґзіѕнен нәр алар.

Сенбегенніѕ халі ќиын, амал не,

Тозаќ сотта ісі оныѕ ќаралар.

Жарќыратып кїнніѕ нўрын жараттыѕ,

Ґз сәніѕмен жўлдызыѕды тараттыѕ.

Айєа да орын бердіѕ аспан тґрінен,

Ќўдіретті кїшіѕе Сен ќараттыѕ.

Табиєатты жараттыѕ тамсандырып,

Ќўстарды да тараттыѕ ән салдырып.

Ќўдіретті Ќўдайдыѕ даналыєы,

Кґзіѕ тоймас ќарасаѕ ќанша тўрып.

Ізгі хабар барлыќ елге таралсын,

Халќыѕ Сенен сусындасын, нәр алсын.

Сенен келіп, ќўтќарылу тапсын да,

Саєан сеніп, мәѕгі ґмірге бара алсын.

«Жол шындыќ және шынайы ґмір Менмін»

(Інжіл, Жохан 14:6)

Шындыќ жолды Иса Ием кґрсетіп тўр,

Осы жолда жїрсеѕдер тґгеді нўр.

Сеніміѕ толыєымен болса сеніѕ,

Аќиќат арайлап алдыѕда тўр.

Ќўдайым шындыќ жолды ашты бізге,

Аспаннан жарыќ нўрын шашты бізге.

Сонда да танымайды талай адам,

Кґрсе де кґрмегендей адасып жїр.

Ояншы, елім меніѕ аман болєын,

Киелі кітап айтады шындыќ жолын,

Əзәзілдіѕ шырмауын ќиып тастап,

Ќўдайым, оѕдай гґрші ќисыќ жолын.

Халќымныѕ жїрегіне нўр боп келдіѕ,

Тїнекті тїріп тастап жыр боп келдіѕ.

Ќабылдап, халќым Саєан келіп жатыр,

Раќымыѕды Тәѕірім кґріп жатыр.

Шайтанды біз жеѕеміз жолымыздан,

Шайтан енді біздердіѕ ќолымызда.

Шырылдатып, Иса Ием жеѕіп берді,

Жеѕілді, тїсті біздіѕ торымызєа.

Шайтан жолдан ќўтылып тәубе алдыќ,

Жїк тїсіріп жїректен жеѕіл ќалдыќ.

Тапќанына Ќўдайдыѕ мен ризамын,

Шындыќ жолєа бет бўрып, біздер бардыќ.

 

Сапарова Самсия Бердібекќызы 1948 жылы Жизаќ облысы, Мырзашґл ауданында дїниеге 

келді. Шынайы тірі Ќўдайєа 1996 жылы бет бўрды. Иса мәсіхпен кездесуі – оныѕ ґмірін тїбегейлі 

ґзгертті әрі аќындыќ шабытын їдетті. Сґйтіп Ќўдайды даѕќтаєан ґлеѕдер жаза бастады.

Дўєамды Сен естісеѕ...

Я, Ќўдайым, дўєамызды тыѕдай гґр,

Мәѕгілікке ґмірімді жалєай гґр.

Патшам Сенсіѕ, жарылќаушы Тәѕірім,

Саф алтындай сенімімді шыѕдай гґр.

Ынтаменен Саєан дўєа етпекпін,

Алдыѕ кеп, жан сырымды тґкпекпін.

Таѕ шаєынан дўєамды Сен естісеѕ,

Ділімдегі мўратыма жетпекпін.

Ынтазар боп кґз тігемін Ґзіѕе,

Бґленсем, – деп Сеніѕ нўрлы Сґзіѕе.

Шындыќ жолын табу їшін адамзат,

Берік тўрсын, дейсіѕ әркез Ґзіѕде.

Жауыздыќты ќўп кґрмейтін Тәѕірсіѕ,

Жамандыќты әшкерлейтін әділсіѕ.

Жїректерді емдейтўєын дәрімсіѕ,

Жарылќаушым, айтќаныѕныѕ бәрі шын.

Иә, Ќўдайым, бізге назар бґлесіѕѕ,

Тіршіліктіѕ берекесін бересіѕ.

Алдыѕа кеп шын сиынсам, жарылќап,

Аќ батаѕды аєыл-тегіл тґгесіѕ.

 

   ***

Таѕнан тўрып алдыѕда,

Дўєа етейін Тәѕірім.

Ґзіѕменен бірге боп.

Сыр шертейін Тәѕірім.

Дауысымды естіп келесіѕ,

Дўєама жауап бересіѕ.

Ауыздаєы сґз емес,

Жїректіѕ тїбін кґресіѕ.

Аќќан таза бўлаќтай,

Мґлдірлікті табайын.

Ґзіѕ жуып тазартќан.

Таза ыдысыѕ болайын.

Саєан деген әділ ісім,

Даѕќыѕды Əке арттырсын.

Дауысымды естіп мадаќтаєан

Періштелер шат кїлсін.

«Мен ізгі хабарєа еш ўялмаймын, ол Мәсіхке 

сенетін барлыќ адамдарды, алдымен иудейлерді, 

сондай-аќ басќа ўлт адамдарын да ќўтќаратын 

Ќўдайдыѕ ќўдіреті»

(Рим. 1:16)

Жїрек ќалай шаттанып толќымайды?!

Ізгі хабар танытса шын Ќўдайды.

Ґсиеті Тәѕірдіѕ дәнін ексе,

Жайлап ґсіп, ол неге жайќалмайды?!

Ізгі хабар – Тәѕірдіѕ тірі Сґзі,

Себілмесе шыќпайды бекер ґзі.

Барыѕдар, ќорыќпаѕдар, айтыѕдар деп,

Тапсырма берді бізге Тәѕір Ґзі.

Ізгі хабар – ізгілік ќайнар кґзі.

Ол – Ќўдайдыѕ Иса атты тірі Сґзі.

Адам ата, Хауа ана бойєа енгізген,

Бар кїнәдан ќўтќарар шындыќ кґзі.

Ќўдай еркін мен ќалай тыѕдамайын,

Меніѕ жаным шындыќќа ќўмар дәйім.

Кїш-ќуат бер жетеле Рухыѕменен,

Мәрмәріѕ боп, о, Тәѕірім, шыѕдалайын.

Ізгі хабар ән болып тарќалады,

Əуенін естір әлем шартарабы.

Ќабылдасаѕ ќаларсыѕ ќўтќарылып,

Тәубесізді тозаќќа ап барады. 

Сеніѕ атыѕ Тәѕірім, Дәріптелсін!

«Патшалыєы Ќўдайдыѕ жаќын» – депсіѕ,

Таратайын әніммен Хабарыѕды,

Таѕдаулыѕды мыѕ-мыѕдап алып келсін.

 

   

Киелі рух

Киелі рух кґз бердіѕ.

Кґмейіме сґз бердіѕ.

Дїние бїкіл дґѕгелеп,

Кґз алдымда ґзгердіѕ.

Кїнәмді Сен кешірдіѕ,

Пәк ќаныѕмен ґшірдіѕ.

Ашып бердіѕ мен їшін,

Мәѕгіліктіѕ есігін.

Иса Мәсіх, Жан Ием,

Бїгін, міне, кез келдіѕ.

Ќўдіретті Ќўдайдыѕ,

Аузындаєы Сґз бе едіѕ?

Сен Ќўдайдыѕ Сґзісіѕ,

Бір Ќўдайдыѕ Ґзісіѕ.

Ќўрбандыќќа шалынєан,

Ќасиетті «Ќозысыѕ». 

 

Ґзін ќараѕєылыќтыѕ бўєауынан шыєарып, шынайы мәѕгілік ґмірді сыйлаєаны їшін, 

Сўлуќияштыѕ Тәѕірге деген ризалыєы шексіз. Ол жастайынан әкесіз ґсті. Бас кґтерер балалары 

жас болєандыќтан, анасы ќиыншылыќты кґп кґрді. Анасыныѕ балалардыѕ ќамын ойлап, тартќан 

ќиыншылыєы Сўлуќияштыѕ да жїрегін тебірентпей ќоймайтын. Біраќ ол осытебіренісін Иса 

Мәсіхпен бґліскенде, жїрегін шынайы масаттану мен шаттыќ баурап, сол ќуанышы жїрегінен жыр 

болып тґгіліп жатты.

Анашым

Анашым, меніѕ анашым!

Баќ ќонсын дейсіѕ басыма.

Ќўдайсыз мына ґмірде,

Баќытты ќайдан табасыѕ.

Балаларым меніѕ есейіп,

Ўмытты деп мені ќорќасыѕ.

Ананыѕ сол бір ќадірін,

Ўмытуєа бала бармасын.

Баќыт деген сґздіѕ мәнісін,

Іздесеѕ єана табасыѕ.

Шаршадыѕ, сонша ќиналдыѕ,

Баќытты неге болмадыѕ.

Ґмірдіѕ шын баќытын,

Таптыѕ ба, меніѕ анашым?

Ќўдай берсе батасын,

Сонда єана баќыт табасыѕ.

Керек емес емші, әулие,

Соѕынан оныѕ бармаєын.

Тозаќќа алдап әкетер,

Бїгінгі сенген әруаєыѕ.

Ана деген бала їшін,

Еѕ ќымбат шыєар ґмірде.

Ќартайєан ана ќўшаєын,

Саќтасын есте ўрпаєыѕ.

Баќытты біз таптыќ анашым,

Солмайтын, мәѕгі Ќўдаймен.

Тілейміз саєан аќ жолды,

Сен ќашан оны табасыѕ.

Аєарып сеніѕ самайыѕ,

Кґп жасќа келдіѕ анашым,

Исаєа келсеѕ, мәѕгілік,

Баќытты сонда табасыѕ.

 

Ахметова Самал Тўрсынєазыќызы 1976 жылы, Шыєыс Ќазаќстан облысында дїниеге келген. 

Ол бала кезінен-аќ, осы ґмірге назар аударып, ґмірдіѕ мән-маєынасы туралы кґп ойланып-толєанып 

ґскен еді. Осы ґмірдіѕ әр тїрлі ќўпиялары мен сўраќтары, ќиындыќтары жиі толєандыратын-ды. 

Солардыѕ бәрі «неге?» деген сўраќќа әкеліп тірейтін. Есейген сайын ґмір жайындаєы сол сўраќтар 

бўрынєыдан да кґбейе тїскендей. 

 

Самал мектепті бітірген соѕ, Алматы темір жол техникумында оќуын жалєастырды. Оны 

аяќтаєаннан кейін, Алматы мемлекеттік университетіне тїсті. Сґйтіп осы ґмір соќпаєына тїсіп, 

кїнәћар ґмірдіѕ тіршілігіне араласып та кетті. Студенттік ґмір ґз ырєаєымен ґтіп жатты. Ол сырттай 

ќараєан адамдарєа ґмірдегі бар маќсаты жїйе – жїйесіне келіп орындалып, кґѕіл толы мәнді ґмір 

сїріп жатќан адамдар ќатарында кґрінгенмен, жїрегіне келіп тірелетін ґмір жайлы «неге?» деген 

сансыз сўраќтардан арыла алмады. Ґкінішке толы мына ґмір мен ґз билігін жїргізген зўлым 

заманнан әбден шаршаєан оныѕ бірде: «Мына ґмірде шындыќ бар ма? Мына әлемді кім билеп тўр? 

Əлсіздерге кїш беретін, жәбірлегендерге ќорєан болатын әділ ешкімніѕ болмаєаны ма? – деген жан 

айќайы Ќўдайды їнсіз ќалдырєан жоќ. Сґйтіп 1997 жылы ол шынайы Ќўдайдыѕ Иса Мәсіх арќылы 

беретін кешірімі жайлы естіді және осы шындыќты ќабылдап, Ќўдай халќыныѕ ќатарына ќосылды. 

 

Самал осы аздаєан ґлеѕ жолдарын ґмірдіѕ шын мәні неде екенін білгісі келетін әрбір аєайынєа 

арнайды және олар шынайы Ќўдайды таныса екен деп тілейді. 

Аќ тілек

Сеніміѕ сеніѕ, досым, сарќылмасын,

Тау суындай тасысын тартылмасын.

Ќиыншылыќ басыѕа тїсер болса,

Рухыѕ сеніѕ ешќашан жасымасын.  

Їмітіѕ жалындасын, еш сґнбесін,

Тґбеѕе жаманшылыќ кеп тґнбесін.

Жабырќап, толќымасын кґѕіліѕ де,

Кедергілер кез болса ґміріѕде.

Тас болаттай шыныќќын да, шыѕдалєын,

Жігеріѕмен ќайраттанып мыєымдал.

Сїйіспеншілік жазасын жїрек жарасын,

Жер әлемге жарыќ нўр болып тарасын.

Адалдыќпен Иемізге ќызмет етіп,

Оттай жанып лаулаєын жалындаєын.

Жан-дїниеѕ Исамне бірге болып,

Кґѕіліѕ еш нәрседен тарыќпасын.

Не ўттым?

Ґз жолыммен жїремін деп тарыќтым,

Азєындыќтан, зўлымдыќтан жалыќтым.

Ну ормандай осы жалєан ґмірде,

Адасып мен кїнәларєа батыппын.

Туын ўстап менмендіктіѕ, паѕдыќтыѕ,

Тура баєыт алыппын шыѕырауына тўмаќтыѕ.

Бўл жалєанныѕ жылтырына ќызыєып,

Жылтыраќтыѕ бәрін алтын деп таныппын.

Ќызыќќанда сол жылтырєа, алтынєа,

Осы ґмірден соншалыќты не ўттым?

Шыдай алмай соќќысына таєдырдыѕ,

Тия алмастай кґз жасыма тўншыќтым.

Жалєан осы ґмірден мен не ўттым?

Жаратќанныѕ бар екенін ўмыттым.

Сонда сездім їзілгенін їміттіѕ,

Амал таппай,иќажып әбден азыппын.

Кенет, маєан нәзік дауыс їн ќатты,

Жїрегімді сґзі Оныѕ жўмсартты,

Жан дїниеме жарыќ сәуле тїсіріп,

Жїрегімде мәѕгі ґмірдіѕ таѕы атты.

«Жалєаймын жібін їзілген сол їміттіѕ,

Келші балам, неге Мені ўмыттыѕ.

Кїнәѕ їшін Иса болды ќўрбандыќ,

Кешірімніѕ бар екенін сен ўќќын».

Сол-аќ екен жан дїнием ќуанышќа кенелді,

Берген сыйын ќабыл алдым мен енді.

Жїрегімде жалындады алаулаєан жаѕа їміт,

Иса ўсынды маєан енді жаѕа ґмірді мәѕгілік.

Жаѕару

Бўл фәни жїрегіѕді жаралайды,

Тўмшалап, кґп ойлармен мазалайды.

Еркіѕді беріп ќойсаѕ ќолына егер,

Аяусыз ол сені әбден жазалайды.

Ќўдайсыз мына ґмірде мән болмайды,

Басыѕа іс тїскенде кім ќорєайды?

Жыєылсаѕ кім болады сїйенішіѕ?

Шыєа алмай шырєалаѕнан кїйер ішіѕ.

Ал егер танысаѕ сен шын Ќўдайды,

Иса нўр боп алдыѕда жарќырайды

Жан жараѕды жазылтып-сауыќтырып,

Жан , тән, рухыѕ сәбидей жаѕарады.

Алєыс Саєан, даѕќ Саєан!

О, ўлы Ќўдай Таєалам,

Алєыс Саєан, даѕќ Саєан!

Жїрегіме сїйіспеншілік орнатќан,

Кґѕіліме пәк сезімін жолдатќан.

Алєыс Саєан, даѕќ Саєан!

Сыйладыѕ мәѕгі ґмірді.

Бойымды меніѕ кернейді,

Ќуанышќа толы тәтті ән.

Алєыс Саєан, даѕќ Саєан!

Адамзатќа кешірімді сыйлаєан.

Ќўрбан болып бәрі їшін,

Айќышта тәнін Ол ќиєан.

Ризамын Саєан сол їшін,

О, ўлы Ќўдай Таєалам,

Алєыс Саєан, даѕќ Саєан!

Саєыныш сыры

Саєындым єой сендерді рухани бауырластарым,

Аќ жолында Ќўдайдыѕ сендерге бауыр басќанмын,

Ќўлазып кґѕіл жабырќап, жадау тартќан кездерде,

Ґздеріѕмен ќауышып, мен жўбаныш тапќанмын.

Сїйіспеншілік лебі ескен аќ жарќынды жїздеріѕ,

Уаєыздаєан Тәѕірді от жалынды сґздеріѕ,

Даѕќтаєан Исаны әндеріѕ мен жырларыѕ,

Тїсті есіме әрќайсыѕ, әр кїндерім.

Таѕдап алєан Ќўдайдыѕ біз сїйікті баласы,

Дайын кґкте Əкеміздіѕ бізге арнаєан ќаласы.

Ќуанамын сендер їшін, ќуаныштан тасќанмын,

Керек емес маєан енді бўл ґмірде басќаныѕ.

Ќымбатты да, сїйікті бауырластарым,

Айтуєа тіпті сґз жетпес, соншама бауыр басќанмын.

Бір барайыќ мәѕгілікке ќол ўстасып,

Ќўдайдыѕ әрбір сґзін бір ќўптасып.

Егер осы кітапшаны оќыєаннан кейін,

Ќўдай жґнінде сўраќтар туындаса және

Ќўдай жайлы тереѕірек білгіѕіз келсе,

Мына мекен жайєа хабарласыѕыз:

Ќазаќстан 

050031 Алматы ќаласы

а/ж 68

«Шыєыс Сәулесі»