Омырауда алтын теңгесін.
Келтірмейді екен өңгесін.
Мінезің еді өңгеше-ау.
Тілімді алса, жүрмесін.
Жал-құйрығы сай ма екен.
Анасының аты кім болар.
Қандай заман, күн болар.
Түсімде жаман іс көрдім.
272
ТҮС ЖОРУ ЖӘНЕ ЫРЫМДАР
Төлеген мінген көк жорға ат
Ер-тоқымсыз бос көрдім.
Ел жайлаған Ақжайық,
Жағалай біткен бидайық.
Алдымда жанған шырағым,
Біреу үрлеп өшіріп
Көзімнен болды сол ғайып.
Қолымдағы тұйғынның
Заулап келіп аспаннан,
Желкесін қиды бидайық.
Пендем десең, Құдай-а,
Бұ түс емес еді ғой
Көруге маған лайық.
Айналайын, жеңеше-ау,
Төлегеннің мен білдім
Бір кеткен соң келмесін.
Жарық дүние опасын
Білдім көзге ілмесін.
Мұнан кетсе Төлеген,
Білгізді Құдай мен қуға
Бұ жерді қайтып көрмесін.
Мұндай қорлық, жеңеше-ау,
Тірлігінде Құдайым,
Еш пендеге бермесін...
Достарыңызбен бөлісу: 
