64. Қазақтардың ұлттық мәдениетінің ерекшеліктері 68. Тауелсіздік кезең философиясы 71. Орта ғасыр философиясындағы діни дүниетаным

Ғылым дегеніміз бұл қызметі ғылыми білімді алуға, өсіруге, таратуға және қолдануға бағытталған түрлі кәсіби қауымдастықтарды қамтитын әлеуметтік жүйе.

Ғылымның 3 аспектісі бар. Барлық аспектілер бір-бірімен байланысты және бірлескенде ғана нақты ғылымның қызметін толық және дұрыстап сипаттауға мүмкіндік береді:

Ең бірінші аспектісі:  Ғылым білім жүйесі ретінде - логика және ғылым әдіснамасы зерттеледі. Басты мәселе-ғылыми білімді танымның басқа түрлерінің нәтижелерінен ажырату үшін қажетті және жеткілікті болып табылатын белгілерді анықтау және қысқаша түсіндіру.

Ғылыми білімнің белгілері

- нақтылық,

- пәнділік

- дәлдік

- бір мағыналы

- жүйелілік,

- логикалық және / немесе эмпирикалықнегізділік,

- сынға ашықтық.

- пайдалылығы

- тексермділік

- түсініктік-тілдік мәнерлілік

Екінші аспект: Ғылым қызмет саласы ретінде. Ғылым-мақсатқа сай, құрылымдалған, процессуалдық (нормалармен реттелетін) қызмет.Ғылым мақсаты - жаңа ғылыми білім алу.

- эмпиризм (Ф. Бэкон және т. б.);

- рационализм (Р. Декарт және т. б.) - логикалықайқын, анық алғышарттардан теорияны дедуктивтіөрістетуге дейінгі қозғалыс, ол соңында тәжірибелідеректермен расталуы тиіс;

- проблематизм – (К. Поппер) - бір ғылымипроблемадан екіншісіне, неғұрлым терең қойылғанжәне адекватты тұжырымдалған қозғалыс.

Үшінші аспект: Ғылым әлеуметтік институт ретінде. Ғылыми қоғамның қызметі моральдықнормалар - ғылыми этос мәртебесі бар ішкіқұндылықтардың ерекше жүйесінің көмегіменжүзеге асырылады. Мертон ғылым ерекшеәлеуметтік құрылым ретінде өзінің төртқұндылықты императивінде жұмыс істеуінесүйенеді деп есептеді:

- ұжымшылдық - ғылыми танымның жемісі бүкілғылыми қоғамдастыққа және жалпы қоғамғатиесілі.

- Риясыз-ғалым қызметінің басты мақсаты-ақиқатқа қызмет ету.

- ұйымдастырылған скептицизм-шындықты догматикалық тұрғыдан бекітуге, сынның дамуына тыйым салу.

Кейінірек Барбер тағы екеуін қосты:

- эмоциялық бейтараптылық ғылым адамдарына ғылыми мәселелерді шешу кезінде эмоцияларды, жеке көңіл-күйді пайдалануға тыйым салады.