Хроникалық Психологиялық Лирикалық Публицистикалық Биографиялық Документальды Қазақ әдебиетінің XX ғасырдың аяғындағы дамуы Қазіргі қазақ әдебиетінің дамуындағы қоғамдық ой, парасат саралығының көрініс алады. Адам мен қоғам, жалқы мен жалпы арақатынасы ашылады. Ұлттық және интернационалдық сипаттардың ерекшеліктері мен бірлігі қарастырылады. Дәстүр мен жаңашылдық, әдебиеттің дамуындағы жалғастық сырлары, тоқырау мен ілгерілеу (прогресс), тарих пен этнография және қазіргі әдеби процесс бейнеленеді. Қазақ әдебиетінің XX ғасырдың аяғындағы дамуы Қазақ әдебиетінің қазіргі дамуындағы фольклордың атқаратын қызметі, маңызы мен мәнісі молайды. Және казіргі қазақ әдебиетінің әлем халықтары әдебиетімен байланысы (Ш.Айтматов, Т.Қасымбеков, Т.Қайыпбергенов, т.б.), дамуының басты проблемаларына айналды “Қазақ тілі бай, таза іргелі жұрт тілі деп бәріміз де айтамыз… Бірақ құр бай, таза деумен тіліміз өздігінен сақталып, әдебиетіміз өрбіп кете ала ма? Қай жұрттың тілі болса да түу басында біздікі секілді таза да, бай болған. Бірақ олар көрші жұрттардың сөзі қосыла-қосыла, жүре бұзылған. Біздің қазақ тілі бұрын ылғалсыз таза болса да, бұл кезде басқа жұрттармен араласа бастадық, басқа жұрттардың оқуын оқыдық… Бір жағы Бұхар, бір жағы Мекке, Медине, Стамбұлдардың да оқып қайтқандарымыз бар. Солардың бәрі елге ноғайшылап, арабшылап, сартшылап қайтып жүр. Бұлардың сөйлеген сөзінде, жазған хатында шет жұрттардың тілі аңқып тұр… Қазақ тілін сақтаймыз, балаларымызды қазақша болсын дегенде бұлардың бәрінің негізі “Тіл құралы” екенін ұмытпасқа керек”.
Міржақып Дулатов
Назарларыңызға рахмет!