VIII БӨ ЛІМ. АДАМ НЫҢ СЫРТ КЕЛ БЕТІ МЕН МІНЕЗІ
109
5.
«Дик тог лас» әді сі бой ын ша мұ ға лім нің оқы лым мә ті ні нен таң дап оқы ған сөй лем де рін
тың даң дар. Ес те рің де қал ған сөз дер ді қа ғаз бе ті не тү сі ріп, сөй лем құ раң дар. Со ңын да
кі тап та ғы нұс қа сы мен са лыс ты рың дар.
6.
Екі тапсырманың бірін орындаңдар.
1. Адам бой ын да ғы күш-жі гер, қай рат ту ра лы ай тыл ған
ұлы адам дар дың қа нат ты
сөз де рін тау ып жа зып, өз ой ла рың мен қо ры тын ды лаң дар.
2. Ға лам тор мен қо сым ша әде би ет тер ден қа зақ тың әй гі лі ба лу аны ту ра лы қо сым ша
ақ па рат жи нақ таң дар. Кар тадан Қа жы мұ қан ның жас ке зін де
бол ған қа ла ла рын
көр се тің дер. Сан есім нің ма ғы на лық түр ле рін қа тыс ты рып, ха бар ла ма жа зың дар.
§69. Кей іп кер бей не сі
1.
Жа зу шы С.Сар ғас қаев тың «Тәм піш қа ра» хи каяты нан (http://kitap.kz/index.php/
catalog/audiobook/5152-tampish_qara. 16.00-ми ну ты нан 18.16-ми ну ты на дей ін) үзін ді
тың дап, бас кей іп кер ді өз сөз де рің мен су рет тең дер.
1. Тың да лым мә ті нін де Шан ша тай дың порт ре ті қа лай бе ріл ген?
2. Тәм піш қа ра ба ла ның бү кіл ау ыл ба ла ла рын үйі ріп алуы ның се бе бін қа лай тү сін-
ді рер едің дер?
2.
«Қо ңыр күз еді» хи каяты нан үзін ді ні оқып, оқи ға ға сәй кес та қы рып қо йың дар. Ал ма-
тай дың ав тор ға
ұнауы ның се бе бін анық тап, мә тін ді өз ой ла рың мен жал ғас ты рың дар.
...Со ғыс біт ке ні не бір-ақ жыл бол ған. Сол
жыл дың кү зі еді. Май мұ рын Қа лам тай дың
іні сі – Ал ма тай Ал ма ты дан инс ти тут бі ті ріп
кел ді. Біз дің мек теп те
жо ға ры сы нып тар ға әде-
би ет пә ні нен са бақ бер ді. Отыз дар ша ма сын да ғы
ор та бой лы, арық қа ра жі гіт бо ла тын. Оның
мөл ді ре ген тұ нық кө зі нің те ре ңін де әл де бір мұң иі рі ліп жат қан дай,
би ік қа бақ тың
ас тын да мө лие тін де тұ ра тын. Ал қы мын да ба лық жел бе зе гін дей қат пар-қат пар боп
сың сып жа та тын ес кі жа ра дан қал ған қы зыл ша қа тыр ты ғы бар еді. Ау ыл ішін де
жұрт (әсі ре се ба ла лар) ат та ғу ға ше бер ғой. Ке ле са ла-ақ үл кен-кі ші ге бір дей «Тыр-
тық» ата нып кет ті. Са быр лы лы ғы ма, әл де тұй ық ты ғы бо лар, көп сөй ле мейт ін.
Оқу шы лар ға ай ғай-ұй ғай қа тал ды ғы да жоқ. Са бақ ты да мей лін ше жақ сы тү сін ді-
ре тін. Жал пы, оның қо лы нан сы нып жур на лы нан бас қа не дәп тер, не
кі тап көр ген
емес піз. Күл лі әде би ет ті жат тап ал ған дай, мү дір мей со ғып оты ра тын.
Не ге еке нін өзім де біл мей мін, ал ғаш қы күн нен-ақ
Ал ма тай ма ған қат ты
ұнап қал ды. Оның әр бір са ба ғын асы ға кү тіп, әр бір әң гі ме сін аса бір ләз зат пен
ұй ып тың дау шы едім.
(алихан Ыс а)
Достарыңызбен бөлісу: