138
бастауы- құдай, табиғат және адам арақатынастары туралы мәселе. Осы өзекті
үш жақты мәселеге жауап іздеу барысында оның бүтіндей дүниетанымы,
философиялық көзқарасы қалыптасты. Торайғыровтың философиялық
көзқарасының мәні дүние мен адам арақатынасының өмірдегі гормониясын
іздеу болып табылады.
Білеміз ынтымақсыз іс оңбайды,
Тартынып шу-шулеткен кісі оңбайды.
Қараңғы қазақ көгіне
Өрмелеп шығып күн болам,
Қараңғылықтың көгіне
Күн болмағанда кім болам?
Мұздаған елдің жүрегін,
Жылытуға мен кірермін...
Торайғыров шығармалары – 20 ғасырдың басындағы қазақ қоғамы
шындығын, ондағы жаңашыл ой-пікірдің дамуын танытатын үлкен белес. Оның
ізденістері «шындықтың ауылын іздеумен» байланысты, оның реализмі
бұлтақсыз, жалтақсыз айтылған шындыққа, әлеуметтік тіршіліктің шынайы
суреттеріне негізделген, оның теңденциясы да сыншыл. «Шәкірт ойы»
өлеңінде:
Қараңғы қазақ көгіне,
Өрмелеп шығып күн болам.
Қараңғылықтың кегіне,
Күн болмағанда кім болам.
деп жырлаған ақынның шын мәнінде де, бүгінде қазақ аспанындағы рухани
сәуле шашып тұратын ең жарық күндердің бірі болып мәңгілікке қалғанына
ешкімнің де таласы жоқ екені анық.
Достарыңызбен бөлісу: 
