Ақтамберді жырау — қазақтың ежелгі жыраулық мектебінің белді өкілі
жүктеу/скачать 34,42 Kb.
|
| Күлдір-күлдір кісінетіп, Күреңді мінер ме екеміз?! Күдеріден бау тағып, Қамқапты киер ме екеміз?! Өзенге бие байлатып, Төскейге орда орнатып, Төрткілдеп ошақ қаздырып, Төбел бие сойғызып, Төменде бидің кеңесін
Біз де бір құрар ма екеміз?! Құлаты тауға қол салып, Садақтың оғын мол салып, Бетпақтың ен бір шөлінен Төтелеп жүріп жол салып, Қолды бір бастар ма екеміз?! Майданда дабыл қақтырып, Ерлердің жолын аштырып, Атасы басқа қалмақты, Жұртынан шауып бостырып, Түйедегі наршасын, Əлпештеген ханшасын Ат артына мінгізіп, Тегін бір олжа қылар ма екеміз?! Кеуде бір жерді жол қылсам, Шөлең бір жерді көл қылсам, Құрап жанды көп жиып, Өз алдына ел қылсам! Асқар бір тауды жайласам, Желілеп бие байласам, Күнде жиын, күнде той, Қыз-бозбала ойнатсам, Тентегін түзеп байқа деп, Ішінен биді сайлатсам, Құлым бір ұлдай киінсе, Көркемін көрген сүйінсе, Атымтай жомарт секілді Атағым жұртқа білінсе! Өзім бір бөлек жайласам, Жігіттен нөкер сайласам. Ойпаң жерге он отау, Қыраң жерге қырық шатыр тігіп, Қонағымды жайғасам! Пышақтан малым кетпесе, Қазаным оттан түспесе, Ауылдан топыр үзілмей, Ошақтың оты өшпесе. Май жемесе барағым, Он кісіге жараса Бір кісіге арнап тартқан табағым! Халыққа атым білініп, Шүлеңгір мырза атанар ма екеміз?! Төскейде кеңес топтанып, Жақсылар үйде баптанып, Нөкерлер жүрсе сап түзеп, Қос-қосымен шаттанып. Қиуадан ақыл алатын, Қияннан айла табатын, Ерлерден салсам нөкерді Дұшпаннан кекті алатын! Жоны бір жалпақ жотадай, Мойны бір жалпақ бұқадай, Балуаннан нөкер барлатып Күреске салар ма екеміз?! Артықша көзге көрініп Балуаным жықса таңлатып. Алмасын арнап суарып Ақ сауыт соқса зергерім, Таудағы сала бұғыны Аңдып бір атса мергенім! Көкорай көктем болғанда Дауысы бар азандай, Желіні бар қазандай, Жаралы қудай ыңырантып, Жарылған мұздай күңірентіп, Қайрауықтың ащы күйіндей Қайырып боздап күйлентіп, Боталаған бозінген Азан-қазан, у да шу О да бір алса мазамды-ай! Алғайдың құба жонына Жайылған қойым сыймаса, Жүз бүркеншек, жүз қоспен Қатар жүріп жинаса! Көк алалы көп жылқы Көлге бір түссе көз жетпей, Санап санын алуға Есебіне жан жетпей... Беглерім мінсе шұбарын Жұлындай қылып жаратып. Елден елді аралап, Тектіден текті саралап, Беглердің қызын айттырсам, Нұсқасын байқап шамалап. Сынға толса сияғы, Əлбеті шамның шырағы, Мұхиттан сүзіп шығарған Қымбатты гауһар бағасы. Жүз нарға кілем жаптырып, Қазақтан сəнін арттырып, Ұзатып алсам сəнменен Көңлімді хош таптырып. Бала берсе тезінен, Пірлердің бітсе демінен, Шілтеннің тиіп шылауы Артылып туса өзімнен! Ақтамберді жырларында азаттық күрестің басты мақсаты өз алдына ел болу, төгілген қанның өтеуі бейбіт тіршілік, азат ел, мамыражай тіршілік дегенге саяды. Оны «қой үстінде бозторғай жұмыртқалаған» жұмақ заманда тəуелсіз елдің тыныштығын ел арасындағы дау-жанжал бұзбаса, береке-бірліктің құтын қашырмаса деген тілек қатты толғандырады. Осындай берген дəулетті, Көтеріп тұра алар ма екенбіз! — дейді.
2012 ж. шыққан «Сөйле, тілім, жосылып» жинағында «Күлдір де күлдір кісінетіп» деп басталатын толғаудың екі нұсқасы басылған. Асылы, олар — əрқайсысы əр тұста айтылған өзінше бөлек жырлар. Себебі қайталау көп кездеспейді (63–68-б.). Жырау өзінің «Күлдір де күлдір кісінетіп» атты екінші жырында жүйрік ат мінуді, сұлуды сүюді, кіреуке тон, сауыт киіп, «қоңыр салқын төске алып» қол қашыруды, жауын бытыратып атуды, жеңіспен оралғаннан кейін «Тобылғы сапты қамшы алып, Тұмар мойын ат мініп», қоныс қарауды, жайлауда жазылып отырып кеңес құруды армандайды. Ақтамберді толғауларындағы басты идея — елді ата-жауға қарсы күреске шақыру, ерлікке жігерлендіру. Азатшыл сарын — жырау поэзиясының негізгі өзегі.
Үшінші топтағы толғауларын дана жырау егде тартқан кезеңінде шығарған болса керек. Оның осы уақытта жарық көрген туындылары негізінен көне қазақ поэзиясы үлгісіндегі [3; 60, 61]: Түйе мойнын тұз кесер, Жігіт мойнын қыз кесер, Сартылдаған сары аяз, Жылқының мойнын мұз кесер. Бұлан да бұлан, бұлан сан, Бұланның санын оқ тесер, Бұлаңдап жүрген жігіттің Жомарт қолын жоқ кесер! — деген сияқты нақыл, афористік толғаныстар түрінде келеді. Өмірде көпті көрген Ақтамберді ненің жақсы, ненің жаман екенін, нағыз жігіт қандай, оның əйелі мен жақын досы қандай болуға тиіс екенін, ізгі адамдар мен түкке тұрғысыз адамдардың өздерін қалай ұстайтынын жəне т.б. айтады. Қысқасы, мұнда Ақтамберді жырау естірте ой толғап, өсиет айтады, кеңес береді. Ал мұның өзі жыраулар поэзиясының басты белгілерінің бірі: Атақты жыраудың «Балаларыма өсиет» деп басталатын өлеңі [3; 73, 74] түгел келешек жастарға арналған ақыл-нақылға толы дана сөздер: Балаларыма өсиет: Қылмаңыздар кепиет, Бірлігіңнен айрылма, Бірлікте бар қасиет. Татулық болар береке, Қылмасын жұрт келеке, Араз болсаң алты ауыз Еліңе кірген əреке. Талпынып салдым егінді, Ішсін деп əркім тегінді, Ақылың барың ұғарсың, Ойың болса сезімді. Тоқсанға жас келген соң, Өлім жақын көрінді. Бар арманым айтайын, Батырларша жорықта Өлмедім оқтан, қайтейін! Ел аман болсын ылайым, Тілегім берді бəрін де, Ризамын, Құдайым! «Сары аязда қата ма» деген толғауында [3; 72] қарт жырау əділетсіз болса биден, рақымсыз болса байдан, қатты болса жақыннан ел түңілетінін айтып, əділет жолын нұсқайды: Сары аязда қата ма Қайнардың аққан тұнығы, Қап түбінде жата ма Болаттың асыл сынығы, Халқы тозып кем болмас, Əділ болса ұлығы. Рақымсыз жақыннан Халқы қатты түңілер, Сырқат болсаң жат жерде Жаныңда кім бөгелер. Əділ туған жақсыға Екі даугер жүгінсе, Тізесін қисық бұрмаса, Асылдығы білінер. Ұлы дала жыршысы көшпенділер əлемінің сұлулық сезімін ел қорғаны болған ер қанаты — пырақтың қадір-қасиетімен бірлікте суреттейді [3; 60]: Арудан асқан жар бар ма, Жылқыдан асқан мал бар ма, Биенің сүті сары бал – Қымыздан асқан дəм бар ма! Желіде құлын жусаса, Кермеде тұлпар бусанса, Сəні келер ұйқының, Жылқы қолдан тайған соң, Қызығы кетер күлкінің. Қыздың көркі құлпыда, Жігіттің көркі жылқыда. Ұлт ұраншысы болған жырау өзінің «Мінезді болса алғаның» атты жырында [3; 71]: Мінезді болса алғаның, Одан да артық жар бар ма, Екі жаман қосылса, Күнде жанжал, күнде шу, Ұяларлық ар бар ма. Білімді туған жақсыға Залал қылмас мың қарға, Жаман туған жігітке Рақатты күн бар ма. Өз мінін білген жігіттің Тəлімінде мін бар ма, — деп адам бойындағы ар-ождан тазалығы қасиеттерін биік қояды. Ақтамберді жырау «адамның артықшылығы жомарт, жайдары мінезінде, ақылы мен білімінде», деп атап көрсетеді. Асыл ару, ақылды жас, жайдары да білімді, пейілді, өзіне-өзі сын көзімен қарай білетін, дандайсымай кішіпейіл жүретін ұяты мен ары таза əділ азаматты ардақтайды [3; 70]: Ағайының көп болса, Ұлы шерік қолмен тең, Білімді туған жақсылар Аз да болса көппен тең, Жақсысы кеткен ауылдың Артынан жақсы шықпаса Өртеніп кеткен жермен тең, — деп, ақын əрбір ел өз ішінен шыққан жақсысымен, білімді азаматымен берекелі, атақты болатынын ескертіп өтеді. Оларды ерекше қадірлеуді қажет ететін шешен афоризмдер термелейді [5; 340]: Қайырлы болса баяжан Дария шалқар көлмен тең, Қайырсыз болса жаман бай Ел қонбаған шөлмен тең, Мінезді болса жолдасың Күнде сонар қызбен тең, Жаман болса жолдасың Астыңнан өткен сызбен тең. Ғұлама жырау құнарлы жерін, орманды-нулы, өзенді-сулы өлкесін мекендеп, адал кəсіппен айналысқан берекелі елді аңсап, халқына ақыл айтудан талмайды. Орамды шешендік сөздер, түйінді түйдек ойлар тастайды [3; 72, 73]: Еділ, Жайық екі өзен, Талсыз болар деймісің, Көкшетаудың көп көлі Елсіз болар деймісің. Бота көзді бойжеткен Жарсыз болар деймісің, Абылай қонған кең қоныс Елсіз болар деймісің. Еркін жайлап қонған соң, Малсыз болар деймісің, Тұлпар туған құлыншақ Ерсіз болар деймісің, Алқынған арын баспайтын Өрсіз болар деймісің, Орын тапқан ер жігіт Жерсіз болар деймісің, Орда тігіп орнаса Төрсіз болар деймісің! Сонымен, кең өрісті толтырып мал өсіріп, құйқалы жерін өңдеп, бейбіт тіршілік қамын ойлауды, еңбекпен ел дəрежесін арттыруды жырлайды ақын. Сайып келгенде, Ақтамберді Сарыұлы өз заманының талабына сай жыр толғап өткен əрі батыр, əрі жырау. Оның шығармалары елі, халқы үшін еңіреп өткен ер тұлғасын, жақсылыққа бастап, адамгершіл ой түйген терең ойлы ақыл иесі абзал азаматты танытады. Өзінің өрелі ойларын жыр кестесіне тізе білген жүйрік тілді шешен ақынды көрсетеді.
Соңғы жылдары атақты жыраудың есімі дауға айналғандығы белгілі. Оның себебі кейбір басылымдарда Ақтамберді Сарыұлы Ұлы жүзден деп көрсетіліп жүр. Бұл, əрине, тарихи шындыққа жатпайды. Өйткені Ақтамберді Сарыұлы Орта жүзге жататын Найман тайпасының Қаракерей руының ішіндегі Сыбан тармағынан [5; 124]. Даңқты жырау шығармалары гуманистік, адамгершілік идеяларды көтеріп, елдегі күйкентай пендешілікті, өзімшілдікті сынайды. «Мал-басы өскен адамның» атты толғауында [3; 71]:
деп Ақтамберді Сарыұлы малы бардың кеудесі ісініп жүретінін тілге тиек етеді. Ел арасының дау-далабасын қоздырып, күшіне сеніп өктемдік көрсеткен Бөгембай батырды да Ақтамберді бір түйреп өтеді. Мысалы, жыраудың «Уа, қарт Бөгембай!» деп басталатын толғауы Наймандарға көрсеткен Арғындар өктемдігіне қарсы дау ретінде айтылады. Даугерден сөзді əуелі Ақтамберді бастап [3; 68, 69]: Уа, қарт Бөгембай! Құяр жауын аспаннан Қара бұлт торласа, Пəлекет елде көбейер Жігітті жігіт қорласа, Ақбөкен келіп жығылар Алдын қазып орласа, Пенденің бағы ашылмас, Маңдайы қалың сорласа, Дұшпан қорлап не қылмақ Бақыт басқа орнаса. Қынаптан қылыш суырмай, Қарысқан жау бүлк етпес, Жуылмай қастың қанымен, Намысқа тиген кір кетпес. Шабыссаң, қане, шығып көр, Жау емессің күш жетпес, Дарабоздай қолбасы Абыройын кірлетпес! Ұрын келген күйеу қайда, Жесір қайда тіл өтпес? Жендетті көрсет көзіме, Желіккен басты кім кеспес! Еліңді жүндей түткізіп, Қанды көбік жұтқызып, Жайратамыз осы кеш!.. — деп тапжылмай тұрып алады. Бөгембайға айтқан бұл сөздері тек арына шапқан қайсар батырдың тегеуірінді сөзін ғана танытып қоймайды. Соған қоса ел бастаған төре мен қол бастаған батырдың мақсаты өзара дауды қоздыру емес, ел тыныштығын сақтай білу, қорлық-зомбылық көргендерге қамқор болу, əділет жолымен адал қызмет ету деп біледі [6; 339]. Арғын тайпасына жататын Қанжығалы руының атынан (Бөгембай батыр Қанжығалы руынан шыққан) атақты Үмбетей жырау буырқанып, тебірене тоқтау айтады. Екі жақ пəтуаласады. Жоғарыда айтылғандарды жинақтай келе, шығаратын қорытындымыз [3; 62]:
деген жалынды жырымен халықты рухтандырған Ақтамберді Сарыұлы қазақ халқының тыныштығы үшін жанын таразыға салған айтулы тұлға. Ақтамберді жыраудың бейіті Шығыс Қазақстан облысы Абай ауданына қарасты Құндызды ауылы жанындағы Жүрек Жота атты төбенің басында орналасқан. Қорыта айтқанда, Ақтамберді — қаһармандық поэзиясы арқылы өзінің елін, жерін сүюдің үлгісін көрсеткен, оны ұрпағына мəңгілікке мұра еткен ұлы жырау. Əдебиеттер тізімі Қазақстан тарихы: энциклопедиялық анықтамалық. — Алматы: Аруна, 2006. — 768 б. Қазақстан тарихы (көне заманнан бүгінге дейін): бес томдық. — ІІ-т. — Алматы: Атамұра, 1998. — 640 б. Сөйле, тілім, жосылып (жыраулар мұрасы) / Құраст. əрі ред. Т.Қыдыр. — Алматы: Олжас кітапханасы, 2012. — 156 б. Мағауин М. Қазақ хандығы дəуіріндегі əдебиет: оқулық. — Алматы: Ана тілі, 1992. — 176 б. Қазақ ру-тайпаларының тарихы. — Х-т. Найман. — 2-кіт. — Алматы: «Алаш» тарихи-зерттеу орталығы, 2008. — 436 б. Сүйіншəлиев Х. Қазақ əдебиетінің тарихы: оқулық. — Алматы: Санат, 1997. — 928 б. Р.С.Каренов жүктеу/скачать 34,42 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|