Айтыс II том «КҮлтегін»
жүктеу/скачать 0,96 Mb. Pdf көрінісі
|
| Айтыс II том
Әсет: Кәрібай, ұзын қандай, шолақ қандай, Қадірлі байға қонған қонақ қандай?! Сиықсыз, сипатың жоқ қайдан келдің, Жапанда жалғыз жауға тонатқандай? Секілді жүнін жұлған тырнадайсың, Маңыма түрің бар ма жолатқандай? Надансың, ғылым жақтан хабарың жоқ, Мінің көп айта берсем қолақпандай. Кәрібай: Батырлық, патшалық – бәрі байлық, Жігіттің қолын байлар, шіркін, тарлық. Кімде-кім өз елінде мырза болса, Болады сонда айтуға бойға салық. Серілік, әумесерлік – бойға қорлық. Жоқ болса үйде қажет нан мен шайлық. Бұлданып, қаңғып жүріп неңді алып ед, Басыңда баспана жоқ меймандарлық. Әсет: Есеп қыл, Арғын бай ма, Найман бай ма, Бақ-мүлкі бар Найманның Қарпықтай ма?! Тоқсан құс, тоқсан қақпа аброты бар, Қай Мұрын өлшеседі Шорман байға? Баласы сол Шорманның кеше Мұса, Сермесе, қолы жеткен Күн мен Айға. Азулы Қарқабаттың арғымағы ем, Кез болдым өлшеспейтін қолау тайға. Азулы ел айшылық жол өлеңім бар, Қаларсың түстік жерден сілең катып. Қаптал тонның битіндей бір жабайын, Аларсың сол арадан дәмін татып. Кәрібай: Есеп қыл Арғын бай ма, Найман бай ма, Бақ-мүлкі бар Арғынның Назардай ма? Қаңғыған Найманда Арғын толып жатыр, Қотыр ат арба шеккен қолау тайға. 234 Қазақ өнерінің антологиясы Туысын сен сияқты тентіреткен, Жақының Мұса, Шорман ар қылмай ма? Ішінде Керей, Найман сөз таластық, Өнерді көрсетелік осындайда. Секілді Мұса, Шорман бар мақтаның, Шашатын тантық сөзді әлдеқайда. Шорманың Мұсаңменен тең келе ме, Баласы Келгенбайдың Шерубайға. Ұсынған шүйіншіге үш жүз жылқы, Танадай Орта жүзде мырза кайда? Тыңдаған сөзімізді жан мысқылдар, Сауданы тез қайырған дәл қылмай ма? Әсет: Тең келер қай жақсың бар Жексенайға, Дұғасы қабыл болған Күн мен Айға. Баласы Жексенайдың мырза Айтқазы, Міскінге ен сап берген тоқсан тайға. Байлығы, жомарттығы, міне, осындай, Деушедім өлшемейін бұл маңайға. Кәрібай: Енді іліндім Тойке мен Көкебайға, Қалмасын кезегінде бұлар жайға. Саны бар қошқарының дәл екі жүз, Тең келмес Жексенайың Кененбайға. Сүйкімді болсаң, мұнда неғып жүрсің, Еліне ер қадірлі деген қайда? Әсет: Шығарды Арғынға ұран – Қарқабаттан, Кәрібай, сөйлесеңші парасаттан. Болғанда Найман –жалғыз, Арғын – алты, Сол күннен кемшіл едің тізе қаққан. Ежелден жер мен көктей ағалығым, Құр бекер сөйлесесің, Тәңір атқан. Әрдайым айтқан сөздің өлшеуі бар, Ем болар артық сөзден ауыз тартқан. |