Сырт бейнесі емес, жан жїниесі Ќўдайдыѕ адамы болєан єана Оныѕ таѕдаулы халќына жатады

Сен кїш-ќуат бердіѕ біздіѕ бойымызєа,

Сен ізденіс бердіѕ біздіѕ ойымызєа.

Сен арќылы ќўтќарылмаќ барша халыќ,

Аспанда болар әлі тойымыз да.

О, Иса

Мен тўрмын жаєалауда,

Толќынєа ќарай ќалып.

Шуаќты кґлдіѕ беті,

Таѕ атар арайланып.

О, Иса Сеніѕ нўрыѕ,

Кеудемді жарќ етті!

Тїнекті кеудемдегі,

Мәѕгіге алып кетті.

Толќындар кґл бетінде,

Тыншымай ќалыќтайды.

Ќуаныш кеудем толы,

Əн болып шарыќтайды.

О, Иса, Ґзіѕ бердіѕ,

Жїрекке ќуанышты.

Ґзіѕнен тауып алдым,

Баќыт пен жўбанышты.

Кїлімдеп кїн шуаєы,

Кґл бетін тербете бер.

Толќындар тоќталмастан,

Мәѕгілік таусылмайды.

Соѕыѕнан мен еремін

Кґктегі Əкем, Ґзіѕ меніѕ тірегім,

Мені сїйдіѕ, тауып алдым білемін.

Таѕєажайып тїсінбейтін кїйге еніп,

Жарылардай ќуаныштан жїрегім.

Естідіѕ бе, әлде меніѕ мўѕымды?

Ўќтыѕ ба, әлде жїректегі сырымды?

Тўмшаланєан ќараѕєылыќ пердесі,

Кеудемдегі бір-аќ сәтте сырылды.

Неге солай айта алмаймын ешкімге?

Самал болып ґмірімде естіѕ бе?

Мґлдір бўлаќ тауып бердіѕ бастауын,

Ќараѕєылыќ менен мәѕгі кґштіѕ бе?

Сенен таптым мәѕгіліктіѕ бастауын,

Сен кґрсеттіѕ шын ґмірдіѕ дастанын.

Сен – аќиќат, Сен – мәѕгілік, Сен – ґмір,

Тек Ґзіѕсіѕ шайдай ашыќ аспаным.

Ґзіѕ аштыѕ соќыр меніѕ кґзімді,

Ґзіѕ салдыѕ аузыма сґзіѕді.

Ґмір бойы сені жырлап ґтемін,

Ќўтќарушым, берші маєан сенімді.

Бўрќыраєан жїзіп жїрмін тасќында,

Ќанат болдыѕ ќолтыєымныѕ астында.

Сен арќылы ќиындыќты жеѕермін,

Сен арќылы ќарсы тўрам тасќынєа.

Иса Мәсіх – Ол мәѕгілік, сенемін,

Ќолды создыѕ, мен де ќолды беремін.

Жетелеші мені Ґзіѕ мәѕгіліктіѕ жолына,

Кґзімді алмай артыѕнан мен еремін.

Жалєан ґмір келте екенін білмедім,

Нәпсіміздіѕ ќўлы болып жїр едім.

Шыѕырауєа батып кете жаздадым,

Ґзіѕ аштыѕ жїрегімніѕ ілгегін.

Ґзіѕ ендіѕ жїрегіме нўр болып,

Аќтарылдыѕ жан-дїниеме сыр болып.

Шаќырасыѕ мәѕгі ґмір баєына,

Кґкірегімде тґгілесіѕ жыр болып.

Саєан сеніп ґмірімді беремін,

Шаттыќ пенен ќуанышќа бґледіѕ!

Мәѕгіліктіѕ кілті Сенде, сондыќтан,

Жетелеші, соѕыѕнан мен еремін.

Кїнәмніѕ ќўнын ґтедіѕ

Арайлап атты таѕдарым,

Нўрыѕа мені бґледіѕ.

Тәѕірім, Иса ќаныѕмен,

Кїнәмніѕ ќўнын ґтедіѕ.

Ќиналдыѕ Иса мен їшін,

Айќышќа беріп тәніѕді,

Ќўтќарып алдыѕ кїнәдан,

Əлемді және елімді.

Шыдадыѕ Ием біз їшін,

Жаныѕды салып азапќа.

Адамныѕ әрбір ўрпаєы,

Бармайды сенсе тозаќќа.

Кеудеѕнен ќаныѕ тґгілді,

Тамшылап жерге тоќталмай.

Кїнәсіз Иса керілді,

Айќыштан баќыт тапќандай.

Кїнәні енді жасама,

Киелі Иса ќаны їшін.

Тәубаєа келгін, бауырым,

Ґмірдіѕ ўєып мәнін шын.

« ... менен ќўдіретті Біреу келе жатыр,

Оныѕ ќўлы боп кебісін беруге де тўрмаймын.

Ол сендерді Киелі Рухпен және

Отпен шомылдырады»

(Інжіл, Лўќа 3:16)

Аќша бўлттар кезіп жїрген даланы,

Бір зор дауыс бўзып жарып барады.

Тегістеѕдер, ой шўќырды, жол салыѕдар,

Асыєыѕдар, Иеѕ келеді, ќарсы алыѕдар.

Ќўтќарылу жаќын ќалды, кїткен кїндер.

Пендешілікті тастап бәріѕ кеп бірер сәтке,

Ќўдайєа табыныѕдар, бас иіп жалыныѕдар,

Суєа тїсіп тазаланып, кїнәдан арылыѕдар.

Мен Оныѕ кебісін әперуге де жарамаймын,

Ол жетер биіктікке мен тіпті бара алмаймын.

Ол сияќты сендердіѕ арылмас кїнәѕ їшін,

Ґзімді ќўрбандыќќа шала алмаймын.

Кґктен келді ќўрбандыќтыѕ Тоќтысы,

Ќарсы алыѕдар, ќабылдаѕдар, сеніѕдер.

Ґмірлеріѕді ќолына Оныѕ беріѕдер.

Кеш ќалмастан ізіне Соныѕ еріѕдер.

Мәѕгілікке сене єой

Терезеѕді ќаєамын,

Сені іздеп табамын.

Ашыламын Мен саєан,

Кґкте ќарсы аламын.

Кґктен нўр боп ашылам,

Саєан ќарай асыєам.

Кеудеѕізге жарќ етіп,

Тїнегіѕді ќашырам.

Хош келіпсіѕ бауырым,

Аман-есен ауылыѕ.

Ќорќыт бабам таппаєан

Ґмір жолы – ќауымыѕ.

Ізгі хабар таратќын,

Бір пайдама жаратќын.

Кґбейте бер бауырлас,

Міне саєан баратпын.

Тазалап ќой жолымды,

Оѕым менен солымды.

Шайтанды алам кеудеѕнен,

Ўнатамын момынды.

Ќошаќаным келе єой,

Отарыма ене єой.

Баєбан тўр єой аспанда,

Мәѕгілікке сене єой. 

Алыс тўрам Мен деген,

Ќиын болар сенбеген.

Саєындырам Мен сені,

Табар біраќ іздеген.

Адам ата ўрпаєы,

Ауылыѕа ќайтарам.

Тек кїнәдан тазарсаѕ,

Ашам баќты ќайтадан.

Едем саєан ашылар,

Іздеген жан асыєар.

Иемізді кґрген соѕ,

Саєынышыѕ басылар.

Жаќыптай мені ґзгертші

Жаќыптай боп жаєаластым Тәѕірмен,

Жан-дїнием толып тўрєан ескілік.

Жїріппін мен бўл ґмірде бос кїліп,

Содан болар ќала бердім ескіріп.

Есік ќаќтыѕ, есік ашпай жїргенде,

Жїрегімді жаѕа арнаєа бастадыѕ.

Енді білдім, енді сездім Тәѕірдіѕ,

Ґмірдегі еѕ маѕызды маќсатын.

Голгофтаєы аєашќа айќыш шегелеп,

Жаќыбыѕды сол жерде Сен ќалдырдыѕ.

Киелі Рух мәѕгілікке жол сілтеп,

Ґмірімді басќа арнаєа салдырдыѕ.

Содан болар кетті бойым жеѕілдеп,

Белгісіз жїк арќамдаєы тїскендей.

Кїтіп жїрген аєаштаєы жемісім,

Уаќыты жетіп уылжып піскендей.

Жетелеші, мені енді жаѕа жол,

Тура басып ілесейін артыѕнан.

Ґмірдегі еѕ маѕызды маќсат сол,

О, Тәѕірім ўмтылайын соѕыѕнан.

Жїрсем ылєи айќышымды арќалап,

Жїректегі шерім сонда тарќамаќ.

Ґмірдегі мән – маєына сол даєы,

Киелі Рух жїрегімде болєаны.

Жаныма шипа табамын

Жадырап жаныѕ ќаласыѕ,

Ќауымєа келіп кеткенде.

Жаныма шипа табамын,

Ќўдайдыѕ сґзін есіткенде.

Есім бір кетіп, кґѕілім елтіп,

Ќуаныш кернеп жїректі.

Самалдай есіп, кґкейді тесіп,

Бересіѕ әркез тілекті.

Дўєаны оќып, кґѕілге тоќып,

Бауырластардыѕ сґздерін.

Ґмірдіѕ мәнін, тїсініп әнін,

Ќаласыѕ сол сәт ґзгеріп.

Киелі Рух жаныѕда тўрып,

Шыєарып салар ќайтќанда.

Ќоштасу ќиын, кґѕілге тїйіп,

Сол бір әндерді айтќанда. 

Мәѕгілік ґмір табалдырыєын,

Ќауымда мен де аттадым.

Тілеймін оєан, тілеймін саєан,

Бәріѕ де бірдей аттаєын.

Тәубеге кел бауырым

Ґмірдіѕ тауып сырларын,

Шаттана мен де жырладым.

Ќуаныш тауып Ќўдайдан,

Сґзімен жаным нўрланды.

Ата-анам естіп сґздерін,

Мәнісін оныѕ ўєынды.

Аќ бата сўрап Ґзіѕнен,

Алдыѕа келіп жыєылды.

Таудаєы уаєыздарыѕмен,

Баќыттыѕ сырын ашќансыѕ.

Пейіштіѕ кілтін тегін ап,

Тастасын халќым басќасын.

Мына жалєан ґмірге,

Уаќытша келген ќонаќпыз.

Шайтанєа беріп ерікті,

Ґзімізді сонша тонаппыз.

Кемеліѕе сенде келерсіѕ,

Ќўдайєа берсеѕ ќолыѕды.

Тілеймін саєан аќ тілек,

Оѕєарсын Иса жолыѕды.

Байлыќ жинап, ќай мыќты,

О дїниеге бірге алып кетті.

Опа бермей жиєан байлыєы,

Тозаќќа оны алып кетті.

Бўл ґмірдіѕ бар байлыєы,

О дїниеге мїлде жарамас.

Жїрекке ќарар Иса Ием,

Байлыєыѕа сеніѕ ќарамас.

Ґмір сїру їлгісін бізге,

Ол, Ґзі келіп кґрсетті.

Айќышќа керіп денесін,

Біз їшін азап кґп шекті.

Аспанєа кеткен Иса Ием,

Нўрын бїгін тґгіп тўр.

Ўялат Оны ґз жїрегіѕе,

Раќымын Ол сеуіп тўр.

Ќўтыл шайтан торынан,

Исаєа беріп ќолыѕды.

Мәѕгі ґмірге жолдама ал,

Ашсыншы Ием жолыѕды.

Тәубеге кел де, бауырым,

Тыныштыќ орнат жїрекке.

Баќыт кілті тек Исада,

Сене бермегін білекке.

Иса ґліп, тірілді!

Айќыш аєаш ќиналыс,

Киелі ќаны шашылды.

Тебіреніп бар әлем,

Кїн шуаєын жасырды.

Кїнәсі їшін адамныѕ,

Иса Тәѕірім керілді.

Киелі їйдіѕ пердесі,

Ќаќ бґлініп ашылды.

Кґкке жетті кґпірѕ,

Кґлеѕкеѕ бар шуаќты.

Аман-есен жїргенім,

Иса, берген ќуатыѕ.

Аман-есен жїрем де,

Жар саламын әлемге.

Ізгі хабар таралсын,

Əлемдегі бар елге!

Жексенбі кїні болєанда,

Иса Мәсіх тірілді.

Сенім орнап шәкірттерге,

Алєашќы ќауым ќўрылды.

Бўл деген сондай єаламат!

Сїйіспеншілігі єажап-аќ.!

Сїйгендіктен адамзатты,

Иса ґліп, тірілді!

Кґтеріліп Ол кґкке кетті,

Таурат заѕын орындап.

Уаєыздап Жаѕа Ґсиетті,

Ґсиеті бїгін бізге жетті.

Иса бірге менімен,

Иса бірге сенімен.

Иса біздіѕ арамызда,

Ќабылдаѕдар сеніммен.

Мәсіх келді дїниеге!

Жарќырап кетті айнала,

Нўрєа бґлеп аймаќты!

Демалып жатќан малшыларєа,

Топ періште їн ќатты.

Бетлехемге бет бўрыѕдар,

Бесік жыры тойлансын!

Ќўтќарушы келді әлемге,

Барлыќ адам ойлансын.

Ќуаныѕдар, шаттаныѕдар,

Мәсіх келді дїниеге!

Ќарсы алыѕдар адамзат,

Баршаєа жар салыѕдар.

Ќуаныѕдар, шаттаныѕдар,

Таѕєажайып кїйге еніп,

Єажап іске тамсаныѕдар!

Иемізге ән салыѕдар.

Ќўндыќтаулы Бала жатыр,

Мал байлаєан аќырда.

Нўр бейнелі Пана жатыр,

Халќы кїткен єасырлар.

Малшылардан елге хабар,

Осылайша тарќалды.

Киелі Рух кґлеѕкесі,

Бізге пана бере алды.

Соѕынан Иеміздіѕ ерші халќым

Əрине, мен ќиындыќ кґп кґремін,

Басымнан талай нәрсе ґткеремін.

Шыдаймын бәріне де жаным їшін,

Ґйткені мен кїнәні жек кґремін.

Ќымбатсыѕ әрќашан да халќым маєан,

Тамыр алєан ґзіѕнен жарќын балаѕ.

Ґзегінен нәр алып ґсіп-ґнген,

Ґзеніѕе шомылып салќындаєан.

Аќќу ќаз жинап жатыр балапанын,

Ойлайды – ау олар даєы бала ќамын.

Ўрпаєы їшін алыс жолєа жиналады,

Əнге бґлеп тырналар дала таѕын.

Маєынасыз мына ґмір тўр екі жїзді,

Ќуанып ќарсы аламыз жомарт кїзді.

Жеміс-жидек тґгіліп бау – баќшада,

Жайќалады егін-жай жайнап тїзде.

Кїз келіп тґгіп жатыр жемістерін,

Айдалада жайќалады егістеріѕ.

Бау-баќша берекелі кїйге еніп,

Олар да кґрсетіп тўр жемістерін.

Ораќ алып науќанєа барєан жаќсы,

Ќыс боларын бір сәт еске алєан жаќсы.

Ќўдай берген несібесін шашпай, тґкпей,

Дер кезінде ќырманєа әкеп салєан жаќсы.

Маєынасын осы ґлеѕніѕ баяндайын,

Халќым їшін ешнәрсе де аянбаймын.

Алќаптаєы егін-жай біздіѕ ўрпаќ,

Ґсіп-ґнген кїнәхар шаяндайын.

Сондыќтан ол тозаќќа бара жатыр,

Ќыс ќаћары Иеміздіѕ заман аќыр,

Науќанымыз – Ізгі хабар, Ќўдай Сґзі,

Оныѕ жолы ерекше дара жатыр.

Ал ендеше бауырлар, аттанайыќ,

Ќаћарынан Иеміздіѕ саќтанайыќ.

Жолєа шыєып таратып Ізгі хабар,

Тозаќтан осы ўрпаќты ап ќалайыќ.

Айтќан сґзін Иеміздіѕ алєан жаќсы,

Бар деген соѕ науќанєа барєан жаќсы.

Ґсиетін орындап жатпай-тўрмай,

Мәѕгі ґмірде мәѕгілік ќалєан жаќсы.

Кїнәѕді айтып тәубеге келші халќым,

Таєдырыѕды Иса Иеме берші халќым.

Шырылдап тозаќ отќа тїсіп кетпей,

Иеміздіѕ соѕынан ќалмай ерші халќым.

Кїнәм меніѕ кешірілген

Мәсіхшімін кїнәм меніѕ кешірілген,

Кїнәні арќалап – ем бесігімнен.

Хауа ана ќандай кїйге душар еттіѕ,

Хал жаман, жўмаќ маєан есік ілген.

Еѕсемді бір ауыр жїк басып тўр-ау,

Ґмірім шешімі жоќ ґѕшеѕ сўрау.

Ќўлазып жїрегімде шаттыєым жоќ,

Берекем ґз – ґзінен ќашып тўр-ау.

Ес кетіп айдалада сенделемін,

Сәт сайын жамандыќќа кез келемін.

Ќыр соѕымнан ќалмаєан ќалыѕ сорым,

Кїнәсі ауыр мен де бір пендеѕ едім.

Хауа ана ќалай єана сґзге келдіѕ?

Азєыру єой шайтанныѕ да кґздегені.

Нәпсініѕ ќўлы болып кете бардыѕ,

Сорына адамзаттыѕ жете бардыѕ.

О, адамдар бўл дїниеге Мәсіх келді.

Жер Əлемге Ол нўрын шашып келді.

Тїнерген тїнектерді ќуып шыєып,

Пейішке ќайтар жолды ашып берді.

Əуреге әбден Оны салєаным-ай,

Айќышќа Ол мен їшін барєаны-ай.

Мен їшін киелі ќанын шашќанында,

Орындалды – ау деді Иса арманым-ай.

Мен Оны ќабыл алєан мәсіхшімін,

Айтатын ґзім жайлы ашыќ шынын.

Кернеген жїрегімдегі Киелі Рух,

Бермейді бір сәт маза тасып тыным.

Мен бїгін кґктен туєан жаѕа адаммын,

Иса сґзін уаєыздайтын бір балаѕмын.

Айќышты арќалап ап ґз мойныма,

Кез келген жеріѕе мен бара аламын.

Кґктем бердіѕ кґѕіліме Ќўдайым

Кґктем бердіѕ кґѕіліме Ќўдайым,

Кґктен келдіѕ ґміріме Ќўдайым.

Алпыс екі тамырымдаєы мўз еріп,

Сел боп тасып, аєып жатыр Ќўдайым.

Кґѕілімнен ќысты алып тастадыѕ,

Ґмірімді жаѕа арнаєа бастадыѕ.

Жан тыныштыќ не екенін білмеппін,

Мәѕгі ґмірдіѕ жолына Сен бастадыѕ.

Ќыста ќарєа талай батып ќўлаєам,

Жаным мўздап, сыздап талай жылаєам.

Сен ќастерлеп жылу берген жаныма,

Талай рет ажал бер деп сўраєам.

Ажал емес, ґмір гїлін септіѕ Сен,

Мейірлене шуаєыѕды тґктіѕ Сен.

Гїлім солып ќалмасын деп ќамќоршым,

Керек кезде жаѕбырлатып ґттіѕ Сен.

Білем енді барар жерім шўрайлы,

Білем енді кім екенін Ќўдайдыѕ.

Ґзіѕ меніѕ ґмірімді гїл еттіѕ,

Айдалада ќалып ќойєан ќурайды.

Ґзіѕ меніѕ тіреуішім ќўласам,

Ґзіѕ меніѕ жўбанышым жыласам.

Тек Сен єана кеше аласыѕ кїнәмді,

Шын ґкініп мен кешірім сўрасам.

Ойланыѕдар осы сґздіѕ мәні бар,

Бітеу жара жїрегімде табылар.

Тәубаєа кел, кешірім ал Ќўдайдан,

Шапаєаты әрќайсыѕда ќабыл ал.

Ќаћарына Иеміздіѕ ќалмаєын,

Ґз ґміріѕді онда ґзіѕ жалмадыѕ.

Кїнәѕ їшін кешірім ал адамдар,

Иеміздіѕ раќымынан ќўр ќалмаєын.

Жаѕбырыѕды баќшамызєа септіѕ бе?

Нўрыѕды да мейірлене тґктіѕ бе?

Мўздарымды бойымдаєы терлетіп,

Шуаќ болып ґѕменімнен ґттіѕ бе?

Алдарыѕда ґмір жолы бўралаѕ,

Адамдар-ай мен сендерден сўранам,

Абайламай шайтан ќўрєан апанды,

Ќаншама адам сол апанєа ќўлаєан.

Ґміріміз болсын десеѕ шўрайлы,

Ўмытпаєын бар екенін Ќўдайдыѕ.

Тәубаєа кел, тәубаєа кел адамдар,

Иеміз де сенен соны сўрайды.

Кґз жыстарыѕ сонда єана тоќтайды,

Сонда Ием жоќтарыѕды жоќтайды.

Барлыќ адам келсе егер Ќўдайєа,

Жер бетінде жамандыќ та тоќтайды.

«Тїнгі уаќыт бітуге таяп ќалды, ал Мәсіхтіѕ кїні

жаќындады. Сондыќтан ќара тїнектегі

жаман істерден бас тартып, жамандыќќа

ќарсы тўратын «нўрдыѕ» ќаруын асынайыќ!»

(Рим 14:12)

Табиєатты бар әлемді жаратып,

Аѕ мен ќўсты жер бетіне таратып.

Ґзіменен ќатынаста жїрсін деп,

Саздан илеп жасапты адам баласын.

Кенелсін деп Киелі Рух сґзімен,

Мәѕгі бірге болсыншы деп ґзімен.

Демін їрлеп жан беріпті адамєа,

Ќўдай Ием Ґз баласы болсын деп.

Əттеѕ, ґмір болар еді шўрайлы,

Барлыќ адам білер еді Ќўдайды.

Əзәзілді тыѕдап адам алданып,

Кїнә жасап пейіш баќтан ќўлайды.

Сол жемістіѕ дәмін татып келеміз,

Ґзімізді азєырылуєа береміз.

Əзәзілдей жауыз болып ґмірде,

Танымастан Ќўдайымызды ґлеміз.

Барша адамныѕ болєан Хауа анасы,

Барлыќ халыќ Адам ата баласы.

Бәрімізді жаратќан сол бір Ќўдай,

Бґлінбеѕдер адамзаттыѕ баласы.

Кїнәѕ їшін Иса аспаннан келіпті,

Ќўрбандыќќа Ґз денесін беріпті.

Адамзатты сїйгендігі соншалыќ,

Айќыш аєаш азабына кґніпті.

Міне, солай шайтанды да жеѕіпті,

Ќолымызєа ерікті алып беріпті.

Екі жол бар – тозаќ және пейіш ол,

Əр адамныѕ таѕдауєа ґзі ерікті.

Ќарєыс алєан кїнәћарлар ќўлайды,

Мәѕгілік ол тозаќ отта жылайды.

Тәубеге кел болєыѕ келсе пейіште,

Тауып алып осы ґмірде Ќўдайды.

Бўл ґмірде кїнәћардыѕ бірі мен,

Басќалардай ґлі ґмір сїріп ем.

Шаќырєанда Иса Ием тәубеге,

Бір-аќ сәтте ґлі ґмірден тірілгем.

Тыныштыќтыѕ іздер болсаѕ тўраєын

Ґмір сїру ќиын емес, білсеѕ егер Ќўдайды,

Тек Ќўдаймен болар ґмір мәѕгілікте шўрайлы.

Оны білмеу кїнә екенін тїсініѕдер адамдар,

Ќўдай Ием адамдардан соны єана сўрайды.

Оны білмей батып жїрміз батпаєына кїнәніѕ,

Ойлан бауыр жїрегіѕді ар алдында сынаєын.

Ќўдайменен бірге болсаѕ, жаныѕызда тыныштыќ,

Болмаса егер тыныштыќты тек Ќўдайдан, сўраєын.

Тыныштыќ пен мәѕгі ґмірді адам їшін жаратќан,

Назарымызды шайтан тїртіп, ґз жаєына ќаратќан.

Билік беріп, әзәзілге білмей жїрміз Ќўдайды,

Тәубаєа кел, кешірім ал, Ием соны сўрайды.

Шайтан кїнә патшасы ол, тозаќ оныѕ мекені,

Жетегінде болсаѕ егер бірге алып кетеді.

Екі жолдыѕ айырмасын тїсіне біл аєайын,

Иас Иемніѕ жўмаєында мәѕгі ґмірде болайын.

Батпаєынан тазалайды еѕсемізді езілген,

Арылтады ойымызды пендешілік сезімнен.

Сенсіз ќалай ќўтыла алам кїнәћарлыќ кезімнен,

Создыѕ маєан Ґз ќолыѕды ќўтќаруєа тезінен.

Ґмір сїру ќиын болєан таптым біраќ кезеѕін,

Тапќанымды жан-дїниеммен ќуанышта сеземін.

Саєым болып айдынынан ўшып кеткен шаєала,

Ќайтып тапты ґз айдынынын, ґз ортасын, ґзенін.

Таза жїрек, таза ойлар бойымызда тасыєан,

Əрбір сәтте, әрбір кезде мәѕгілікке асыєам.

Маєынасы мына ґмірдіѕ мәнсіз енді мен їшін,

Ґзіѕменен жаѕа ґмірді бастап кеттім басынан.

Əттеѕ Ием, Ґзіѕді ерте, Ґзіѕді ерте білмедім,

Сенде солай ґкініште арманда боп жїрмегін.

Дўрысы сол, осы ґмірде Ќўдайыѕды білгеніѕ,

Тереѕ ойлан аєыт кәне, жїрегіѕніѕ ілгегін.

Сонда аласыѕ еншімізге мәѕгі ґмірді тасыєан,

Арыласыѕ пендешілік сезімінен жасыєан.

Жаѕа арнамен аєар сонда ґміріѕніѕ ґзені,

Ќайта соєар жаѕа арнамен жїрегіѕніѕ ґзегі.

Əлде бауыр, ќимайсыѕ ба, осы ґмірдіѕ ќўмарын,

Кеш ќалмастан ойлан, кәне, жїрегіѕді сынаєын.

Мәѕгі ґмірлік тыныштыќтыѕ іздер болсаѕ тўраєын,

Тәубаєа кел, Ќўдайыѕнан жалбарынып сўраєын.

Ізгі хабар

Жїрек ќалай шаттанып толќымайды?!

Ізгі хабар танытса шын Ќўдайды.

Ґсиетті тәѕірдіѕ дәнін ексе,

Жайлап ґсіп, ол неге жайќалмайды?!

Ізгі хабар – ізгілік ќайнар кґзі,

Ол – Ќўдайдыѕ Иса атты тірі Сґзі.

Адам ата, Хауа ана бойєа енгізген,

Бар кїнәдан ќўтќарар Соныѕ Ґзі.

Ќўдай еркін мен ќалай тыѕдамайын,

Меніѕ жаным шындыќќа ќўмар дәйім.

Кїш-ќуат бер жетеле Рухыѕменен,

Болаттай берік боп мен шыѕдалайын.

Сеніѕ атыѕ Тәѕірім, дәріптелсін!

«Патшалыєы Ќўдайдыѕ жаќын» – депсіѕ,

Таратайын әніммен Хабарыѕды,

Таѕдаулыѕды мыѕ-мыѕдап алып келсін.

Ояншы халќым ўйќыдан

Ќуанышты кїн бїгін, ќуанышты!

Сен силадыѕ дәнегін жўбаныштыѕ.

Сен кґрсеттіѕ мәѕгіліктіѕ сара жолын,

Жїрегімде Киелі Рух тулап ўшты.

Кїз келді ќуанышты, мерекелі,

Табиєатќа кіргізіп берекені.

Аларынан берері кґп жомарт кїздіѕ,

Еѕбегініѕ ќарымы ќайтпаќ бїгін.

Жомарт па едіѕ, жер ана, нәзік пе едіѕ,

Табиєатты сурет ќып жазып бердіѕ.

Айналаєа ќарасам тамсанамын,

Адамзатќа нәр бердіѕ, азыќ бердіѕ.

Бал татиды бїгіндер жемістеріѕ,

Алтын тїсті алќапта егістеріѕ.

Дәнек еді кеше еккен таѕданасыѕ,

Жеміс берді жайќалып егістеріѕ.

Аз ектіѕ бе, ойланшы, кґп ектіѕ бе?

Баптап, кїтіп, ґссін деп тер тґктіѕ бе?

Таѕєажайып Тәѕірдіѕ бўл кереметі,

Ґлді, ґсті, кґбейді енді жер бетінде.

Тірі дәнді Иса Ием жерге екті,

Ґмір дәнін септі де кґкке кетті,

Теріп ал деп біздерге ґсиет етті,

Жеміс теру кезі енді бізге жетті.

Кїз келді єой, терейік жемістерді,

Жинайыќ ќырманєа сап егістерді.

Ќўстар ќайтып барады, ойланайыќ,

Айтшы, ќўстар осыны неге істеді?

Аќќу-ќаз айдыныѕнан тарыќтыѕ ба?

Кїз мәѕгілік емес деп ќорыќтыѕ ба?

Ќыс ќаћары ќатты деп хабар келіп,

Жўмаќ іздеп алыстарєа жорыттыѕ ба?

Оянайыќ, ўйќыны ќияйыќшы,

Жемістерді ќамбаєа жияйыќшы.

Бар адамзат анасы Хауа-ана єой,

Бәріміз бір ќауызєа сияйыќшы.

Асып-тасып біз бїгін шаттанайыќ,

Кїз жемісін теру їшін аттанайыќ.

Тәѕір Ием жар болып ќуат берсе,

Тозаќтан адамдарды ап ќалайыќ.

Ќуант ўлан еліѕді, ќуант бїгін,

Жылаєанєа дем беріп жуат бїгін,

Жїрегіѕе тїскен жарыќ сәулесімен,

Əр жїректі нәр беріп суарт бїгін.

Оят бїгін бесіктегі балаѕды!

Оят бїгін сусыраєан далаѕды!

Оят бїгін ата-анаѕды ќалаѕды!

Шайтан бїгін ашулы да алаѕды.

Аштыќ, індет басып жатыр далаѕды,

Соєыс, опат басып жатыр ќалаѕды.

Жаман ниет, жезґкше ойлар ќаптаєан,

Сейілт бїгін, тазалаєын санаѕды.

Аттанайыќ бәріміз бїгін аттанайыќ,

Ќаћарынан шайтанныѕ саќтанайыќ.

Кеш ќалармыз ерінсек, кеѕге салсаќ,

Адамдарды тозаќ оттан ап ќалайыќ.

Аттанайыќ жаќсы ойлармен тасыєан,

Жўбатайыќ кґѕілдерді езгіленіп жасыєан,

Жоєалтќан Адам-ата жўмаќ кілтін,

Мәѕгі ґмірді бастайыќшы басынан.

Тўнып тўр баќшамызда жемістеріѕ,

Жайќалады алќаптарда егістеріѕ,

Тәѕір берген нәсіпті шашпай-тґкпей,

Аттанайыќ, алуєа тегіс теріп.

Ќиналдыѕ Иса мен їшін

Арайлап атты таѕдарым,

Нўрыѕа мені бґледіѕ.

Тәѕірім Иса, ќаныѕмен,

Кїнәмніѕ ќўнын ґтедіѕ.

Ќиналдыѕ Иса мен їшін,

Айќышќа беріп тәніѕді.

Ќўтќарып алдыѕ кїнәдан,

Əлемді және елімді.

Шыдадыѕ Ием, біз їшін,

Жаныѕды салып азапќа.

Адамныѕ әрбір ўрпаєы,

Бармайды сенсе тозаќќа.

Кеудеѕнен ќаныѕ тґгілді,

Тамшылап жерге тоќталмай.

Кїнәсіз Иса керілдіѕ,

Айќыштан баќыт тапќандай.

Кїнәні енді жасама,

Киелі Иса ќаны їшін.

Тәубеге келгін бауырым,

Ґмірдіѕ ўєып мәнін шын.

Науырыз келді

Иса Иемніѕ шындыєы,

Жїрекке нўрын себеді.

Кґктем боп гїлін егеді,

Науырыз болып келеді.

Кїнәћар меніѕ ґмірім,

Жїректе ќатќан ќыс еді.

Нўрды кґріп ќашады,

Орын таппай сасады.

Науырыз келіп шуаќты,

Ќыс патшаны жылатты.

Кґзініѕ жасы кґл болып,

Сай-саладан су аќты.

Ќыс патшалыќ ќўрєан еді,

Тіршілікті тїгел жоюєа.

Бўйрыќ беріп тўрєан еді,

Бас жендеті оныѕ аязєа.

жүктеу/скачать 414,34 Kb.

Достарыңызбен бөлісу: