ҚОРЫТЫНДЫ Жоқтау айту- халқымыздың жақсы үлгілерінің бірі екендігі баршамызға аян. Тіпті, қаралы үйде үш күнге шейін қазан асылмаған, қазан көтермеген. Бұл халқымыздың «қайтқан» кісіні құрметтегені деп түсінуіміз керек. Дәстүр - салтымыздың сыпайы бір үлгісі.
Мәңгілік мекенге жоқтаусыз аттанған адам- жоқталмаған адам. Сондықтан жоқтау айтып, «жер бесікке» шығарып салудың тәрбиелік мәні өте зор. Жоқтау жырлары – халқымызға тән асыл мұра, алтын қазына, екі дүниеге арналған, екі дүниені байланыстырушы арқау жыр, арда өлең, айшықты өнер.
ҰСЫНЫЛҒАН НЕГІЗГІ ТҰЖЫРЫМДАР: - жоқтаудың түркі халықтарының тұрмыс-салтымен бірге келе жатқан көне жыр екендігі.
- жоқтауда қазаның себеп-салдары және сол кездегі әлеуметтік жағдайларға көрініс тауып отырғаны.
- жоқтау қаралы жанның ішіндегі мұң-шерін, запыранын сыртқа шығаруына көмектесетіні.
- жоқтаудың тәрбиелік маңызы зор кісіні бағалай білуді және оны есте сақтауды қалыптастырады.
- ұмытылған ауыз әдебиетінің бір үлгісін қайта жаңғырту, ұлттық дәстүріміздің бір үлгісі деп қарастыру.
Пайдаланылған әдебиеттер тізімі: М.Әуезов. Әдебиет тарихы. Алматы «Ана тілі» 1991ж.22-36-беттер.
Қазақтың халық өлеңдері. Б.Уахатов. Алматы, 1974 ж.
