зерттеулерді метафизикалық сипаттағы кез келген дәлелсіз деректерден
тазалауға мүмкіндік береді. Осылайша феноменологиялық «тазалану»
ғылымның зерттеу пәнін танымға ыңғайлы етеді. Мұндай философиялық пән
нақты бір адамның шығармашылығына байланысты емес және қандай да бір
күштің нәтижесі емес, яғни бұл «пән ретінде ғылымға керек таза пән». Затқа
деген мұндай феноменологиялық кӛзқарас «кері қарай, заттарға!» оралуды
болжайды. Гуссерльдің түсінігінде «заттың мағынасы» және «заттың мәні»
дегеніміз
«ноэма» (грек тілінен: «noema» – «ой»), яғни зат туралы ойдағы
бейнелер немесе ойдың заттың бейнесі болып табылады.
Гуссерль
заттың жасалуы дегеніміз жасалатын зат дегенді
білдірмейді, себебі құбылыстар жасалмайды, оларды ӛткереді деді. Ой-
толғанысты ӛткеру ол абсолюттік субъективтілікті,
«сана ағымын»
бейнелейді және ол затқа бағытталады. Сана интенционалды (intentio –
ұмтылыс) белсенді, яғни ұмтылысы белсенді болғандықтан да заттық
болады. Сана әрдайым ӛзіне белгіленген шектен шығып, затқа бағытталып
отырады, яғни «интенционалдылық әуел бастан болмайды, ол қызмет арқылы
пайда болады» деді.
Гуссерльдің ойынша, біздің санамыз зат туралы мағыналарды
қалыптастырады. Сананың интенционалдылығынан, яғни оның затқа мағына
қалыптастырушылық тұрғыда бағытталуынан, алғаш рет сана
құбылысынан
бӛлек
сана феномені мәселесі пайда болды. Сана феноменінде алғаш рет
бар-зат мәселесі туындады. Феноменологиялық тазаланған сана үшін зат ол
қызмет етуші (заттық ӛмірдегі әрекетінде) зат емес, бар-зат, яғни сана оның
мағынасын қалыптастыратын бар-зат болып есептелінеді.
Осылайша, ол сана феномені (немесе таза сана, шын мәнісіндегі сана)
мен сана құбылысының (жасалатын сана, сананың белгілері) ажырата
қарады. Феноменологиялық редукция (бір нәрсенің қарапайымдануы)
сананың екі қырын анықтауға кӛмектесті:
ноэма ретіндегі сананы (ойдың
заттық мазмұны) және
ноэзис ретіндегі сананы (заттың мағынасын
қалыптастыру). Заттар, Гуссерль бойынша, ноэматикалықтан ноэтикалық
түрге ауысады, заттан мағынасының жасалуы барысында пайда болған
қасиет-белгілерге ие затқа айналады.
Субъекті мен заттың мағыналық (мағына қалыптастырушы)
байланысының алдыңғы орынға шығуы – сана құбылысы (сананың мазмұны,
ноэма) мен сана феноменінің (мағына қалыптастырушы, ноэзис)
айырмашылығынан
туындайтын
феноменологиялық
мағына
болып
табылады.
Гуссерль бойынша, феноменология сӛздегі барлық мағыналардың және
мағына түрлерінің қалыптасуынан және теориялыққа дейінгі сипатталуынан
тұрады. Ол сӛзді сол күйінде тану арқылы жүзеге асады. Феноменологиялық
әдіс сол себепті де бір ғана мақсатты кӛздейді – зат ӛзі талап еткен әдіс
арқылы сипаттай отырып, оның мағыналық бейнесін беру.
Достарыңызбен бөлісу: