1. Физиология пәні, басқа ғылымдармен байланысы, медицинадағы маңызы. Уник 100%
жүктеу/скачать 243,73 Kb.
|
физиология сессия Nazarkul E.S. 2021surak
- Бұл бет үшін навигация:
- 30.Нейрон-ОНЖ құрылымдық-функционалдық бірлігі. Нерв жасушаларының қозуы мен тежелу механизмдері. Орталық нерв жүйесінің синапстары мен медиаторлары. Нейронның интегративті қызметі. 86,85%
| Клиникалық әдістерге жатады:
Электроэнцефалография – мидағы электрлік потенциалдарды пайда етіп, оларды тіркеу үшін қолданылады. Эхоэнцефалография – миға ультрадыбыстық зерттеу жүргізу, бұл әдіс көмегімен ми тіндері мен бас сүйектегі патологиялар анықталады. Реонцефалография – реографтың көмегімен мидың қанмен қамтамасыз етілуін зерттеу. Зерттеу электродтарды бас терісіне бекітіп, электроимпульстар жіберу арқылы жүзеге асырылады. Мидың әртүрлі бөлімдерінің реограммасы жазылынады. Компьютерлік томография – мидың ішкі құрылымын, тіндерін, сүйегін рентген сәулесі арқылы зерттеу. Магнитті резонанстық томография – сутек атомдарының магнитты резонансын қолданып, мидағы патологияларды анықтауға арналған объективті әдіс. Электроэнцефалография – мидың биоэлектрлік белсенділігін анықтаумен сипатталады. Алынған нәтиже – электроэнцефалограмма деп аталады. Зерттеу электродтар арқылы жүзеге асырылады. Электродтар фиксациялануы мен пішініне қарай – ине тәрізді, мостик тәрізді, базальді, шыны тәрізді болып бөлінеді. .Электроэнцефалограмманың жиілігі мен амплитудасына байланысты 4 типке бөлінеді. 1.Альфа ырғақ синусоидқа ұқсайтын ырғақты тербеліс жиілігі сек.8-13рет, 50мкВ.Бұл ырғақ түрі адам қимылдамай психикалық тыныштық күйде болса мидың шүйде және төбе бөлімінде анықталады. 2.Бета ырғақтық жиілігі сек.13,аплитудасы 20-25мкВ ой жұмысында,эмоция,тітіркену кезінде пайда болады. 3.Тета-өте сирек болады,ырғақ жиілігі 4-8рет,амплитудасы 100-150мкВ ұйықтағанда,гипоксия,наркоз кезінде кезедеседі. 4.Дельта-жиілігі 0.5-3.5рет ,амплитудасы 200-300 мкВ,терең ұйықтағанда,наркозда,гипоксияда және мидың потологиясында кездеседі. ЭЭГ көмегімен ісіктер, қабынулар секілді патологиялар анықталады. 30.Нейрон-ОНЖ құрылымдық-функционалдық бірлігі. Нерв жасушаларының қозуы мен тежелу механизмдері. Орталық нерв жүйесінің синапстары мен медиаторлары. Нейронның интегративті қызметі. 86,85% Жүйке ұлпасының құрылымдық-функционалдық бірлігі жүйке жасушасы - нейрон болып табылады. Нейрон - ақпаратты қабылдау, кодтау, беру және сақтау, басқа нейрондармен байланыс орнату және организмнің тітіркендіргіштерге реакциясын ұйымдастыруға қабілетті мамандандырылған жасуша. Нейронның функционалды бөліктері: рецепторлық бөлім (дендриттер және нейрон денесінің қабығы); қосылыс бөлімі (қосынды және аксон соққысы); таралу аймағы (аксон дөңес және аксонның өзі). Рецептор бөлімі: дендриттер нейронның негізгі қабылдау аймағы болып табылады. Дендриттік мембрана медиаторларға сезімтал. Нейронның бірнеше тармақталған дендриті бар, сондықтан нейронға ақпарат беретін кіріс каналдары көбейеді. Ақпарат бір нейроннан екінші нейронға мамандандырылған байланыстар арқылы беріледі. Нейрон денесінің қабығының қалыңдығы 6 нм құрайды және екі қабат липидті молекулалардан тұрады. Осы мембрананың липидті қабатына бірнеше функцияны орындайтын ақуыздар енеді: насостық ақуыздар (сорғылар) - иондар мен молекулаларды жасушадағы концентрация градиентіне қарсы қозғалтады; мембрананың селективті өткізгіштігін қамтамасыз етеді; рецепторлы белоктар қажетті молекулаларды таниды және оларды мембранаға бекітеді; Нейрон бетіндегі ферменттер химиялық реакцияларды жеңілдетеді. Кейбір жағдайларда бір ақуыз рецептор, фермент және аттрактор бола алады. Байланыстырушы аймақ Аксонның шығуы - аксонның нейроннан шығатын жері. Нейрон денесі өзінің ақпараттық қызметінен басқа, оның өсуі мен байланысына байланысты тамақтану функциясын орындайды. Саны дендриттер мен аксондардың өсуіне әсер етеді. Нейрон денесі көп қабатты мембранамен жабылған, бұл электрлік потенциалдың пайда болуын және оның аксон доғасы бойымен таралуын қамтамасыз етеді. Аксонның таралу бөлімі - бұл дендриттермен жиналған және өңделген ақпаратты нейронға жіберуге бейімделген цитоплазманың өсуі. Қозу - тітіркенуден туындаған тірі ұлпалардың әрекеті, олар белсенді рөл атқара алатын жағдай; Қозу - бұл тек тірі ұлпаларға, тірі организмдерге ғана тән көптеген әртүрлі физикалық, химиялық, функционалдық өзгерістерден тұратын және қоздырғыштық қасиеттер негізінде дамитын күрделі биологиялық процесс. Денедегі қозғыштық жойылған кезде жасушалардың қызметі бұзылып, олардың тіршілігі тоқтайды. Қозу - толқын тәрізді процесс. Тіннің бір бөлігінде пайда болған қозу оның басқа бөліктеріне таралады. Ет және жүйке тіндерінде қозу электрлік әсер потенциалы түрінде беріледі. Бір жасушада немесе тіндік аймақта пайда болатын әрекет потенциалы оның басқа бөліктерін тітіркендіреді. Қозу процесі шектеулі және шектеусіз болып бөлінеді. Қозудың табиғатын түсіндіретін мембраналық иондар теориясы бойынша абстрактілі рефрактерлік кезең натрий иондарының жасушаға өтуінің тоқтауымен және калий иондарының мембрана арқылы өтуінің жоғарылауымен байланысты. Ингибирлеу - бұл қозуды басудың тағы бір белсенді процесі, ол тітіркендіргіш теріге тіндерде функционалдық өзгеріссіз әсер еткенде байқалады. Тежеудің екі түрі бар: 1) негізгі. Оны қалыптастыру үшін арнайы тежегіш нейрондар қажет; тежегіш медиатордың әсерінен алдын-ала қоздырусыз жедел тежелу пайда болады. Бастапқы тежелудің екі түрі бар: пресинапстық - аксо-аксондардың түйіскен жерінде; постсинаптикалық - аксо-соматикалық, аксо-дендриттік байланыстарда. 2) екінші реттік. Бұл әрдайым қозу процесімен байланысты болатын арнайы тежегіш нейрондарды қажет етпейтін қалыпты қозғыш құрылымдардың белсенділігінің өзгеруінен туындайды. Екінші тежелудің түрлері: шамадан тыс, нейрондар тым көп ақпарат алған кезде пайда болады. Бұл тежеу сақтық шарасы болып табылады. Себебі бұл жүйкенің тітіркенуінің шамадан тыс немесе ұзаққа созылуының әлсірететін әсеріне қарсы тұрады. Ақпарат ағыны нейрондардың жұмыс қабілеттілігінен асып түседі; пессимистік, өте күшті тітіркенудің арқасында дамиды; парабиоз кезінде пайда болады, өте күшті және ұзаққа созылған тітіркену; қозудан кейінгі ингибирлеу қозудан кейінгі күйдің төмендеуіне байланысты болады; теріс индукция принципі бойынша тежеу; шартты рефлекстердің тежелуі. Қозу және тежелу процестері бір-бірімен өте тығыз байланысты, бір уақытта жүреді және сол процестің әр түрлі көріністері болып табылады. Қозу және тежелу ошақтары қозғалмалы, сондықтан олар үлкен немесе кіші нейрондардың аймақтарын жауып, азды-көпті байқалады. Қозу әрдайым тежелумен жүреді және керісінше, т.а. олардың арасында индуктивті байланыс бар. Тежелу қозғалыстарды үйлестіруге қатысады, орталық нейрондарды шексіз қозудан сақтайды. ОЖЖ депрессиясы бірнеше тітіркендіргіштерден, әртүрлі күштегі жүйке импульстарынан туындауы мүмкін, бір уақытта жұлынға жетеді. Әлсіз тітіркендіргішке жауап ретінде пайда болуы мүмкін рефлекстер күшті тітіркендіргішпен басылады. 1862 жылы И.М.Сеченов орталық баяулау құбылысын ашты. жүктеу/скачать 243,73 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|