Атты III халықаралық ғылыми-тәжірибелік конференция жинағЫ
"SCIENCE AND EDUCATION IN THE MODERN WORLD
жүктеу/скачать 8,11 Mb. Pdf көрінісі
|
III TOM
| "SCIENCE AND EDUCATION IN THE MODERN WORLD:
CHALLENGES OF THE XXI CENTURY" NUR-SULTAN, KAZAKHSTAN, JULY 2019 336 людзей забыць сваѐ мінулае: ―Не мог ѐн [Яўхім – К. В.] уцяміць, як дзяўчына ўспомніла тое, што да пэўнага часу і дня ѐн выгнаў з ейнай галавы, схаваў у недасягальным месцы‖ [7, с. 39]. Ва ўнутраным супрацьстаянні паміж героямі-пратаганістамі і іх дублямі, што ўвасабляюць цѐмны бок асобы, у аповесці А. Казлова ―Адкуль з‘яўляюцца яны?..‖ перамагаюць апошнія. Менавіта яны пасля праведзенага Яўхімам абрада ініцыяцыі вяртаюцца ў рэальнасць, каб працягваць чорную справу. Дэманічны двайнік не мае фізічнага ўвасаблення і ў малой прозе Барыса Пятровіча. ―Цела ў пісьменніка з‘яўляецца змясцілішчам дылем чалавечай свядомасці. Перад героямі «Фрэсак» даволі часта паўстае праблема выбару: рабіць ці не рабіць? – механізму, які запускае працэс раздваення. Да прыкладу, фрэска «Кватэру памяняць» ужо на намінатыўным узроўні акрэслівае згаданую праблему‖ [8, с. 158]. Галоўны герой не можа пазбавіцца ад унутранага голасу, які даводзіць яго да здзяйснення страшнага забойства сваѐй дачкі і яе маці. У дадзеным выпадку падбухторшчык злачынства, што хаваецца ў свядомасці цэнтральнага персанажа, набывае самастойнасць двайніка. У сучаснай літаратуры можна сустрэць мадыфікаваны вобраз, які захоўвае знешнія прыметы допельгангера і выконвае функцыянальную ролю анѐла-ахоўніка. У аповесці ―Чорны чалавек‖ Уладзіміра Арлова з‘яўленне такога персанажа абумоўлена часовай разарванасцю цела і свядомасці галоўнага героя, якая звязваецца аўтарам са станам натхнення і творчага ўзлѐту. Па сутнасці, гэты твор уяўляе з сябе аўтарэфлексію, што вытлумачвае, як стваралася аповесць ―Танцы над горадам‖. Галоўным героем ―Чорнага чалавека на зялѐнай канапе‖ з‘яўляецца пісьменнік, які шукае адзіноты дзеля напісання новага літаратурнага твора з незвычайным сюжэтам: людзі рознага ўзросту і полу штоночы збіраюцца на даху будынка, каб распачаць там незвычайны танец, але раніцай толькі адзін чалавек будзе памятаць аб загадкавай прыгодзе. Герой-апавядальнік падчас сваѐй творчай працы сутыкаецца з невытлумачальным, з мрояй-галюцынацыяй – у яго імправізаваным кабінеце кожны вечар з‘яўляецца Чорны чалавек: ―Прысутнасць гэтага кагосьці лакалізавалася на зялѐнай велюравай канапе. Вольна адкінуўшыся на падушкі і паклаўшы нага на нагу, на канапе сядзеў… абсалютна чорны чалавек‖ [9, с. 84]. Загадкавы госць ніколі не выходзіў за межы пакоя і паступова стаў часткай свету пісьменніка, абавязковай умовай для напісання чарговых старонак твора аб самнамбулах. Суседства з госцем з іншасвету паступова перастала выклікаць у галоўнага героя страх, які змяніўся цікавасцю, прагай разгадаць загадку: для чаго гэтая істота з‘явілася ў яго жыцці? Адказ на гэтае пытанне не прымусіў сябе доўга чакаць. Падчас традыцыйнага для героя-апавядальніка заплыву на ўлюбѐным возеры перад ім неспадзявана з‘явіўся пакой-кабінет сестрыной трохпакаѐўкі і Чорны чалавек. ―Каб абагнацца ад яго, я даў нырца, але там, пад вадой, чамусьці не паплыў наперад да лілеяў, а рэзка ўзяў убок. Вынырнуўшы, я па-ранейшаму бачыў Чорнага чалавека, які яўна збіраўся выйсці з кабінета. <…> Чорны чалавек стаяў у дзвярах, пакуль мае ногі не намацалі тугі пясок роднага берага‖ [9, с. 101]. Пасля герой-пісьменнік усвядоміць, што такім чынам штовечаровы незямны госць выратаваў яго ад смерці ў вадзе, якая напаткала іншага персанажа – юнака-студэнта. З другога боку, відавочна, што Чорны чалавек становіцца незвычайным сааўтарам аповесці пра самнамбулаў. Магчыма, гэта персаніфікаванае, паўматэрыялізаванае натхненне героя-апавядальніка, які ў многім нагадвае самога У. Арлова. жүктеу/скачать 8,11 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|