У заводского профсоюза новый лидер
жүктеу/скачать 9,67 Mb. Pdf көрінісі
|
(Продолжение на стр. 6) 9 ноября текущего года состоялась отчетно – выборная конференция профсоюзной организации ТОО «АНПЗ». В ней приняли участие 85 делегатов от всех структурных подразделений завода. Делегатами конференции единогласно был избран президиум, в состав которого вошли генеральный директор ТОО « АНПЗ» Галимжан Амантурлин, председатель заводской первичной организа- ции партии «Нур Отан» Кенжебек Шахметов, и.о. председателя профсоюзного комитета Канат Кабденов и начальник производства переработки нефти Василий Гацко. Секретарем конференции была избрана Светлана Шапабаева. Были избраны также члены счетной комиссии. На повестку дня конференции были вынесены два вопроса: отчет профсоюзного комитета о проделанной ра- боте за 9 месяцев 2016 года и избрание председателя профкома. КОНФЕРЕНЦИЯ «НОВАТОР» АПТАЛЫҚ БАСЫЛЫМ №45 11 ҚАРАША 2016 ЖЫЛ 4 МҰНАЙ ӨҢДЕУШІ МАЙТАЛМАНДАР Жоғары білімі болса да №4 цехқа оператор болып алынды. Бұл енді ма- ман үшін сынақ еді. Табандылық қажет. Оқу бітіргенін бұлдаған жоқ. Кірісіп кет- ті. Жауапкершілікпен атқарды. Жұмы- сына тиянақты қыз көзге бірден түскен. Кешікпей зауыттың диспетчерлігіне ауыстырылды. Үш жылдан соң қайта өндіріске жіберілді. Бұл жолы ауысым бастығы болып барды. Жұмысына тия- нақты жан қызметін шырқ-үйіріп алып кеткен. Ауысымды реттеді. Цехта өн- дірістің тоқтап қалмауы басты міндет. Адам атқаратын істе бәрі де болады. Бірі ауырып қалады, бірінің отбасылық жағдайы бар. Осындай кезде білгір- лікпен ауысымды реттеу де өнер. Фа- тима Түсіпқызы сыннан сүрінген жоқ. Жұмысшылар арасында беделі көтеріл- ді. Басшылар да санасатын болған. Тоқ- саныншы жылдардың орта шенінен асқан шақта зауыттағы кеңестік техно- логияның ескіргені байқала бастады. Қондырғылар кейде тұрып қалатын. Жаңа шетелдік технологиялар алуға, қондырғыларды жаңғыртуға қаржы қа- жет. Үкімет деңгейіндегі қолдау болма- са, зауыттың өз қаражаты жетпейтін еді. Білікті мамандардың да тапшы кезі. Осы кезде Фатима Кенжеғалиеваға тағы бір жауапкершілік артылды. - 1997 жылы болатын. Зауыттың бас технологы Дауыл Хамитов эстакада бастығы болуды ұсынды. Бұл енді өте
күрделі де қиын жұмыс. Абырой әпер- мейтін қызмет болғасын ба, ерлердің өзі бұл қызметтен қашатын. Барынша тайсақтадым. Және әйел адам зауыт та- рихында эстакада бастығы болып көр- меген. Демек, әйелге ауырлау жұмыс. Бірақ, көнбесіме болмады. Келістім. 2-3 айдай көресің, болмай бара жатса осы қызметіңе қайта ораласың деді. Үлкен жауапкершілік, үлкен сенім. Мен барған жерімде тұрақтамасам онда кейін маған сенім жоғалатынын жақсы білемін. Осылайша сол кездегі зауыт директоры Владимир Гафнердің алды- на бардық. Бас технолог менің канди- датурамды қолдап отырғанын жеткізді. Гафнер таңданасын жасырмады. Маған сынай қарап отырып, істей аласың ба деп, тікесінен сауал қойды. Сенімді барынша ақтауға тырысатынымды айттым. Екі айдан соң өзім барып тек- серемін. Бүгіннен бастап бұйрық шыға- рамыз деді. Енді шегінер жер жоқ. Әйел басыммен кіл ерлермен алысып жұмыс істеуге тура келді. Алдымен, эстакада- ны тазалаудан бастадық. Бұрын көп көңіл бөлінбеген болғандықтан, оны тазартуға ешкім белсене қоймады. Өзім бастағасын еркектер емес пе, қосылып кетті. Сөйтіп, директор В.Гафнер екі ай- дан соң келіп жұмысымды тексерді. Бұл кезде эстакаданы барынша тазартқан- быз. Үнсіз аралап көрді де, соңынан риза екенін білдіріп кетті. Содан кейін жұмыстың басқа сатысына көштік. Әділ- дігін айтайын, эстакададағы команда мықты болатын. Ол кезде резервуарлар жер астында. Эстакада ескірген. Жаңа- сы тек жобада ғана еді. Бензин, дизель құбырлары жер астымен жүргізілген. Бірінде ақау болса, жер бетін шығып, көл болып алып кететін. Және оның қай жерден жарылғанын біліп болмай- сың. Күнделікті жұмысты тоқтатпастан құбырларды қайта монтаждадық. Механиктер Аманжан Сегізбаев пен Валерий Тарабриндердің еңбегі зор. Басқа да жігіттер күн-түн демей дамыл таппастан жұмыс істеді. Сөйтіп жүріп құбырларды жер бетіне шығарып, жүр- гіздік. Еңбегіміз елеусіз қалмады. Сол жылы эстакада тұңғыш рет зауытішілік сайыстың жеңімпазы атанды. Осылай- ша үш жыл эстакада басында болдым. Одан соң сегіз жыл №4 цех бастығының орынбасары қызметінде болдым. Зауыт көз алдымызда дамыды. Оның дамуы алдымен Тәуелсіздіктің арқасы деп білеміз. Осының арқасында табысымыз өсті. Жетістіктерге жеттік. Сондықтан да менің қызықты да күрделі қызмет- тік жолым осы жылдар ішінде өтті. Әлі де зауытқа берерім бар деп ойлаймын. Қай жерге, қай іске жібермесін абырой- мен атқара бермекпін. Фатима Түсіпқызы 2009 жылы за- уыттың аға диспетчері қызметін атқар- ды. 2010-2013 жылдары біріктірілген менеджмент жүйесі бөлімі бастығының орынбасары, 2014-2015 жылдары ара- лығында қайтара өндіріске барып №4 цех бастығының орынбасары қызметін атқарды. 2015 жылдан бері аромати- калық көмірсутектер өндірісі кешенінің техникалық құжаттамалар бойынша инженері. Еңбек жолының өзі Ф.Кен- жеғалиеваның қайда болмасын қажет маман екенін көрсетеді. Ол қай жұмы- ста болмасын өзін тек іскерлігімен, қа- рапайым да ұйымдастырушылығымен айналдырып әкетеді. Сондықтан да тәу- елсіздік еңбектегі бағын ашқан маман тек биіктерден көрініп келеді. Қазақстан Республикасы Тәу- елсіздігінің 25 жылдығына орай «Самұрық-Қазына» әл-ауқат қоры «Туған елге саяхат» атты жоба жасақтады. Мақсат – оқушылар- дың күзгі каникулында Қазақстан- ның тарихи және көрікті жерлері- не саяхаттатып елмен жақын таныстыру. Жоба аясында 29 қазан мен 7 қараша аралығында 12-15 жас аралығындағы 120 бала Астана, Байқоңыр, Түркістан және Алматы қалаларын аралап қайтты. Саяхатқа жиналған оқушылардың 90-ы «Самұрық-Қазына» АҚ компания- лар тобынан өндірістегі көп балалы жұ- мысшылар отбасының балалары және 30-ы республикалық ақпарат құралдары арқылы жарияланған байқау арқылы іріктелген. «Туған елге саяхат» жобасы аясында оқушылар аталған қалаларды аралап қана қоймай, тарихи ескерт- кіштер мен табиғи қорықтарды тама- шалады, тыңғылықты ақпараттар алды. Тоғыз күн бойы өткізілген саяхаттан ба- лалар жақсы әсер алғаны сөзсіз. Саяхаттың алғашқы күні балалар Астана қаласында Тұңғыш Президент мұражайын аралап, Елорданың ныша- ны «Бәйтеректі» тамашалады. Әлем- де үшінші орынға ие «Астана-Опера» театрында болып классикалық өнерге қанықты. «Бейбітшілік пен келісім» са- райы, Тәуелсіздік алаңы мен Қазақстан тарихы мұражайын көрді. Соңынан «Ду- ман» ойын-сауық орталығында мұхитта мекендейтін балықтар мен жәндіктерді тамашалады. Кешкісін поезбен Бай- қоңырға сапарға шықты. Ғарыш айлағы орналасқан мекенге Төретам стансасы арқылы барды. Байқоңыр айлағының тарихи мұражайымен танысып, қала- ның көрікті жерлерін аралады. Бала- ларға ракеталардың ғарышқа дайындап ұшыру сатылары көрсетілді. Космонав- тарды шығарып салу дәстүренен хабар- дар болды. Одан әрі ежелгі Түркістан қаласына жол тартты. Мұнда олар Қожа Ахмет Яссауи кесенесін көріп, ата-баба- ларға зиярат етті. Балаларға Алматы қа- ласына саяхат та үлкен әсер қалдырды. Оңтүстік Астанада олар қаланың көрікті жерлерінен бөлек тау баурайындағы Медеу, Шымбұлақ спорттық кешендері мен Көктөбеде қыдырды. Шығыс қақпа- дағы Шарын шатқалдарына барып, та- биғаттың әсем сырларына үңілді. Тоғыз күндік саяхатта оқушылар еліміздің та- рихи мекендерін өз көздерімен көрді, танымдық әсер алып, бұрын бейтаныс жерлердің қыр-сырын біліп қайтты. «Туған елге саяхат» жобасына Аты- рау мұнай өңдеу зауытынан тауарлы мұнай өнімдері өнідірісінің операто- ры Қайрат Жоламановтың ұлы Ақжол Жоламанов қатысты. Жоламановтар көп балалы отбасы. Ақжол оқу озаты. Елге оралысымен одан саяхаттан алған әсерімен бөліскен едік: - Каникулдың қалай өтіп кеткенін білмей қалдым. Саяхат Астанадан басталды. Бәрінен де маған Байқоңыр, Түркістан мен Шарын шатқалдарына са- яхат үлкен әсер етті. Байқоңырда комо- навтардың мұражайын көрдік. Олардың қалай ұшуға дайындалатыны, ұшу сапа- рына шығарып салу дәстүрін көрдік. Ға- рыш айлағымен танысқанда құдды бір өзің космосқа ұшқалы тұрғандай әсерде боласың. Тұңғыш комонавт Ю.Гагарин туралы және қазақстандық космонав- тар туралы көп мағлұматтар алдық. Түр- кістан қаласындағы кесенелердің ежелгі сәулеттік үлгісі, хандардың жатқан жері бәрі-бәрі бізды қызықтырды. Алматы- да Медеу мен Шымбұлақ қатты ұнады. Ал, Шарын шатқалдары өте әдемі жер екен. Шатқалдардың биіктігі 200-300 метрге дейін барады. Бізге жергілікті адамдар түрлі аңыздарды айтып берді. Жол бойында да біз жалыққан жоқпыз. Бізді алып жүрген апайларымыз түрлі ойындар ойнатты, сканвордттар шеш- тік, қызықты журналдар оқыдық. Бізге арнайы сөмкелер берілді. Оның ішінде бізге қажеттінің бәрі болды. Енді мек- тепте достарыма әсерімді айтып тауыса алар емеспін. Күшті саяхат болды. Тағы да болса екен, біздің еліміздің жерлері әдемі де тарихқа бай екен. Аралай бер- гің келеді. Міне, «Туған елге саяхат» жоба- сы балалар үшін қызықты да таным- дылығымен ұмытылмастай әсер қал- дырды. Ол әсіресе, жас ұрпақтың қалыптасуы мен ой-өрісінің кеңеюіне жол ашып, болашағына ынталандыру болмақ.
ТУҒАН ЕЛГЕ САЯХАТ «НОВАТОР» АПТАЛЫҚ БАСЫЛЫМ №45 11 ҚАРАША 2016 ЖЫЛ 5 - Меня приняли лаборантом 3 раз- ряда в газовый отдел, который тогда входил в контрольную лабораторию. Ее начальником была Мария Васильевна Сладкова, а потом Елена Ивановна Капу- ова, - вспоминает Инна Яшкина. – В пер- вое время было, конечно, тяжеловато. Я думаю, что любой человек проходит через трудности, пока не наберется опы- та. Я очень благодарна своим наставни- кам Зарипе Дощановне Айжигитовой, Евгении Ивановне Кабанкиной, Еле- не Леонидовне Куликовой и Светлане Джетпискалиевне Бисалиевой, которые делились своими знаниями, подсказы- вали. Хочется отметить, что у сотрудни- ков заводской лаборатории очень раз- вито чувство взаимопомощи. Несмотря на то, что у всех свой объем работы, все заняты, любой сотрудник не пройдет мимо и найдет минутку, чтобы помочь тебе, если вдруг возникли проблемы. О своем трудовом пути и о жизни в целом, Инна Викторовна рассказывает между делом, выполняя порученную ей работу. – В данный момент, на газовом хроматографе я определяю следовые ко- личества СО и СО2 в водороде и легких газообразных углеводородах. – Работа лаборанта требует хороших знаний, уме- ния, точности. Ведь, в итоге – это выпуск качественной продукции. И роль лабора- тории в этом едином звене переработки продукции очень важная. Сегодня наша работа намного облегчилась, - говорит Инна Викторовна, - когда я пришла сюда, здесь были всего два хроматографа. Многое мы делали вручную. А сегодня, вот смотрите, стоит целый ряд хромато- графов, практически весь процесс ком- пьютеризирован. Все эти 25 лет Инна Викторовна ра- ботает в лаборатории реагентов и га- зов, сегодня она лаборант 5 разряда. В коллективе ее уважают и ценят как хорошего специалиста. Инна Викторов- на постоянно совершенствует знания и перенимает опыт у коллег. Дочь Инны Яшкиной Кристина Улья- нова не пошла по стопам мамы и ба- бушки и решила свою жизнь посвятить спорту. В свои 23 года она уже мастер спорта и чемпионка Азии по жиму лежа - физическому упражнению, используе- мого в бодибилдинге. По словам мамы, - В этом году исполняется 25 лет не- зависимости Казахстана. Большие по- ложительные изменения произошли за четверть века в нашем государстве, - отмечает Инна Викторовна. Возьмем, к примеру, город Атырау. Многие его жи- тели, наверное, помнят каким, он был в 1991 году и какой он сегодня. Раньше была непролазная грязь, а сегодня? Ули- цы заасфальтированы, выложены тро- туары. Современные здания, торговые центры. Позитивные изменения косну- лись всех казахстанцев. К примеру, у нас, у заводчан стабильная зарплата, соци- альные выплаты. Есть вера в будущее. Поздравляю всех с наступающим Днем Независимости Республики Казахстан! Индира САТЫЛГАНОВА «ПОЗИТИВНЫЕ ИЗМЕНЕНИЯ НА ПРОТЯЖЕНИИ ЧЕТВЕРТИ ВЕКА» 16 декабря этого года исполнится 25 лет трудовому стажу лаборанта химического анализа лаборатории реагентов и газов ИЦ «ЦЗЛ» Инны Яшкиной. Да, именно в этот исторический день – начало летописи суверен- ного Казахстана, Инна Викторовна начала свою трудовую деятельность. Она – выпускница бывшего Гурьев- ского политехникума, по специальности «оператор по добыче нефти и газа». О работе в заводской лаборато- рии знала не понаслышке. Здесь 47 лет отработала ее мама Марта Александровна Яшкина. ЛИЦА НЕФТЕПЕРЕРАБОТКИ ребенком семье. Еще, будучи школьницей, хотела стать нефтепереработчиком. После окончания нефтяного факультета Казан- ского химико-технологического института, вместе с супругом Фаридом Закировичем Гумеровым они приехали в наш город. Хотя могли поехать в Саратов, Волгоград, Пермь, или остаться в Казани. - Мы даже понятия не имели об этом го- роде. Но посмотрели на карту, увидели, что Гурьев стоит на реке, рядом море и сразу решили приехать сюда. И я до сих пор пом- ню, когда мы с мужем на распределении в два голоса заявили, что едем в Гурьев, де- кан нашего факультета приподнял глаза и многозначительно хмыкнул, - вспоминает Мусавара Шаяхметовна. - Мы прилетели сюда 5 августа 1969 года. Комары, жара, ста- рый аэропорт. Мы остановились по адресу, которая нам дала моя свекровь. И, несмо- тря на то, что уже было поздно, хозяйка дома накрыла дастархан, тем самым про- демонстрировала то гостеприимство, кото- рое является отличительной чертой атыра- усцев. На второй день мы поехали на завод. Нас принял директор Александр Иванович Маслов, очень видный и энергичный муж- чина. В лаборатории, куда меня отправи- ли, встретила заместитель начальника ЦЗЛ Аделаида Павловна Апросова, красивей- шая женщина, располагающая полностью к себе. А потом мы поехали в Жилгородок. И когда я увидела фонтан, композицию возле него, клуб, была очень впечатлена. Вот так мы и остались здесь жить. Абдулла Насимович Бикбаев является татарином в Казахстане в третьем поколе- нии. - Мои предки по линии отца работа- ли с англичанами, которые осваивали ме- сторождения в Макатском и Жылыойском районах в 19 веке. Они обосновались в местности старый Каратон, там жили. Там находятся сегодня их могилы. Предки моей мамы из-под Казани. Дедушка со своим двоюродным братом, когда в Татарстане стало тяжело жить, в поисках лучшего ме- ста для жизни, спустились вниз по Уралу и остановились здесь. Здесь нашли работу, накопили денег и уехали снова в Татарстан. Там женились, а потом обратно приехали сюда с семьями и уже поселились в этих краях навсегда. Здесь появились на свет наши родители, а потом и мы. В семье Бик- баевых нас четверо: три брата и сестра, ко- торая в прошлом году ушла из жизни. Абдулла Насимович подробно расска- зал о своей трудовой деятельности сна- чала на химическом заводе, а потом и на АНПЗ. А на днях ветеран передал нашему заводу две елки, которые из Татарстана привез его младший сын Руфат. Вечнозе- леные хвойные деревца высажены у зда- ния заводоуправления. Вагиз Киргизбаев является единствен- ным представителем башкирской диас- поры в обществе пенсионеров завода. Он родом из Башкирии. В Атырау приехал в 1977 году и начал работать на установке Гудри, потом его перевели в цех №8. Еще один достойный представитель татарской диаспоры Равиль Ногаев. Его предок был известным купцом в Астрахани, занимался рыбным промыслом. Отец Злихи Искалие- вой попал в Гурьев в 1944 году. Его, отбыв- шего наказание в ГУЛАГе, отправили сюда на строительство завода №441. А в 1990 году на этом заводе начнет работать и его дочь. Злиха Абдураимовна четверть века трудилась в бухгалтерии. Вот такие истории поведали участники встречи «Под единым шаныраком». Разные людские судьбы, не похожие одна на дру- гую. Но всех их объединил Казахстан, где они нашли приют, тепло сердец и любовь. По завершении встречи всем пригла- шенным были вручены сувениры на память.
Специально к этому мероприятию од- ной из активных членов литературного кружка общества пенсионеров Ириной Завьяловой было написано стихотворение «Сабантуй». После знакомства с историей и тра- дицией татарского народа организаторы встречи поздравили с днем рождения ве- терана труда Абдуллу Насимовича Бикбае- ва. Специалист по социальным вопросам отдела управлением персоналом и оплаты труда Самал Мирманова поздравила ве- теранов с наступающим юбилеем Неза- висимости и пригласила всех принять ак- тивное участие в Фестивале национальной культуры этносов РК «Дружба народов» среди трудовых коллективов ТОО «АНПЗ» и аутсорсинговых компаний, который со- стоится 9 декабря текущего года. В рамках подготовки к нему объявлен конкурс на лучшую эмблему Фестиваля. В нем также могут принять участие пенсионеры завода. В свою очередь, Людмила Скоробогатова сообщила о том, что 5-6 декабря в обще- стве пенсионеров состоится конкурс наци- ональных блюд, также приуроченный к 25 - летию Независимости Казахстана. Затем слово было предоставлено гостям. Рафаил Гарифович Абдулов родился в Атырау. Его отец – уроженец села Тополи, мать - из Марийской ССР. В их семье было пятеро детей. Рафаил Гарифович в 1958 году окончил техникум, 30 лет проработал на предприятии Химмонтаж. После, по приглашению главного механика нефтепе- рерабатывающего завода перешел в РМУ, где проработал монтажником еще 11 лет. Мусавара Шаяхметовна Гумерова ро- дилась в Татарстане. Она была десятым ЕДИНСТВО Инна Яшкина: В преддверии юбилейной даты - 25 летия Независимости Республики Казахстан, общество пенсионеров ТОО «АНПЗ» начало проводить встре- чи с ветеранами завода, на которых главной темой стала дружба народов. На первое мероприятие пришли все члены татаро – башкирской ди- аспоры. Открыла встречу председатель общества пенсионеров Людмила Скоробогатова. По ее словам, на сегодня членами общества являются 621 пенсионер – это представители 19 национальностей. Среди них, 288 человек – русские, 255 – казахи, 78 – представители других националь- ностей. В общество ветеранов входят 18 татаров и один башкир. Кратко рассказала о традициях и обычаях татарского народа. |