Сегізінші кезең педагогиканың ғылым ретінде дамуы
К.Д. Ушинскийдің (1824-1870) іс-әрекетімен байланысты.
Ол көптеген мәселелерді бірінші болып шешті, оның
ішінде: антропология, физиология, психология және
тағы басқа ғылымдарды білуге негізделген жаңа
педагогиканың жүйесін ойлап тапты; оқытудың
қисындық негізін ашты; тәрбиелеу мен оқыту
принциптерінің негізін қалады; орыстың
педагогикалық ойларының демократиялық және
гуманистік дәстүрлерін бекітті, оларға ғылыми күш
берді.
Осы заманның орыс педагог-дидактиктерінің ішінен
бастауыш мектептегі оқытудың бағдарламасын ойлап
шығарған
Н.А. Корфты (1837-1904) , балаларды
оқыту әдістемесін құрастырған
В.И. Водовозовты (1825-1886) , оқушылардың адамгершілік, ақыл-ой,
дене бітімінің дамуына бағытталған
бағдарламаларды ашқан
Н.Ф. Бунаковты (1837- 1904) атауға болады
Тоғызыншы кезең педагогиканың ғылым ретінде дамуы ХХ ғасырдың басындағы тарихи жайт – 1917 жылғы Ұлы Қазан төңкерісімен байланысты. 1918-1931 жж. білім беру мен оқытуды түбегейлі қайта құру жүйесінің жылдары болды. Мектептің өзі алдыңғы жалпы білім беретін орындардың (гимназия, лицей, училищелер, шіркеулік және жергілікті мектептер және т.б.) типтерін ауыстырып, бірыңғай еңбектік (ресми түрде – 1918 жылдан бастап Бірыңғай еңбектік мектеп) болып аталды. Бұл оқытудың дәстүрлі жүйесінен бас тартып, оқытудың мүлдем жаңа теориясы мен білім берудің тәжірибесін іздеудің белсенді
