Расулаллаһтың Таифта көрген қорлығы

шығарамын»,  –  десе,  екіншісі:  «Уаллаһи,  бұдан  бы-

лай  сенімен  сөйлессем,  Хубәйб  атым  өшсін.  Бізге 

сендей  пайғамбармен  сөйлесу  қайда-а-а,  өреміз  жете 

қоя  ма?»  –  деп  мысқылдады.  Үшіншісі  де  бауырла-

рынан  қалыспай:  «Пайғамбарлыққа  сенен  басқа  адам 

табылмаған  ба?  Сені  таңдаған  құдайыңда  да  көз  жоқ 

екен?» – деп қыңыр тартты.  

Олар  Пайғамбарымыздың  не  мақсатпен  кел-

генін  былайғы  жұртқа  жариялайды.  Көпшілікте  көз 

жоқ,  олар  Аллаһ  расулын  (с.а.с.)  мазақ  етіп,  екі  әлем 

Сардарының жолын бөгеп, артынан тас боратады, аяғын 

жарақаттайды. Өздері осы істеген істеріне мұраттарына 

жеткендей мәз болып, қарқылдап күліседі. Расулаллаһ 

бұлардан құтылғанша асығады. Аяғынан қан сорғалап, 

ауыл шетіндегі әлдекімнің жүзім бауына барып бой та-

салайды. Жүзім ағашының саясында Сақиф тайпасының 

өзін ит қосып қуғанына қамығып, едәуір уақыт отыра-

ды. Қас қылғанда, жарақатының қаны тиылмай қойды. 

Айтқандайын, бауға кіргенде, Рабианың екі бірдей ұлы 

Утба мен Шәйбаны көреді. Көруін көргенімен оң қабақ 

таныта қоймас деген оймен оларға жоламайды. Сырттай 

бақылап біраз отырған Утба мен Шәйба әлден уақытта 

Аддас деген христиан құлынан Пайғамбарымызға бір 

шоқ  жүзім  беріп  жібереді.  Аддас  қожайындары  беріп 

жіберген  сәлемдемені  әкелгенде,  Екі  әлем  Сардары 

«Бисмилләһ»  деп  алып  жейді.  Аддас  өмірі  естімеген 

бұл сөздің қандай мағына беретінін білуге құмартады. 

Расулалаһ:  «Сен  өзі  қай  елденсің?»  –  деп  сұрайды. 

«Ниновадан», – дейді Аддас. Пайғамбарымыз: «Юнус 

ибн Мәтта деген ізгі адамның жерлесі екенсің ғой, со-

лай ма?» – деп сұрайды. Аддас таңырқап: «Юнус ибн 

Мәттаны қайдан білесіз?» – деп сұрағанда, Аллаһ расу-

лы оған Юнус туралы айтып береді.

Басқа бір риуаятта Пайғамбарымыз: «Юнус – менің 

бауырым. Ол да пайғамбар болған. Мен де сол сияқты 

пайғамбармын», – деген. 

Аддас: «Маған Юнус ибн Мәтта туралы айтып бе-

ресіз бе?» – дейді. Аллаһ расулы Юнус туралы түскен 

аяттарды оқып бітірер-бітірмес, Аддас Расулаллаһтың 

әлі қаны тоқтамаған аяқтарына жармасып сүйе бастай-

ды.  Утба  мен  Шәйба  құлдарының  бұл  әрекетін  көре 

тұра,  қарсылық  көрсетпейді.  Аддас  қожайындарына 

қайтып  оралғанда:  «Саған  не  болды?  Мұхаммедке 

сәжде етіп, аяғын сүюге дейін бардың ғой? Бізге өмірі 

көрсетпеген  құрметті  көрсеткенің  қалай?»  –  дейді. 

Аддас:  «Ол  тегін  адам  емес.  Аллаһтың  бізге  жібер-

ген  Юнус  ибн  Мәтта  деген  пайғамбарына  қатысты 

ақиқатты айтып берді, Юнустың Аллаһ расулы екенін 

айтты», – дейді. Утба мен Шәйба күліп: «Байқа, сені 

ана  сүтімен  бойыңа  сіңген,  ата  дәстүрі  мен  дініңнен 

шығарып  жүрмесін,  ол  қулығына  құрық  болмайтын 

өте айлакер адам», – дейді. 

Ал Пайғамбарымыз бір адам болса да иманға кел-

геніне шүкіршілік айтып, Меккеге қайтады»

227

.