Бағдарламасы аясында іске асырылды David В. Brinkerhoff, Rose Weitz, Suzanne T. Ortega

Кәрілік  кезеңде  де  отбасылық  рөлдер  мацызды  болып  қала  береді. 

Зайыбы, балалары, немерелері, ага-інілері мен әпке-сіңлілері болта­

ны үй  ішінің амандығына  оң эсер етеді.  Неке  - жогары табысты, ті- 

келей көмекті және қарым-қатынасты  қамтамасыз ететін  маңызды 

байланыс.  Алайда  ерлер  өзінен  жасы  кіші  әйелдерге  үйленегіндік- 

тен және ерте қайтыс болагындықтан егде жастағы ерлер әйелдерге 

Караганда жиірек  отбасын  қүрады:  65  пен  74 жас  аралыгындаты  ер 

адамдардың  78  пайызы,  ал  сол  жастагы  әйелдердің  тек  S7  пайызы 

ғана отбасылы.

Зайыбы  бар  болса  да,  жоқ  болса  да  қарттар  балаларымен  және 

немерелерімен  қарым-қатынасты  жоғары  багалайды.  Балалар  ата- 

әжелерімен  аптасына  кем  дегенде  екі  рет  кездеседі  (Du  Toit,  Bachtell 

&  Haggerty,  2011).  Ата-әжелер  қажет  жағдайда  бала  күтуші  қызметін 

атқара  алады,  сонымен қатар  эмоционалдық және қаржылай  қолдау 

көрсетеді.  Көпгеген ата-әжелер  немерелерімен  бірге болғанда  өздерін 

бақытты сезінеді (Allen, Blieszner, & Roberto, 2000).

Әке-шешелері мүгедектікке ұшыраған немесе бас бостандығынан 

айырылтан тіптен  мүлдем  ата-анасыз  қалып,  қамқорлықсыз  қалган 

балалар  үшін  ата-әженің қадірі  артады.  Осындай  ата-әжелер  мен  не- 

мерелерден  түратын,  арадағы  үрпақтан  айырылған  огбасылардың 

кедейлікке үшырау қаупі жотары болады (Newman &  Massengill, 2006). 

Ал балаларды патронатты тәрбиелеуге жіберу бүдан да жаман, ол көп 

қиындық тудыратын жүйе болып саналады.