107
Созылу және ұлпаның (тканьдердің) жыртылуы жануарларда жиі кездесетін
жарақаттарға жатады. Бірінші жағдайда ҧлпаның гистологиялық қҧрылысы
бҧзылады, екінші жағдайда – оның анатомиялық біртҧтастығы бҧзылады. Буын
сіңірі, тарамыс (сухожилия), қан тамырлары, жҥйкелердің созылуы және
ҧлпалардың жыртылуы мҥмкін. Жыртылу (ҥзілу) толық және жартылай болады.
Этиологиясы. Зақымдану ауыр жҧмыс кезінде, секірген, қҧлаған, сҥрінген,
қысып алған, соғып алған кездерде жҧмсақ ҧлпаның физиологиялық
майысқыштығынан тазарту кҥші басым болған жағдайда пайда болуы мҥмкін.
Ауруға малдың арықтығы, серуендердің, жаттығудың жоқтығы, және т.б. ықпалын
тигізеді.
Белгілері. Жарақат пайда болған жерде жіті асептикалық қабыну (қыздырады,
жергілікті қызады, ҧлпа ісінеді, ауырсынады, қызметі ӛзгереді) дамиды. Толық
жыртылған кезде қабыну реакциясына дейін, сипау арқылы ҧлпалардың ашылып
кеткен ҧштарының арасындағы тереңдікті байқауға болады.
Болжау. Кҥрделі еттер, сіңір, тарамыс, жҥйкелер толық жыртылған кезде ауру
малдарды жарамсыз деп санайды.
Емі. Жануарға тыныштық береді. Созылған және жартылай жыртылған
кездерде жергілікті салқындататын, ал сосын жылытатын процедураларды
қолданады. Толық жыртылғандарды операциялық жолмен (жыртылған ҧштарын
тігеді, гипс немесе шиндік байлау салынады) жҥргізеді.
Достарыңызбен бөлісу: