ойларын ашық білдіруді, жалпы өзініц көзқарасын анық батыл түрде
білдіріп, өз бағасын беруі болып табылады.
Мектеп іс-тәжірибесінде білімді формапьды түрде, яғни нем-
кұрайлы меңгеру жиі кездеседі. Оқушы ғылыми фактіні біле тұра, оны
саналы түрде түсініп, үгынбайды, ғылым окушы үшін бұл жағдайда
жеке түлғалық мэнғе ие болмайды, жай кұбылыс ретінде калып қояды.
Білім мен оны саналы түрде сезінудің арасындагы мұндай алшақтық
білімнің маңыздылығын, яғни кұнын түсіреді, білімнің маңыздылыгы
оның абстрактілі күйде болуының сапдарынын пайда болады. Оқушы
білімді жай, уакытша қажетгілік деп санаса, онда білімнің маңыздылы-
ғы төмендейді. Ал егер де оқу әрекетін басқа іс-эрекеттермен (шығар-
машылык, болжамдық, танымдық қырым-катынас, багалау) байланыс-
тырса, онда «білсем», «маған керек», «маған кажет» сиякты мотив-
терге ұласатыны сөзсіз.
Достарыңызбен бөлісу: