СИНГАРМОНИЗМ (БІРГЕ, ҮНДЕСУ) — ҮНДЕСТІК ЗАНЫ. ҮНДЕСТІК ЗАҢЫТҮРКІ ТІЛДЕРІНІҢ
ДЫБЫСТЫҚ ЖҮЙЕСІНДЕГІ БАСТЫ ЗАҢ. СИНГАРМОНИЗМ ТІЛДІҢ БҮКІЛ ФОНЕТИКАЛЫҚ БЕЙНЕСІН,
ДЫБЫС ЖҮЙЕСІ МЕН БУЫН ЖҮЙЕСІНІҢ ЕРЕКШЕЛІГІН, СӨЙЛЕУ НОРМАСЫН АЙҚЫНДАЙТЫН
ҚҰБЫЛЫС. СИНГАРМОНИЗМ БОЙЫНША СӨЗДЕР НЕ БІРЫҢҒАЙ ЖУАН, НЕ БІРЫНҒАЙ ЖІНІШКЕ, НЕ
ЕРІНДІК, НЕ ЕЗУЛІК БОЛЫП АЙТЫЛАДЫ. ТҮБІРГЕЖАЛҒАНАТЫН ҚОСЬІМШАЛАР ДА ОСЫ
ЗАҢДЫЛЫҚҚА БАҒЫНАДЫ. МЫСАЛЫ: ДАЛАЛЫҚ, ЕҢБЕКШІЛЕР, ЖҰЛДҰЗЫМ (ЖҰЛДЫЗЫМ), КҮЛКҮЛІ
(КҮЛКІЛІ). СИНГАРМОНИЗМНІҢ БАСТЫ КАСИЕТІ, ОНЫҢ СӨЗАЙЫРЫМДЫҚ ЖƏНЕ СӨЗТАНЫМДЫҚ
ҚЫЗМЕТІНЕН КӨРІНЕДІ.
Достарыңызбен бөлісу: