Мәтінді және тарихи білімді пайдалана отырып, Қазақстанның тәуелсіздік алғаннан кейінгі экономикасының даму ерекшеліктерін түсіндіріңіз. 1990 жылдары Қазақстан Республикасы күрделі нарықтық өзгерістерді еңсеріп, экономикалық тәуелсіздікке қол жеткізді, әлемдік және аймақтық үдерістердің белсенді қатысушысына айналды. 2000-шы жылдардағы дағдарысқа дейінгі кезеңде ел дамуының оң факторлары байқала бастады: ЖІӨ өсімі, төмен инфляция, тұрақты банк жүйесі, дамыған инфрақұрылым, инвестицияның өсуі және халықтың өмір сүру деңгейі. Мұның бәрі оң тәжірибе алуға және туындаған мәселелерді шешуге ықпал етті.
Қазіргі экономикалық шындық мынада: мемлекеттің экономикалық саладағы қарқынды қызметі нарықтық реформалар мен жекешелендіруді жүргізуге емес, әлемдік экономикалық және қаржылық дағдарыстың салдары жағдайында ұлттық экономиканы нығайтуға бағытталған. Екіншіден, экономиканың дағдарыстан кейінгі дамуы үшін барлық дерлік қолайлы жағдайлар жасалған.
Аяған Б.Қазақстанның жаңа тарихы (1991-2014): Ғылыми-танымдық басылым / Б.Аяған, Ә.Ауанасова, Ә.Сүлейменов. – Алматы: Атамұра, 2014 ж Ел экономикасын тұрақтандыру мақсатында 1993 жылы екі маңызды шешім қабылданды. Біріншіден, сәуір айында Мемлекетсіздендіру және жекешелендірудің ұлттық бағдарламасы күшіне енді. Мемлекетсіздендіру және жекешелендіру процесі 1992 жылы басталды. Бастапқыда сауда, қоғамдық тамақтандыру, тұрмыстық қызмет көрсету және басқа да қызмет түрлері объектілерін сату болды. Жекешелендіру елдегі бизнестің дамуына ықпал етті. Екіншіден, 15 қарашада өз ұлттық валютасы теңге айналымға енгізілді. Теңгенің енгізілуі өз қаржы жүйесін қалыптастырудағы маңызды қадам болды. Осы процестермен бір мезгілде салық, баға, жалақы, банк саясаты саласында реформалар жүргізілді.
Қазақстандағы жекешелендіру – Қазақстан Республикасының мемлекеттік мүлкін жеке меншікке беру процесі. Бұл процесс 1990 жылдары КСРО ыдырағаннан кейін басталды.
Қазақстан Республикасындағы жекешелендіру процесінің кезеңдері
Қазақстанда жекешелендіру процесі басталған негізгі мақсат экономиканың қажетті дамуына серпін беру болды. Реформаның енгізілуімен ел тұрғындары өздері жұмыс істеген кәсіпорындардың акционерлері ғана емес, сонымен қатар меншік иелері болу мүмкіндігіне ие болды.
Реформа мұндай ауқымды және белсенді түрде болмаса да, бірнеше кезеңде өтті және әлі де жалғасуда.
Қазақстан Республикасы Мемлекеттік мүлік комитетінің төрағасы Эдуард Өтепов айқындаған жекешелендіру кезеңдері:
• бірінші (1991-1993);
• екінші (1993-1995);
• үшінші (1996-1998);
Бірінші кезеңде мемлекет қызмет көрсету және сауда салаларындағы нысандарды сатты. Осы кезеңде алғашқы акционерлік қоғамдар құрыла бастады. Бірінші кезеңде мемлекет 2500 ірі және 4000 шағын кәсіпорынды сатты.
Екінші кезеңде 14 мыңға жуық кәсіпорын жекешелендірілді. Бұл уақыт тарихқа мемлекеттік мүлікті ең жаппай сатып алу кезеңі ретінде енді. Ол кезде негізінен шағын кәсіпорындар мен кейбір ауыл шаруашылығы нысандары сатылды. Мемлекет азаматтарға тұрғын үй сатып алуға болатын талондар берді.
Жекешелендірудің үшінші кезеңі – мемлекеттік мүлікті тек ақшаға сатып алуға болатын уақыт. Бұл кезеңде 2013 жылға дейінгідей жекешелендіру үдерісінің белсенділігі төмендей бастады.
Қазақстанның өндіруші салаларында өндіріс көлемінің артуы байқалады. Әсіресе, 1994 жылдың аяғынан бастап, үкімет кәсіпорындарды отандық және шетелдік компаниялардың басқаруына бере бастады. Республикада өндіруші өнеркәсіптердің дамуы түсті металдар, темір рудалары, газ, мұнай және көмір қорлары есебінен жүзеге асырылады. Тамақ өнеркәсібіндегі, қызмет көрсету саласындағы жағдайдың біртіндеп тұрақтануы шағын жекешелендірудің дамуымен байланысты. Республиканың тамақ өнеркәсібінде әртүрлі компаниялардың құрылуы нарықтың отандық азық-түлік өнімдерімен толығуына әкелді. Жеңіл өнеркәсіп өнімдеріне келетін болсақ, мұнда импорттық тауарлардың позициялары әлі де күшті. ХХІ ғасырдың басында Қазақстан өзінің даму болашағын байланыстыратын басым салалардың қатарында уран, хром, мыс, полиметалл, алтын рудасы, темір рудасы, марганец, көмір өнеркәсібі, сондай-ақ шикізат өндірумен байланысты бірқатар салалар бар. металл емес пайдалы қазбалар. Мемлекеттік индустриялық саясат өнеркәсіп кешенін жаңғыртуға, энергия үнемдейтін және ресурс үнемдейтін технологияларды дамытуға, ғылыми-техникалық және зияткерлік әлеуетті сақтауға және арттыруға бағытталған.