Қазіргі ғылым философиясы ХХ ғасырдың бірінші жартысында қалыптасты. Ғылыми революция классикалық көзқарастарды түбірімен өзгерткен. XIX ғасырдың соңында болған ғылыми революцияның мағынасын ашу нәтижесінде болды. Атомның бөлінуі сияқты, арнайы және салыстырмалы жалпы теория, кванттық теория, кванттық химия,генетика, системаның жалпы теориясы.
ХІХ ғасырдың класикалық философиясының негізінде ХХ ғасыр класикалық емес философиясының қалыптасуы басталады. Ғылымның әдістемелік негіздері ерекше мәндермен айқындала бастайды
БЕЙКЛАССИКАЛЫҚ ФИЛОСОФИЯ
МАРБУРГ
МЕКТЕБІ
Канттың таным
теориясы, логика
және т.б.
мәселелерімен
айналысты
Канттың
әлеуметтік
философиясы
мәселелерімен
айналысты
Гегельдің көтерген
мәселелерімен
айналысты
Неопозитивизм (nео — жаңа, positivus — латын сөзі, оң, дұрыс деген мағына береді) — Батыс философиясының шеңберінде қазіргі ғылымның дамуының барысында пайда болған философиялық-танымдық мәселелерді талдап шешуге бағытталған ағым. Оның түп-тамыры позитивизмнің негізін қалаған француз ойшысы Огюст Конттың (1789-1857жж.) шығармаларына барып тіреледіОлардың мақсаты ғалымдарды толып жатқан алдын ораған бос ойлардан, былайша айтқанда, философияданазат ету.Неопозитивизм пікірінше, әрбір ғылым — өз алдына философия. Сол ғалымдарды зерттеу қажет. Сөйтіп, революция арқылы үстемдікке қолыжеткен буржуазия бұрын материализм, ғылым үшін күркскен болса, енді одан бас тартып, идеализмге біржолата ден қойды.
XIX ғасырдың аяғы – XX ғасыр басында позитивизмінің жаңа дәуірі туды. Ол кезенде оны эмпириокрицитизм деп атады. Эмпириокритицизм позитивизмге қарағанда шындықта әлдеқайда алшақ. Айталық, позитивизм философияны емес, нақты ғылымдарды зерттеу керек десе, эпмириокритицизм біздің сезімден тыс еш нәрсе жоқ, барлық дүние – біздің сезіміміздің нәтижесі деген қорытынды жасап, объективті өмірді субъективті сезімге айналдырды.