Өлімнің хақ екенін көрсең де, Өлместей омыраулап, шатасың

Өлместей омыраулап, шатасың.

Тозақтың барын біліп жүрсең де,

Күнәға, әлің келсе, батасың.

Сауап көп ғибадатта десең де,

Жалығып, жалқауланып жатасың.

Адалдың адал ризқын жесең де,

Арамды әдейі іздеп татасың.

Сыртыңды сыланасың өң беріп,

Ішіңнің түзетпейсің хатасын.

Айла мен алдағанды жөн көріп,

Адамды аң орнына атасың.

Жалғанның бір пайдасын көргенде,

Арланбай арыңды да сатасың.

Аллаһтың ақ өлімі келгенде,

Амалсыз қара тастай қатасың

Зная, что кончина неминуема,

Веришь будто ты в своё бессмертие,

И хоть преступленье наказуемо -

Не боишься строгости возмездия

Много добрых дел ещё не сделано,

Но ты любишь ничегонеделанье,

Всё берёшь, что Господом отмерено

И не хочешь знать ограничения

Пыль в глаза пустить умеешь людям,

Но в душе твоей пируют черти

Быть желаешь властелином судеб

И решать вопрос жизни и смерти

И пускай ты тешишься деньгами -

В смертный час твой вспыхнет озарение,

Что себя продал ты с потрохами,

От могилы не найдя спасения

Балалар!

Оқуға бар!

Жатпа қарап!

Жуынып, киініңдер шапшаңырақ!

Шақырды тауық мана әлдеқашан,

Қарап тұр терезеден күн жылтырап.

Адам да, ұшқан құс та, жүрген аң да,

Жұмыссыз тек тұрған жоқ ешбір жан да:

Кішкене қоңыз да жүр жүгін сүйреп,

Барады аралар да ұшып балға.

Күн ашық, тоғайлар шат, ың-жың орман,

Оянып жан-мақұлық түнде қонған,

Шығады тоқылдақтың тоқ-тоқ даусы,

Сайрағы сарғалдақтың сыңғырлаған.

Өзенде балықшылар ау қарап жүр,

Тоғайда орақ даусы шаң-шұң орған.