нын к а м ы мен пайда сы, о л а р д ы ң ұ р ы сқ а ны н д а кек тұт-
пау керек дегенді а ң ғ а р т а д ы .
Ж ы ғ ы л с а қ қ ой тұяғын тө-
сейді; Сиыр м ү й ізін төсейді
дегі қ о з ы - л а қ қ а , бұзау-тор-
п а қ қ а мінуден шошытып,
Ж ы л қ ы жалын. төсейді; Түйе
шудасы н төсейді
деп б а л а н ы киын д а болса б о л а ш а қ кө-
ліктеріне үйір ғып бейімдей береді.
Отпен пйнам а,
—
к ү й
-
есің, қояндьі қ у м а
,—
ш а р ш а й с ы ң ; Б ір е у г е п ы ш а қ оқта-
ма, қ а р а пы іиақ қа р ы с ү з а р а д ы
;
От
—
тілсіз жау, су
—
тілсіз жау
деп қ а уі п- қ а т ер де н с а кт а н л ы п а д ы . Осы сияқ-
ты күнделі кті өмі рден а лы н ғ ан а қ ыл -к ең ес т е р
б а л а н ы ң
есінде ұ з а қ с а қ т а л а д ы .
А й т ы лғ а нд ы
б а л а л а р
ж а т т а п
алып, біріне-бірі:
К өп ойнақтаған. бота от басады ; С ы ры н
б іл м е ге н аттық сыртынан огсүрме
деген ә ж е м деп қ а йт а -
лайды. Б а л а т ай ғ а, т а й л а қ қ а мініп, мал қ а й ы р ып , есі кі-
рісімен үл кен д ерд ен сөз т ыңд ап , үлгі ал уғ а, а л ы с - ж а қ ы н -
ды айыра білуге т а л а п т а н а д ы .
М а қ а л - м ә т е л — а т а - а н ан ың , көпті көрген көненің ба-
л а ғ а, ж а с қ а а й т а р тәжі р и б есі мен ақыл-кеңесі , өсиет-на-
сихаты. Әуел баста б а л а л а р ғ а а р н а л ғ а н м а қ а л - м ә т е л д е р
өңделе, ж ө нд ел е келе ү лкен д ер де ғ иб р а т а л а т ы н үлгілі,
өнегелі сөзге а й на л ад ы. Өйткені а та мен ә ж е ғ ан а емес,
к о ғ а м н ы ң о зы қ ойлы ақ ыл ды. білімді а д а м д а р ы , а қ ы н д а р
мен шешендер өзінің з а м а н д а с т а р ы н а , к е ле ше к ү р п а қ т а -
рына ақыл-кеңесі н, аманат-өс ие ті н м а қ а л - н а к ы л сөздер
а р қ ыл ы айтқан.
Атадан алтау туғанша ж а л ғы з туса не-
теді,
—
ел ге тұлға б о ла р ғ а , Қ а р а ғ а й ғ а қа р с ы бұтақ бітсе
нетеді, қ ы р а н қ ү с қ а тұғыр б о л а р ғ а
( М а х а м б е т ) ;
Б ір
б а л а атаға жете туады, бір б а л а атадан өте туады, бір
б а л а кері кете туады
( Мә шһ ү р Ж ү с і п ) деген н а к ы л д а р
мен қ а н а т т ы сөздер соны а ң ғ а р т а ды .
Әркімге өзінің туып-өскен а та мекені, кір жуып, кін-
дік кескен жері қ ы м б ат . Өйткені әр х а л ы қ т ы ң өмір сүруі,
өсіп-өркендеуі, б ақыт ы, б а й л ы ғ ы — сайып ке лг е нде же рі -
не, же рі н і ң кеңдігіне, т а б и ғ а т ы н а , б а й л ы ғ ы н а б а й л а н ы с
ты.
Ж е р і б а й д ы ң е л і бай; Ж е р
—
таусылмайтын щазына;
Әркімнің туған жері
—
өзіне М ы сы р шаһарьі
деп бекер
айтылмағ ан.
Ана ж ы л а м а ғ а н б а л а ғ а е м ше к бермейді. Ж е р де с о н
дай, еңбек еткенге, күткенге мейірімді, қ а йы р ы м д ы , ал
ж а л қ а у ғ а са раң. Соны а ң ғ а р ғ а н ш а р у а ж а с т а р д ы
Бсйнет
қыл да міндет ң ы л ; Е ң б е к етсең е м е р с ің
;
Т у ғ а н жерге ту
тік; Е р
—
туған жеріне...; Е р е л ін д е әз,
— деп жерін, елін
сүюге, оны көркейтіп, гүлденте беруі үшін а д а л қы з ме т
істеуге баулиды.
Ж е р мен ел — егіз, бірінсіз бірі жо қ. Соны түсінген
Достарыңызбен бөлісу: