Жергілікті ерекшеліктер 3 топқа бөлінеді: Фонетикалық ерекшеліктер. Бұл ерекшеліктер кейбір дыбыстардың өзара алмасуымен, дыбыстардың жуан — жіңішке айтылуымен немесе кейбір дыбыстардың түсіріліп не қосылып айтылуымен байланысты. Мысалы: пысқан — піскен, құлдану — қолдану, маңлай — маңдай, чақыру — шақыру.
Грамматикалық ерекшеліктер. Сөздердің тұлғаларымен, олардың түрленуімен немесе сөздердің тіркесімдік ерекшеліктерімен байланысты. Мысалы: оңтүстікте бұйрық райдың барғын, келгін тұлғалары кездеседі.
Лексикалық ерекшеліктер. Бір нәрсенің атауы не оның сын — сапа қимылының әр жерде әртүрлі аталуымен байланысты болады. Мысалы: иінағаш — әпкіш, күйенте, құрамыс, мойынағаш т. б. Осы 3 топтың сандық арақатынасы тұрғысынан алып қарағанда, лексикалық ерекшеліктердің әлдеқайда басым екені байқалады.
