А. Диана Қызы екен Тастанбектің ақын Сара
жүктеу/скачать 58,01 Kb.
|
ертен
- Бұл бет үшін навигация:
- Б.Аружан
| Алмат
Сараның сөзі: Көктемде Тұрысбектің ауылында, Көруші-ем істің қиын, ауырын да, Біржанның төңкерілген әніменен, Ешкіөлмес ел жиылды бауырына. Арындап дәуірлейді барған сайын, Екпіні соққан желдей, көрдім жайын. «Шырағым Сара, саған не болды» деп? Есімбек шыға келді, ағатайым. «Шырағым, Арғынға орай бар ғой Найман, Бала едің атағыңды жұртқа жайған, Кең жерде келістіріп душар болмай, Қапыда хажы үйінде келді қайдан. «Тартынба, енді балам», деді хажы, Адымын, аттан артық, шықты тайдан, Сөзі бұзық антұрған көрінеді, Бар еді бір кісідей өлеңге айлаң. Аптыққан қу Арғынды бір дөңгелет, Ағаңа осы болсын тиген пайдаң,. Өнері ұлдан артық қарағым-ай, Тұрайын мен де тілеп бір құдайдан. Хажының әлгі сөзі болды себеп, Қолтықтап көтере көр аруақ демеп, Дулат, Сабыр, Кеншімбай, Сұртай, Жылтыр, Жанұзақ, қолда деді, бәрің демеп. Аспаннан бойға түсті ғайып пірім, Даусыма жаңғырығар тұрған жерім. Ән шырқап ақ ордадан шыға келдім, Көрген соң аттан түсті Біржан серім. Қозғадым қырмызыдан сөзді талдап, Басында баяуладым Біржанды алдап, Төрт қызы Тұрысбектің қасыма ерді, Ақ үйден шыға келдім «Найман шалдап». Таңданып жиылған жұрт қарап тұрды, Қыз да болсам Біржанға балап тұрды, Қамшат бөрік, күлдері белбеуі бар, Көк торғын шапанды адам қарсы жүрді. Б.Аружан Түрінен мен таныдым осы Біржан, Сандалтып орта жүзді әнмен қырған, Сарысұр адам екен тым өңді емес, Құбылар тоты құстай әлгі антұрған. Біржан салдың айтқаны: Осы ма — деді — Матай бұлбұл құсы? Көп сұрап жаңа таптым жазы-қысы. Әуелі қазақшалап көрісейік, Шырағым, берірек кел, жасың кіші. Баласын, менен көрі жасың кейін, Ежелден менің сезім қызға бейім. Бері кел замандасым, Сара жазған, Тоқталып бөгелесін, неге кейін. Мен Біржан қызға барман аяғымнан, Шын қызсам дәуірлеймін баяғымнан. Бері кел, ұрғашылық қылма жаным, Дәндеме наймандағы саяғыңнан. Найманның, болады екен қызы надан, Үлгісіз қалай халық түрі жаман. Ағаға іні келер біздің елде, Кеп боп па, сұрасуға есен-аман. Баласы Қожағұлдың Біржан салмын, Сен түгіл сенен артық құмар маған. Жалымнан ұстаған қызда арман қалмас, Жібек жал арғымақпын тұмарлаған. Еркек тілін алмайтын жының бар ма? Адам деп сөз айтамын Сара саған. Сонда қыздың берген жауабы: Жалынмын жанып тұрған нөсерге өшпес, Болатпын екі жүзді алмас кеспес. Жөнімен сөздің жөнін сөйлеу керек. Сандалып Арғынмын деп қылмай егес. жүктеу/скачать 58,01 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|