Арман пв баспасы

176
Қы зық тың ай ды ны на құ лаш ұрып,
Ар ман сыз қаз дай қал қып, қу дай жүз ген...
Тек ті құс та за лық ты қо лы на ұс тап,
Ар ма ны-ақ сұ лу лық ты сүю де ген.
Поэма ның «Ас» ат ты та ра уын да Ақан се рі нің тра ге дия сы на 
се беп бол ған аты шу лы Құ ла гер оқи ға сы осы Са ғы най дың асы 
үс тін де өте тін ді гі ту ра лы ай ты ла ды. Ас ты су рет тей оты рып, ақын 
әрі сол тұс та ғы әр түр лі әлеу мет тік топ тар дың өмі рін көз ге елес те-
те ді, әрі сол за ман ның әлеу мет тік сыр-си па ты ту ра лы пі кір түйеді. 
Осы ас қа тұл па рын мі ніп, Ақан да ке ле ді. Мақ са ты – Құ ла гер ді 
бәй ге ге қо су. Құ ла гер ді ал ғаш рет көр ген жұрт:
Сал пы ерін, са ла сүй ек, сал быр тір сек,
Қа ты бас, қан шыр мой ын, ит өн дір шек.
Бі ті мі ой қы-шой қы, ор да-шор қы,
Піш кен дей жа ну ар ды олақ өл шеп.
Ал май ды мы нау бәй ге, жыл қы көр сек,
Көк еті ке дір-бұ дыр, бөл шек-бөл шек.
Көк ше тау шо ла ғын да мақ тай тын ел,
Осы ған ит бо лай ық, бәй ге бер сек.
Құ ла ға мі ніп қо ян атар едім,
Мен мұ ны жүр гін ші ге са тар едім.
Бол ған ша ас қа күл кі «ат қос тым» деп,
Үйім де ты ныш қа на жа тар едім.
Қой шы ға мен мін гі зіп қо яр едім,
Се мір тіп мен со ғым ды сояр едім.
Кем пір дің аза сы на әкеп са лып,
Ба та оқып, ет, қы мыз ға тояр едім.
Сүйе гі – си ыр сүй ек, қи қы-жи қы,
Сал бөк се, жа зық бау ыр, ұзын тұр қы...
Осы ма даң қы шық қан Құ ла гер? – деп,
Ас те гіс Ақан атын қыл ды күл кі.
Тұл пар дың мық ты те гін тек Кү рең бай сын шы ға на та нып:
Жа ман сұр қы,
Ал ды нан ұм тыл ған да аң құ тыл мас,
Ар ты нан жө нел ген де жет пес жыл қы! – 
деп жұрт таң ға лар лық ба ға бе ре ді.

жүктеу/скачать 4,97 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: