Шоқан Уәлиханов (1835-1865 жж.) еңбектері қазақ
халқының тарихына көз жүгіртіп оның дүниетанымымен
танысуға, 18-19 ғғ. қазақ халқының тұрмыс тіршілігінің
жандануына,
өзіндік
әлеуметтік-реформасының
қалыптасуына негізделген.
Шоқан қоғамда жасалатын өзгерістер адам мүддесіне
сәйкес келуі қажет екендігін атап көрсетті. Ол: «халыққа
етене жақын, ең маңызды соның мұқтажына тікелей
қатысты реформа – экономикалық және әлеуметтік
реформа. Ал саяси реформалар экономикалық істерді жүзеге асыратын құрал
ретінде көрінбек. Өйткені әрбір жеке адам және бүкіл адамзат қауымдасып,
өзінің бірегей түпкі мақсаты – материалдық әл ауқатын жақсартуға тырысады.
Прогресс дегеніміз – осы» дейді. «Сот реформасы жайында хат» деген
еңбегінде сол кезде қазақ даласында жүргізіліп жатқан саяси әлеуметтік
реформаларды талқылады. Әлеуметтік болмыс жөніндегі көзқарасында
географиялық детерменизм бағытында болған.
«Қырғыздардағы шамандықтың іздері» еңбегінде Шоқан зорастризм және
шаманизм дінідерін қазақтардың ежелгі діні деп, ондағы наным-сенімдердің
тамырын зерттеген. Сол белгілерді қазақ халқының күнделікті тұрмыста
қолданып жүрген сөздерімен де дәлелдеп береді.
Ш. Уәлиханов шығармашылығы қазақтың рухани дүниесін зерттеуге
арналған. Халықтық жыр-дастандары мен аңыздарының түрлі нұсқаларын
қағазға түсірген: «Қозы Көрпеш – Баян Сұлу», «Едіге», «Ер Қосай», «Ер
Көкше», қырғыздардың «Манас» жыры. Сондай-ақ оның философиялық
көзқарасы негізінен ағартушылық идеяларды негіздеуден тұрады.