23
алмайтындарға. Әрине, бұл дүмпу Министрлер Советіне жетпей қалған
жоқ. Қаулыға әлгіндей түзету енгізілгеннен кейін қазақ тілінің қадамы да
қысқара бастағаны белгілі. Бұдан кейінгі уақытта сол кезде мемлекеттік
мәні бар болып есептелетін № 51 қаулы жарқ ете қалды. Бұл қаулыда
барлық ресми құжаттар екі тілде жазылатын болсын делінді. Мемлекеттік
тілді менсінбеушілікті бүркемелеу үшін тағы да бір қитұрқы тәсіл табыла
кеткені де осы шақ. Ресми құжаттардың орысшасы бар, қазақшасы жоқ
болғандықтан, оларды қазақшалау үшін әрбір мекемеге бір аудармашы,
бір машинка басушы тағайындап қойса жеткілікті. Мұның үстіне
қазақша үйрететін бір оқытушысы тағы бар. Міне, мемлекетгік тілді
дамытудың ең оңай жолы осылай табылды. Ал жаңағы үш қызметкер
(аудармашы, машинка басушы, оқытушы) кімдер дейсіз ғой. Олардың
көпшілігінің арнайы білімі жоқ еді. Мәселен, аудармашы өзінің алдына
келген әлгі бір ресми құжатты аударуға толық білімі жетік адам болса
бір сәрі ғой, ол өзінің шамасы жеткен дәрежеде ғана аударады, көптеген
сөздерді тұспалдап қана бере алады, ал машинка басушының не қате
жіберіп жатқанын бір құдайдың өзі білсін. Қазаққа қазақша оқыта
алмайтын мұғалімнің орыс тілді адамды қазақ тіліне үйретуі де бір
керемет. Айтпақшы, біздің қазақ тіліне соңғы кезде келіп енген «термин
сөздердің» көкелерін де әлгі бір шала сауатты аудармашылар әкеліп
кіргізді. Абырой болғанда бұндай аудармашылардың біразы соңғы кезде
қысқартылды.
Расында да «ресми» деген сөз мәртебе болмаса да, іс жүзінде
мемлекеттік тілді ығыстырып шығаруға айналды. Қазір Қазақстан
Республикасының Конституциясына сәйкес жасалған Тіл заңының
жаңа редакциясы дайындалып болды. Мұны Ұлт саясаты жөніндегі
мемлекеттік комитет дайындады. Бұл заңда тілге деген қамқорлықтың
белгісі – оң ықпалды идеология, тілді уағыздау көріністері баршылық.
–
Достарыңызбен бөлісу: