18
адамның психоэмоциональды халiне шығармашылық арқылы ем
жүргiзу және әсер етудi бiлдiредi. Алғаш бұл термин 1938 жылы
Адриан
Хиллдiң
санаторияда
туберкулез
ауруына
шалдыққандардың
көңiл-күйлерiн
сипаттау
жұмысында
қолданылады. Кейiннен бұл термин өнерге қатысты барлық
терапияның салаларында (музыкалық терапия, драмалық терапия,
бимен терапия жүргiзу т.б.) қолданыла бастайды.
Арт-терапияны жүргізу барысында мүшелер саны 15-20
адамнан аспау керек. Одан көп болған жағдайда, қатысушыларға
да,
сонымен
қатар,
сол
жұмысты
жүргізушіге
яғни
психотерапевке де оңайға соқпайды. Топтың мүшелерінің көп
болуы, жұмыс аяқталғасын жасалған жұмыстарға талдау,
қорытынды шығару да қиынға соғады.
Арт-терапияны жеке-дара шығармашылық жұмыс жасау
үшін бөлме кең және ешқандай кедергілері жоқ, әрі жарық болуы
қажет. Топ мүшелері өтіп жатқан арт-терапия жайлы білуіне
құқы бар. Жұмыс жасау үшін әр түрлі құралдар қолданады: атап
айтсақ, мысалы, соус, түрлі түсті қарандаштар, әр түрлі
мөлшердегі щеткалар, губка, суы бар құты, политра, түрлі-түсті
қағаздар, қоржын, желім, скотч, қайшы, жіп болмаса арқан және
т.б. Кейбір сабақтарда маталар, батпақ, ермексаз, қамыр, ағаш,
үлкен композиция жасау үшін табиғи жане басқада химиялық
заттарды да пайдалануға болады.
Ал театрленген көрініс үшін грим, свеча, костюмдер,
музыкалық аспаптар қажет болуы мүмкін. Ереже бойынша
сабақтың
тақырыбын
психолог
(арт-терапия
жүргізуші)
таңдайды. Дегенмен де оны топпен ақылдаса, кеңесе отырып,
талдап, талқылап, таңдап алуға болады.
Арт-терапияның тақырыбын таңдауға және топтастыруға
болады. Осы
жағдайды ескере отырып, осы салада педагогикалық
практикада еңбек сіңірген М.Либманның классификациясы
баршаға және бізге танымал:
- көркем сурет материалдарын игеруге болады;
- топ мүшелерін толқытып, күйзелтіп жүрген мәселе бойынша
зерттеу жүргізу;
- «мен»
бейнесі,
қарым-қатынас
жүйесін
зерттеуге
байланысты;