Арман пв баспасы

177
Бәй ге ге 1300 жүй рік қо сыл мақ. Олар Сыр дың Қыз қа ра сы, 
Жа рыл ғап тың жи ре ні, Се мей дің Сұр сер ке сі, Ала тау дың Ақ қа нат 
Ке рі, Бал қаш тың бей піл Бөр те сі, Ал тай дың сер пін ді Көк тұй ғы ны, 
ме руерт жал дас Шу дың Ақ сұ ры, Ұлы тау дың Ұбайы, Қа ра тау дың 
Құ майы, Қып шақ тың Ақ ба қайы, Қыр ғыз дың Көк то пайы, Ақ-
диатау дың Ала сы, Көк ше тау дың Құ ла сы, Ер тіс тен Елік-құ ба қан, 
Есіл дің Қас қа бұ ла сы – осы ның бә рін ақын әр жүй рік тің нақ ты 
қа сие тін си пат тау ар қы лы бе ре ді. Осы су рет теу лер мен бей не лер ді 
бел гі лі ат сын шы сы Кү рең бай дың кө зі мен көр се те ді.
Ақын ас қа кел ген түр лі әлеу мет тік топ ты да көр кем тіл мен 
бей не леп өте ді: былш-былш қа қы рын ған шал дар, сор па те рін 
же ңі ме нен сүр тін ген, ау зы ет тен, май дан да мыл тап па ған бәй-
бі ше лер, шы мы ра ған қо быз дау сы мен ыңы ран ған дом бы ра үні, 
құ ран оқып ыс қы рын ған мол да, ма та сат қан сау да гер, сөз са тып, 
ти ын ті ле ген өлең ші, сүй ек-са яқ ты дор ба сы на тол тыр ған қай ыр-
шы лар, кі жін ген кә рі ақын мен са ры ма са дай ба ла ақын, ақ та мақ, 
ал ма бет ті ару лар, жас жау қа зын, са рым сақ тай ке лін шек тер, 
та бақ та сып ты ным көр ме ген жі гіт тер, жа ғы сем бей зар қақ қан 
жар шы лар. Сон дай-ақ:
Мал ай дап жан-жақ тан жұрт он нан, бес тен,
Көп са ба ке ліп жа тыр ел дей көш кен.
«Жо ғал ған тоқ тым бар» деп бай жү гін се,
Қой шы ға би лер отыр ке сік кес кен.
Шы ғы ның, ша ңы рақ ақың мұн ша дес кен,
Бір үй де стар шин дер құ лақ кес кен.
Жа сау ыл анау жер де ат ау да рып,
Мы нау жер же сір дауы дү ріл дес кен.
Жиыл ған көп кү ші ген әр бір тұс тан,
Қал мас тан қар ға, құз ғын тү гел ұш қан.
Тоят тап қа зы, қар та, түйе ке кі рік,
Қып-қы зыл би лер жа тыр қы мыз құс қан.
Со пы лар тә сі бі тар тып, құ ман ап жүр,
Әр үй ге «Ал лай хақ» деп дуана жүр.
Кем пі рі Са ғы най дың опы раң дап,
«Кет-кет!» деп дуана ны қуа лап жүр.

жүктеу/скачать 4,97 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: