Тайга қылқан жапырақты ормандар
жүктеу/скачать 14,06 Mb.
|
6 daris ormandar
- Бұл бет үшін навигация:
- темнохвойную тайгу
- Бореалды ормандардың пайда болуы туралы гипотезалар (генезис)
- Голоцен 0,0117—0 Плейстоцен
- Плиоцен Пьячен одан да көп
| Тайга типтері
По видовому составу различают: - светлохвойную (сосна обыкновенная, некоторые американские виды сосны, лиственницы сибирская и даурская) (европаның шығыс бөлігі); - более характерную и распространённую темнохвойную тайгу (ель, пихта, кедровая сосна) (европаның батыс бөлігі). Древесные породы могут образовывать чистые (еловые, лиственничные) и смешанные (елово-пихтовые) древостои. Почва, как правило, дерново-подзолистая. Увлажнённость достаточная. Содержание гумуса — 1—6 %. Хвойный лес — лес, состоящий из деревьев одной или нескольких хвойных пород: сосны (қарағай), ели (шырша), пихты (самырсын), лиственницы (балқарағай) и др. Бореалды ормандардың пайда болуы туралы гипотезалар (генезис) 1. Бореалды ормандар биотасының пайда болуы неогендік белдемді (кайнозой дәуірі) Азия мен Сібір тауларының қылқанжапырақты ормандарымен байланысты. Плиоценнің соңына қарай суық басталған кезде бұл белдемдік ормандар жазық жерлерге түсіп Сібірдің үлкен кеңістіктерін алған. Климаттың континенталды болуына байланысты жалпақжапырақты ағаштардың ролі қысқарған.
Айта кетерлігі, голоценде (төрттік дәуір) тайганың солтүстік шекарасының жылжуы (миграциясы) жүрді: ормандар солтүстікке немесе оңтүстікке қарай кейде 300 км-ге, ал таулы жерлерде – жоғары және төмен қарай 150-200 км-ге жылжыған. Қоңыржай-орманды зоналардың біршама жас болуы оның флорасына да әсер еткен. Мұнда түрлік алуандық біршама аз. Мысалы, ТМД-да қоңыржай зона ормандары территорияның 51%-ын алып жатқанымен флорадағы түрлердің бар болғаны 14%-ын құрайды. Голоцен Плейстоцен Солтүстік Американың және Европаның плиоцендегі фаунасы жүктеу/скачать 14,06 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
| ||||||||||||||||||||||||||||