Қайта өрлеу философиясы


Ағылшын эмпиризмінің философиясы



бет3/4
Дата11.10.2024
өлшемі300,77 Kb.
#147729
1   2   3   4
Байланысты:
БӨЖ Филос ^M (копия)

Ағылшын эмпиризмінің философиясы

Алғашқы сезім тәжірибиесінің мағынасын ерекшелейтін, шындықты іздеу және оның критерилері эмперизм кезінде де жүргізілді. Рационалим мен эмперизімнің бәсекелестік тізбектері Гераклит пен элеаттарға сәйкес дәстүрін жалғастыруда. Европа елдерінде рационализімге неміс философиясы, ал эмперизімге – ағылшын философиясы тартылды. Ағылшын философтарымен ұсынылған және континентальді рационализмге қарсы шыққан бағыт, ағылшын эмперизімі атына ие болды. Олардың өкілдерінің ішінен үш философтарды ерекшелесек болады.


Декарттың үлкен құрбысы Френсис Бэкон (1561-1626) ең жақсы дәлелдеу – тәжірибие, ал сезім – білім негізі деген. Бэкон өтірік ойды адасу себебі деп санады, және оларды идол немесе елес (призрак) деп атады. Туудың елесін - адамдардың барлығына жалпы және адам өз меншігін басқа зат табиғатына алмастырғандықтан, заттардың өтірік бейнесін бейнелейді деді. Үнгірлердің елесі әр адамның жеке индивидуалдығынан пайда болады. Нарықтың елесі – сөзді дұрыс пайдаланбағандықтан. Театр елесі – салтанатты көріністермен аяқталатын, өтірік білім.
«Елесті» жеңу жолы – индукция көмегімен оны талдау және тәжірибиеге жүгіну. Индукция, «тәжірбиеден аксиоманың шығарылуы» - Бэкон ойынша, жеке факттарды қабылдап, қадам сайын жоғарлап, жалпы жоғарғы деңгейге жетіп, ғылыми әдістің негізін құрады.
Декарт сияқты Бэконда ғылыми әдістің маңыздылығын жоғары бағалады, ол цикульге ұқсас неше түрлі индивидуалды ерекшеліктерді жойып және әркімге дұрыс дөңгелек салу мүмкіндігін береді. Бірақ рационалды әдіске қарағанда ол эмперикалық әдісті қалады.
Көбінесе Бэкон эксперименттік және талдаудың ғылыми мағынасын өзгещеледі. «Табиғатты бөлек кеткенше, оны бөліктерге бөлген жақсы». Ол табиғат құпияларын ашқазуға «мәжбүр» еткізетін, эксперимент көмегімен «табиғатты тексеруге» шақырды.
«Новая Атлантида» атты утопиялық шығармасында Бэкон идеалды мемлекет бейнесін көрсетті. Платон Атлантидасында басты өжеттік идеалды басқару қағидаларына берілсе, Бэконда, Жаңа замандағы ғылыми жетістіктер сеніміне жүгіне отырып, тұрғындардың жағдайы ғылыми-техникалық жетістіктерге тәуелденеді, бірақ та ақылды басшылар алдынала қандай құралды пайдаланады, қандайын пайдаланбайтының шешіп қойған. Атақты «Білім - күш» афоризімі Бэкон шығармашылығы.
Келесі ағылшын эмперизімінің өкілі – Джон Локк (1632-1704) бірінші рет Жаңа заман философиясынан тану теориясын арнайы тәртіп ретінде бөліп шығарды. Локка антикалық атомистиканы еске түсіретін, алғашқы және екінші сапа туралы білім қарайды. Алғашқы сапаға ол ажырамайтын «денеде нақты бар» заттарды жатқызады (көлем, тығыздық, форма, сан, орналасуы, қозғалысы). Екінші сапасы (түсі, иісі, дәмі, дыбысы) дененің өзінде болмайды, бізге бірінші сапасның әсерін көрсетеді. Сонымен, бірінші сапа адамға тәуелсіз біздің денемізде өмір сүреді, екіншісі дененің сезім органдарымен өзара байланысы. Локк ойы бойынша барлық сезімдердің ішінен түйсік сезім ғана заттардың алғашқы сапасы туралы ақпарат береді, бірақ оған көру, есту, иіс сезу, дәм сезу жатпайды.
Локкқа «tabula rasa» («чистая доска») адам тууы анықтамасы жақын. Локк ойынша барлық түсініктер адам өмір тәжірибиесінен жинайды, және де Декартқа қарсы олар туа бітпейді дейді. Эмпиризм позициясы бойынша Локк ойлау субстанциясында талқылауға шығарды, осыдан кейінірек ағылшын философы Джордж Беркли (1685-1753) материалды субстанцияның баршылығын талқылады.
Ағылшын эмпиризмінің қорытындысы Д.Юм (1711-1776) философиясы болды. Локктың алғашқы және екінші сапаларын талқылай отырып, Юм тартылыс пен көргіштік сапасы алғашқы сапа аталуына құқығы жоқ деп жазды. Тартылыс ойын біз көру мен есту арқылы жүзеге асырамыз, ал егер барлық сезімдер объектіде емес санада жиналатын болса, онда қорытынды екінші сапа мен сезім идеаларына тәуелді тартылас идеясына ауыстыруымыз қажет.
Сонымен, мысалы, тығыздықты бейнелеу тікелей адам мен қоршаған ортаның қатысты көлемдеріне байланысты. Егерде адам көлемі атом көлеміне жақын болса, онда қоршаған орта біз үшін тығыз болмайтын еді. Мысалы, егер атом ядросы көлемі бойынша бұршақ сияқты болса, онда олардың арасындағы арақашықтық 5 км болатын еді. Ал әлем керсінше адам денесінің мөлшеріне жақындап, біз үшін майдаланбаған болатын еді, үлкен қарақшы болса кіші жұлдыздар қосындысы емес, тығыз қосындыдан тұратын үлкен денеге айналатын еді.
Юмның жалпы қорытындысы мынадай: дененің барлық сапасы екінші деңгейлі және біз өз бетімізше сыртқы орта туралы ешнәрсе біле алмаймыз. Заттар туралы объективті білім алуды жоққа шығарған мұндай көз қарас агностицизм атына ие болды.
Үлкен көңілді Юм себептілікке бөлді, бірақ мұнда да агностицизмге жүгінді. Ол себептіліктің объективті бар екенің дәлелдегенде жоқ, жоққа шығарғанда жоқ, бірақ зерттеу оған ұқсас емес және себепке жатпайды, ол дәлелсіз деп тұжырымдады. Себептілік байланысы оның ойынша былай қалыптасады. Бірінші эмперикалық құрастырудың кеңістік қосылыстары Б одан кейін А уақыт тұрмысы, сонымен қатар А одан кейін Б тұрмысы жиі болып тұрады. Сөйтіп, себептілік түсінігі логикалық қате негізінде пайда болады. Қате әр бір А өзінен кейін Б-ға ауысатындай, тұрақты ассосация күтуіне, сенімге айналады. «Тәжірибие бізге бір құбылыс екіншіні тудыратының дәлелдеуде, бірақ олардың бір-бірімен байланысатын құпиясын ашпайды», - деп қорыты Юм. Сондықтан, күн күніге шығып кіргендіктен, «ертең күн шығады» деген бекітіліс шындық деуге болмайды. Ол біздің күнделікті тәжірибие бойынша, болуы мүмкін. Құбылыстар арасындағы мүмкіндіктер негізі мен тану теориясының пәндерін құратын, ішкі байланысты ғылым ашады.




Достарыңызбен бөлісу:
1   2   3   4




©emirsaba.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет