Мұсғаб ибн умәйрдің усәйд ибн худайрды

тұқымың құрғыр! Адамдардың сауатсыздығын пайда-

ланып,  алдауға келген  ол  екеуін қуып  жібер, ендігәрі 

мұнда аяқ баспасын. Әттең, Әсад туысым болмағанда, 

бұл істі өзім-ақ тындырар едім. Нағашы әпкемнің ба-

ласы болғандықтан, онымен жаға жыртысқаным дұрыс 

болмас», – дейді. 

Содан Усәйд ибн Худайр қолына найзасын алып, 

жұмсаған жаққа кетеді. Әсад ибн Зурара (р.а.) Усәйдтің 

қарасын  көріп,  Мұсғабқа  (р.а.):  «Саған  келе  жатқан 

мына  кісі  –  осы  қауымның  беткеұстары»,  –  дейді. 

Мұсғаб: «Келсін, сөйлесіп көрейін», – дейді. 

Усәйд  олардың  қасына  терісіне  симай  тепсініп 

келіп:  «Бізге  не  үшін  келдіңдер?  Біздің  адамдары-

мызды алдауға ма? Өмір сүргілерің келсе, қараларыңды 

батырыңдар бұл жерден!» – дейді.

Мұсғаб:  «Уа,  батыреке,  аптығыңды  бас.  Бас  кес-

пек  болса  да,  тіл  кеспек  жоқ.  Бір  ауыз  сөзге  қонақ 

бер.  Айтқандарымыз  ұнаса  қабылдарсың,  ұнамаса 

қабылдамассың», – дейді. 

Усәйд найзасын жерге қадап, тізе бүгеді. Мұсғаб 

оған Исламды түсіндіреді, Құран оқиды. Осыған байла-

нысты Мұсғаб пен жолдастарының былай дегендігі ай-

тылады: «Сөйлеспей тұрып-ақ жүзі нұрланып, қабағы 

ашылғанынан-ақ  Усәйдтің  Исламды  қабылдайтынын 

сезген едік». Усәйд сосын: «Мына айтқандарың адам-

ды  баурап  алатын,  ет-бауырыңды  елжірететін  сөздер 

екен! Сендер бұл дінге кірерде не істедіңдер?» – дей-

ді.  Мұсғаб:  «Ғұсыл  құйынып,  жақсылап  тазаланасың. 

Киімдеріңді тазалап, шаһадат айтып, намаз оқисың», – 

деді. Ол осы айтылғандардың барлығын орындап, екі 

рәкат намаз оқыды. Сосын оларға: «Осы елде тағы бір 

адам бар, егер ол сендерге бағынса, қауымы да қарап 

қалмас ізінен ереді. Енді сендерге Сағыд ибн Муазды 

жіберемін», – дейді.