ІІІ. Мэтавызначэнне У цэнтры нашай увагі – верш Міколы Сурначова ―У стоптаным жыце‖. Аўтар
твора, які мы з вамі разглядзім сѐння, таксама з‘яўляецца сведкам і ўдзельнікам ВАв.
Тэма сѐнняшняга наша ўрока ―Мікола Сурначоў. ―У стоптаным жыце‖.
Давайце паспрабуем разам сфармуляваць задачы, якія мы з вамі на працягу ўрока
будзем вырашаць: 1) навучыцца выразна чытаць верш;2) пазнаѐміцца з біяграфіяй Міколы Сурначова;3) прааналізаць верш;4) вызначыць тэму і ідэю верша. ІV. Вывучэнне новай тэмы - Прачытайце першы эпіграф. Ці згодны вы з Варленам Бечыкам?
- Каб памяць не зарасла травой, мы з вамі зараз звернемся да маладога і
прыгожага юнака, які не напісаў і палову таго, што мог, хто змагаўся з ненавісным
ворагам, дорачы нам шчаслівае жыццѐ.
Паведамленневучня пра біяграфію М. Сурначова. Ужо адно толькі прозвішча Міколы Сурначова шмат у каго асацыіруецца з
вайной. І пры чым тут можна назваць своеасаблівы феномен паэта: большасць яго
вершаў (тых, што дайшлі да нас) адносяцца менавіта да 1941-1944 годаў – часу Другой
сусвенай вайны, у якой М.Сурначоў браў непасрэдны ўдзел.
Мікола Сурначоў прайшоў усе дарогі вайны і загінуў 20 красавіка 1945 года на
подступках да Берліна. Нарадзіўся ў 1917 года ў вѐсцы Слабада Рагачоўскага раѐна
Гомельскай вобласці. Вучыўся на літаратурным факультэце Гомельскага, а за затым і
Мінскага педінстытута. Працаваў у газетах ―Звязда‖ і ―Чырвоная змена‖. Друкаваўся з
1933 года, з 1941 года – у арміі. Удзельнічаў у абароне Каўказа, вызваленні Беларусі і
Польшчы. Узнагароджаны ордэнам чырвонай зоркі і медалямі.
Літаратурная спадчына Міколы Сурначова прадстаўлена зборнікамі вершаў ―На
сурмах баравых‖ (1946), ―Барвовая зара‖ (1959), а таксама кнігай ―Акопны спеў‖ (1986),
куды акрамя вершаў увайшлі яго лісты, успаміны сяброў і сучаснікаў, артыкулы
журналістаў і літаратараў.
