Бағдарламасы бойынша жарық көрді Жайлыбай F. Таңдамалы. Астана: Фолиант, 2014

137
II
Мирабоның көпірінің астында 
Сена көзден ғайып боп, 
Махаббатым бірге кетті толқынмен,
Қарсы тұрмас менің жаным тасқынға. 
Ақында да айып көп 
Мұң сапырған сол түннен.
Қара түннің ұрлап іштім тұнығын, 
Бір күн өтті, жалғасады ғұмырым.
Мирабомен бір болатын жанымыз, 
Толқындары толқыған 
Талай­талай тербететін ол мені. 
Сағынышым – сары күз, 
Өкініштің орнын қалай толтырам,
Елес қана емдеді...
Қара түннің ұрлап іштім тұнығын, 
Бір күн өтті, жалғасады ғұмырым.
Ақ махаббат тырнап кетті жараны, 
өткен өтті десек те. 
Өзегіне өрт түскендер жүр азып, 
өзендер мен жылдар бірге ағады.
Өміріңді – шешуі жоқ есеп де, 
үмітіңді үрле тағы құлазып.
Қара түннің ұрлап іштім тұнығын, 
Бір күн өтті, жалғасады гұмырым.
Күн өткен соң апта да аппақ көбіктей,
Ериді де кетеді.
Ақ махаббат ақ самал боп ескенде –
қайран ғұмыр еліктей,
Мирабоның көпірінің астымен

138
Сена болып көз алдыңнан өтеді –
Бастан дәурен көшкенде.
Қара түннің ұрлап іштім тұнығын, 
Бір күн өтті, жалғасады ғұмырым.
    

139
 * * *
Жиі есіме түсесің,
Бекзада болмысыңмен, 
күн сүйген дидарыңмен. 
Шаңырағым босаған 
Шұғыланың шуағы құлағалы теңізге, 
Сені де қинадым мен, 
Толқын боп қоса ағам; 
Мені ізде!
Тұңғиықтан қайық көрсең
Сүйеді деп айтарсың. 
Бұлттарды аспан шайып берсе 
Байқарсың. 
Көбік шашса жағалауда долы толқын сәтте бір, 
долы толқын болғанымен, 
долы толқын – ақкөңіл. 
Өзімін де сен оған да мендік таза алмастың, 
Жағажайда мың құмқайрақ, 
Жарқырайды күнде ойнап, 
Сен қайтесің мұңды ойлап... 
Мың құмқайрақ арасында өзіммін де бір қайрақ. 
Сен оған айт, дүниедегі асыл тастың әрінен 
өзім сұлу бәрінен, 
Сүйеді де жанымен.
Почтальонды көрген кезде сырыңды аш, 
Түсінбесе ол да саған бұрылмас, 
хат­хабарды күтеді де 
бір тынбай,
дерексіз күн – көшкен елдің жұртындай, 
Сымсыз телеграфтан 
сөз тарауға асыққаны секілді, 

140
сезімдерім асығады өзіңе, 
болмысыңа,
бітіміңе, 
көзіңе
дүниенің ең соңғы ғашықтары секілді. 
Жаралы адам жолығар, 
Жүрегімді сен менің жараладың... 
Сол ұғар.
Серттей сергек сезімдерім, 
Көзіңде едім, өзіңде едім, 
Сезімдерім, 
Соры бар...
                         

141
* * *
Жаздың жылы бір кешінде 
Жүрген сол сәт күнде есімде. 
Көлеңкелер көлбең қақты
Көлдің көлбеу іргесінде.
Көлде аққулар жүзген еді,
Жаз өтеді,
Күз келеді.
Өлді бір күн,
Көлеңкенің –
Кім болды екен іздегені?..

142
РЕЙН ТҮНІ
Бокалымда толған шарап
алау болып дірілдеп... 
Қас қағымда талмаусырап
балықшы айтқан нұр әуен. 
Қыздар жайлы ән;
түніменен жағалауда күбірлеп, 
Жасыл шашын кептіреді –
тылсым тұнған бір әлем.
Айналайын, айналыңдар бірге
салар сазыма, 
Балықшының шырқағанын
естімесін құлағым. 
Көзім жеткен жер бетінде
періштелер азына,
Қолыңды бер, бұрымыңды... 
Салалайын, шырағым.
О, Рейн, массың қандай, о,
Рейн, Рейн –
Алтын түннің айналары секілді; 
Жаңғырықтың жайдақ әні секілді. 
О, Рейн, 
бастарымыз айналғанға күлейін.
Жарылысынан сол күлкінің
бокалым да күл болды...
                             

143
 * * *
Бұйра толқын қойынында аунап түн,
Жағалауды өбектейді, өбеді.
Не айтады өткенінен, ардақтым, 
Дүниенің дүр, дүрбелең дерегі?..
Жұпар шашқан кезінде мен гүл көрдім, 
Хош иісі алып кеткен алапты. 
Тасасында қалады ол бір белдің 
Көлбең қағып көрінбейді қанатты.
Төгілер сәт уақыттың бұрымы, 
Гүлдерімен,
Арбауымен, 
Арымен.
Раушанды өпкен бұрқақтардың тұнығы 
Әуен қосар тіршіліктің әнімен.

144
ВАСИЛЕК
Жиырма жасар бозбала, 
Балдәуренің жайлы әңгіме қозғама, 
Құбыжық боп көрінеді ол саған, 
Кеудесіне сұмдық толған сонша адам. 
Сен
   ажалдың
 
 
көзін көрдің 
 
  жүз 
қанша, 
 
   өмір 
 
 
 
 
         өмір 
 
     
 
 
болмайды 
 
     екен
 
 
 
 
 
  
       сызданса. 
Ей, бозбала, байқарсың, 
Тағдырыңды кейінгіге айтарсың.
Жиырма жасар бозбала, 
Жадыңа қан себіліпті, күлме сен,
Жаныңа қан егіліпті, күлме сен.
Мәйіттерден өмір ұрлап қалмасаң 
Қуаныштың бағасын да білмес ең, 
Саған қарап мұң кешем. 
Кешкі сағат 17­ден ауыпты, 
Менен кем деп
ойламассың өткендер. 
Өткен­кеткен...
көгермеген көктемдер, 
Ажал жетсе өлім болмас қауіпті, 
Нәр аялап сендік нәзік сананы,
Есте қалмас күндер баяу ағады.

145
ПАРАЛЛЕЛЬДЕР
Қару үні түн баласын 
шаужайға алып шалғайдан,
жүрек сыздап 
мұңданасың, 
жаңғырықты жалғайды ән.
Күзетшілер ысқырады, 
тұтқынды айдап тұраққа. 
Аспан асты ышқынады, 
мақта тығам құлаққа.
Франция кешіндегі, 
гүлге оранған жастығы, 
Естелігім есімде еді,
шешем бастан касканы.
Еркелесең,
сен еркеле,
ақ жауынды аспаным.
Жағалауда,
көлеңкеде
толқындайды шаштарың.
Жаз өтеді,
күз келеді,
сабағынан дән үзіп.
Ей, жас ару,
ізде мені
көздің жасын ағызып.
10­266

146
Махаббат та 
жаратылған 
азаптар мен арайдан, 
сенің, қалқам, 
дара тұлғаң 
жанға жарық талайдан.
Естелігім гүл секілді, 
қара шашты Мадлена! 
Шығысымда нұр секілді, 
сыр секілді, 
жыр секілді,
өзің қандай, Мадлена, 
көзің қандай Мадлена, 
Мадлена, Мадлена!

147
СЫҒАН ҚЫЗЫ
І
Сыған қызы, болашақты болжадың, 
Тіршіліктің түйіні мен түнегін. 
Тарамыстай тарам­тарам жол барын, 
Әр үміттің алдымызда жүрерін.
Ақ махаббат – аюдан да ауыр мұң, 
Буындары ырғалмайтын ырғаққа. 
Көгілдір құс, мен өзіңмен бауырмын, 
Қанатсыздар қалбаңдайды бұл жақта.
Маңдайыңа жазылғаны болады, 
Үміттің де үзіледі дерегі.
Алақанға аппақ нұрлар қонады, 
Сыған қыздың жорамалы келеді.
II
Бәрін білді: аяғын да, басын да, 
Бас айналар бал түндердің тылсымын. 
Сыған қызбен сыр айтыстық расында, 
Аялады арман күндер гүл­шырын.
Ақ махаббат аюдайын ауырлап, 
Ырғалғаны батырады сан ойға. 
Көгілдір құс ұшады жер бауырлап, 
Қанатынан қан сауласа оңай ма?
Ертелі­кеш елегзітер елесі, 
Жолдың шаңы, 
Махаббат пен арманың. 
Сыған қызы кезіккенде келесі 
Ғұмырыңның айтып берер қалғанын.

148
АЛТЫН ТҮС
Терезенің әйнегінен өмірің
Күн сәулесін тұр құйып. 
Тәтті ұйқыда, 
сәл дірілдеп ерінің, 
түс көресің тұңғиық. 
Қандай ыстық, жарқын түс 
Ойларға орап ояуды 
Сенің түсің – алтын түс,
Сенің түсің аяулы.
Мен де көрем түсімде,
Қол ұстасып өзіңмен
Махаббаттың аралының ішінде
Нұр ішемін көзіңнен.
Күн,
Түн ғажап болмаса егер мұздар ма ем,
Уақыттың таба да алмай бір емін,
Мысық ұстап,
Қолаң шашты қыздармен
Алма теріп жүремін.
Діріл қаққан ерініңнен,
деміңнен
бөлмеге нұр құйылады ақ таңда.
Көмейінен ғажап әуен төгілген
әнші құстар – бақтарда.
Солай,
солай, қарағым,
Адамдардың аппақ таңға
ісі үлгі,
Бұзбау үшін мен де жөнеп барамын
сенің алтын түсіңді.

149
ПАРИЖГЕ САПАР
Құдайым менің! 
Сәттілік қандай: 
Өлексе өлкеден кетем мен.
Парижге барам, 
Ғажайып Париж, 
Іздеңдер мені шет елден. 
Парижге барам, 
Ғажайып Париж 
Арлы Амур құрған негізін. 
Көңілде ән­күй, 
Парижде, бәлки, 
Елесін көрген егізім... 
Парижге барам.

150
ҮМІТ, СЕНІМ, МАХАББАТТЫҢ АЯСЫ
(М. Немцовтан. Сонет гүлтәжі)
Сонет-эпиграф
Жыр­сезіммен өмір кешу күрделі, 
Өрнегің не, кермегің не, ақ шабыт.
Көңілімнің тербетіліп гүлдері,
Аспаныңда аунап жатса ақша бұлт.
Дауысыңды құмықтырған үндер мен
Кездейсоқ бір құпияңда бар өлең.
Қос ғасырды қауыштырған күндерден
Өрлеу менен құлдырауды көрер ем.
Қайран уақыт, кемеңгер де танымал,
Бәрі болған, бәрі болған, болады.
Сен аманда басымыздың бағы бар
Сөз құдірет тұру керек жоғары.
Тыныш, сөздің тыңдай алсаң сыңғырын,
Арна болып ақтарылсын бұл жырым...
1
Өткен өмір жалықтырған шағында,
Өткен жолдың қиылысы алыс тым.
Болашағың ұқсайды екен сағымға
Көкжиегі көрінгендей ғарыштың.
Жастық барда ғажап әнге қосылып,
Жүрген күндер айналды да ырысқа.

151
Сүрлеу соқпақ қасқа жолға қосылып,
Достар кетті Батысқа да, Шығысқа.
Ондағы әлем, ондағы әуен өзгерек,
Сезімдерім сергелдең боп қалғандай.
Жолдардың да бөлектігін сезбеп ек –
Бір үзілсе қалатұғын жалғанбай.
Тереңімде өмір жырын тулаттым,
Қайырылмай бара жатыр зулап күн.
2
Қайырылмай бара жатыр зулап күн,
Үйге жетпей жарты жолда аялдап:
Бәрі­бәрі таныс маған, қымбаттым –
Анам даусы естілгендей баяулап.
Алақанмен аялайтын секілді,
Қолын созып жақсылыққа асылым.
Қайран ана, көріп сенің ниетіңді
Тебірендім, толғандым да тасыдым.
...Солай болған... болмағандай ештеңе,
Дауыс та жоқ, көңіл де жоқ аялы.
Сағыныштан ертеде де, кеште де
Жүрек шіркін жапырағын жаяды.
Анашымдай айналды күн сағымға,
Менің үнім шықсын үміт бағында.
3
Менің үнім шықсын үміт бағында:
Таңғажайып сәт кешейік екеулеп.
Мына өмірдің шұғылалы шағында
Болашақтың бақ тұғырын мекендеп.

152
Бір білерім – сену керек біздерге,
Жаңа күннің нұр құштырар шапағы.
Таңғы шықтар мөлт­мөлт етіп іздерде
Ертеңіне бақыт тілеп жатады.
Сен барыңда... жоғалады бар қайғы,
Кездесулер үміт жібін жалғайды.
Сеніміме сезімімді тыңдаттым.
Ай мен күннің арасынан көремін,
Сен мәңгілік жазылатын өлеңім.
Сен сене гөр, сен сене гөр, қымбаттым.
4
Мен сенемін, сен сене гөр, қымбаттым,
Алақанда аялаған туғанда.
Жерім, тауым, алқабыма тіл қаттым
Жаңарған күн айналғанда думанға.
Көктем келіп көгергенде көк пен жер,
Құстар легі айнала ұшып көктегі.
Бұтақтарға қонып алған кептерлер
Айтар әні уақыт мынау өтпелі.
Күн нұрымен мен өмірге енгенмін,
Адамдарға бақыт сыйлар күліп таң.
Тағдырымнан тарпаң мінез көргенмін,
Жақсы күндер жанымызды жылытқан.
Ол бірге екен, бірге сосын таң нұры,
Бақ пен қайғы­адамдардың тағдыры.
5
Бақ пен қайғы – адамдардың тағдыры,
Жылдар, жылдар еске салды сол жайды.
Бір жоғалтқан қуанышыңды таң нұры
Сәті келсе қайта айналып толғайды.

153
Жағалауға асығатын қайықтай,
Туған үйге асығамыз – заңдылық.
Көкжиектің алтын нұры жайықтай
Айналып күн қарсы алады мәңгілік.
Кім дауылға қарсы тұрды толқында,
Кім лақтырды жұрттан бұрын ескегін.
Құлақ түріп сезімдегі солқылға
Жастығыммен қош айтысып көшкенмін.
Жалғыздықпен өлшеніп өткен ізім,
Махаббат деп жоғалттым дос сенімін.
6
Махаббат деп жоғалттым дос сенімін,
Сенім жоқта елге мына не дейін.
Туған үйдің есігіне телідім –
Көңілімнің көп нүктесін... көрейін.
Алаң біткен қарбаласқа енгенде,
Көшедегі ағаштар да мұңайды.
Ал ол болса арман кешіп шерменде,
Көңіл көзі жаңбыр болып жылайды.
Сәл асықпа, көңіліңді ақтарып,
Көлеңкеде көзің алды буланып.
Екеуміз де өзімізді таппадық,
Екеуміз де тереңдерде туладық.
Шаң­тозаңнан аршып алам арлыны,
Деймін іштей: қолда мені, таң нұры!
7
Деймін іштей: қолда мені, таң нұры,
Айым болып, жұлдызым боп қолдағын.
Мәңгіліктің шығар болса мәңгі үні
Тірлігімнің шаң баспасын жолдарын.

154
Тәтті­тәтті шақ кешемін түсімде,
Өмір шіркін өз өрнегін ояды.
Ұмытылған есімдердің ішінде
Тағдыр бізге ескерткішін қояды.
Сенің ғажап сенімдерің арқылы,
Жер бетіне жанымыздың жарқылы,
Жарқ­жұрқ етіп жайнатады көрігін.
Біз біргеміз, ризамын күндерге,
Көк аспаннан жұлдыз жауған түндерге,
Бақ пен сордан жаратылған өмірім.
8
Бақ пен сордан жаратылған өмірім,
Қайғы­мұңның мұзын енді ерітті.
Жүрегімнің тыңдадым да шер үнін
Көшім менің болар дедім көрікті.
Өміріме өрнек болды өлеңім,
Ақылсыздық жария болды сезгенім,
Жаңалықтың беттерінен көремін
Өркеннің де мұңға батқан кездерін.
Тыныш күндер әкеледі бақты елге,
Жапырақтар – мамырлардың өлеңі.
Тіршіліктен баз кешкен бір сәттерде
Өз­өзіңмен жалғыз қалғың келеді.
Күн аманда күле біл де, жүре біл,
Торкөзденіп шырматылған бір өмір.
9
Торкөзденіп шырматылған бір өмір,
Өкініш пен қателіктер бірігіп.
Енді ғана табар кезім жыр елін,
Енді ғана іздер кезім ірілік.

155
Сонда ғана түсінерсің сен мені,
Өмірімнің көкжиегі көрінер.
Шашымдағы ақ – парасаттың келгені,
Жаныменен түсінеді мені де ел.
Естеліктер, естеліктер жаңарған,
Арманыма ағыс іздеу – әдетім.
Үстелдегі ақ қағаздай ақ арман
Құс боп сайрар менің сұлу сонетім.
Ірісінген жұрттың бәрі ірі емес,
Шын достықты жоқ деген сөз шын емес.
10
Шын достықты жоқ деген сөз шын емес,
Осы сезім басыңдағы бақтайын.
Достық деген олар үшін бір елес,
Жауабы да күні бұрын дап­дайын.
Сәлем деуге жарамай­ақ ондайлар,
Көлеңкедей көлбең қағып өтеді.
Аққа қара жұғар болса сор қайнар,
Аппақ түстер – адалдықтың мекені.
Бөленбеген тірлік шапағатына,
Жандар бары аянышты не түрлі.
Ондайлардың тұңғыш махаббаты да
Календардың ашық беті секілді.
Сезімсіздің айтар сөзін білемін,
Махаббат жоқ алғашқы деп жүрерін.
11
Махаббат жоқ дейтіндерді білемін,
Сезімдер бар мұңға оранған, түсінем.
Аяулы да аппақ еді тілегім –
Кермек жасты көрем соның ішінен.

156
Қымбат сөзім – өмірімнің тіреуі,
Ол барында иесімін жалғанның.
Алғаш кешкен мұңдарымның біреуі –
Жазирада жастық күнім қалған күн.
Түсінбейсің қас қағымнан тұратын,
Күндеріңді айырбастап бұла түн.
Өмір деген – құпиялы бір егес.
Қиялыңды қияларға ұшырып,
Түрлі­түрлі сынақтарын ұсынып,
Жанымызда үміт болып жүр елес.
12
Жанымызда  үміт болып жүр елес,
Бейтанысты кейде жақын көремін.
Мен ояумын, түс көретін түн емес,
Шындығымның қос бұрымын өремін.
Қайда күндер, аршылғандай ар аппақ,
Жалғыздықтан жалықтым да шаршадым.
Өмірімнің ақ парағын парақтап
Бірге өткізген  күндерімді аңсадым.
Соның бәрі өң мен түстей өтпелі,
Өмір деген – қасиетті қас қағым.
Қалықтаса көңілімнің кептері
Армандарға мекен болар аспаным.
Жүрегімнің түсін соғып тұрғанын,
Келешектен бір ғажап үн тыңдадым.
13
Келешектен бір ғажап үн тыңдадым,
Біз аманбыз аманында күніміз.
Үндестікте сезінгелі мұң барын
Іздеп жүрміз бірімізді біріміз.

157
Соқпақ болып ашылады өрісім,
Көңілімнің көмбелерін мазалап.
Жырға қосқан тірліктегі жол үшін
Бір күн мені кететіндей жазалап.
Төмен түстім өр мінезім үшін де,
Басымды имей тұғырына күштінің.
Шыным осы, түсін мейлі, түсінбе,
Жүрегімнің жұртқа бердім ыстығын.
Уақыттың көп естідім мұң­зарын:
– Апар алға үмітіңнің жырларын.
14
Апар алға үмітіңнің жырларын,
Қасиеттің өсиеттен аумаған.
Жаныңызбен жарасқанда сырларың
Жүрегіңде тірлік оты лаулаған.
Маған керек көңіліңнің көктемі,
Маған керек, қалқам, сендік ар ұғым.
Мен оқыдым сол күндерде өтпелі
Көздеріңнен бұл жалғанның жарығын.
Қандай жылдам бала күнім кеше еді,
Жастығым да бүгініме алаңдар.
Арман және мақсаттармен өседі
Өсер болса, бір білерім, адамдар...
Менің жолым көкжиектен әрі асқан,
Шалдықсам да осы жолда адаспан.
Сәнді сонет
Өткен өмір жалықтырған шағында,
Қайырылмай бара жатыр зулап күн.

158
Менің үнім шықсын үміт бағында,
Мен сенемін, сен сене гөр, қымбаттым.
Бақ пен қайғы – адамдардың тағдыры,
Махаббат деп жоғалттым дос сенімін.
Деймін іштей: қолда мені, таң нұры,
Бақ пен сордан жаратылған өмірім.
Торкөзденіп шырматылған бір өмір,
Шын достықты жоқ деген сөз шын емес.
Махаббат жоқ дейді біреу, білемін,
Жанымызда үміт болып жүр елес.
Келешектен бір ғажап үн тыңдадым:
– Апар алға үмітіңнің жырларын.

159
ДАЛА ЖЫРЫ
(Сергей Мнацаканяннан)
Қыстақтарда тіршілік жоқ әлі де,
Малшы ауылдың қашқан бір кез дегбірі.
Әйел отыр жіп иіріп шәліге
Күндеріне дайындалып ендігі.
Құла дүздің өз тілі бар қашаннан,
От пен тәңір әлімсақтан жебеген.
Тастарында заңдары бар қашалған
Соқпақтары, сүрлеулері көнеден...
Шығыс осы
Шұғыласын таратқан,
Осы күнге аман жеткен кешеден.
Жапан дүзге жар болады жаратқан
Алшаң бассаң астаналық көшемен...
Шығыс осы
Арай сүйген дидарын,
Алқабында өмір жатыр жалғасып.
Өмір, бізді жұбаттың да қинадың –
Армандардың жетегінде алға асып...
Ғарыш алаң – бұл даланың тағы аты,
Түйелері сахарада шұбырған.
Байқоңырдың таусылады тағаты
Ракетаның от демімен құбылған.
Түтіндері түгесілмей тұрған жер,
Миллиондаған ат күшінің екпіні.

160
Зымырандар көкке бетін бұрған жер,
Көзің болса көру керек тек мұны.
Жаутаңдайды кең даланың жанары,
Қандай ыстық сол өлкенің құшағы.
Көздеріңнен кермек тамшы тамады,
Арманыңды ап уақыт бірге ұшады...

  СӘУІРДЕГІ СӘУЛЕЛЕР
11­266

163
 СӘУІРДЕГІ СӘУЛЕЛЕР
Кең далаға қыз­көктем сән береді,
Сәуір туса кенелер әнге де елі.
Ойхой, шіркін, 
уақыттың жақұт шағы
Бесігінде бақыттың тербеледі.
Думан­дүбір, 
тұрамыз елең қағып,
Өзек болар сайран сәт өлеңге анық.
Шұғылаға шомылған шуақ шақты –
Берекенің бастауы деген халық.
Лағыл арман бастаса жолын алдан,
Мезгіл мынау шаруаның бағы жанған.
Бозала таң,
бозторғай әнге басып,
Бұтағына теректің қонып алған.
Уақыт­тұлпар қарыштар 
жорғасы үдеп,
Кешегіге бүгін боп жалғасып ек.
Қоңыр қозы, 
құлыншақ, 
жас бұзауды
Аялаған ел едік «төлбасы» деп.
Арман дейін нұр жауар ақша бұлтты,
Дала сырын қыр ұлы жастан ұқты.
...Ару көктем – ақындық – егіз ұғым,
Ақ боталар оятса ақ шабытты.

164
Көз алдында сан баяу құбылады,
Бояу сырын ояулар шын ұғады.
Кең дүние той­тойлап жатқандай­ау
Сәуірдегі сәуле боп бүгін әні.

165
ЗЕЯДАҒЫ  СҰЛУ
Қайталанбас қызығым,
құмарымдай, 
Аспан түстес көзінен мұң арылмай...
Қыздырынып Зеяның жағасында
Жатты сұлу еліктің лағындай.
Зея тыныш, толқынсыз, тыныш маңай,
Тыныштықты тілеген туыстар­ай.
Қиыр Шығыс қызының құдіретімен
Табиғат та қалғандай тыныстамай.
Сан серіні түсірер сарсаңдарға,
Неткен мүсін, 
көрген жан тамсанғандай.
Арман­өзен
Зеяға төне түсіп,
Ақ қайың мен қарағай ән салғандай.
...Сыр ақтардың, 
қысылмай намысты ұлдан,
Іздеп тапқан аяулым алыс қырдан.
Айналайын, толқынсыз тыныш өзен –
Жағасында біздерді табыстырған.
Жырла жүрек, 
жұлдыз қыз, жанымдасың,
Жігер оты жастықтың жалындасын.
Алтын түсті шашыңнан сипап едім,
Қиырдағы қимайтын қарындасым.

166
Сырбаз сұлу, 
сағыныш сазы болған,
Жетелеген жастықтың жазына арман.
Сәл жымиып 
айтқанда адресіңді...
Жүрегімнің лентасы жазып алған.
Аулақ бізден тірліктің аза­мұңы,
Сезіміңнің – тілерім – тазалығы.
...Жагорқызы Мариям – сенің апаң,
Мен сияқты Дударай қазақ ұлы.
                                               1979

167
ҰШЫҢДАР, ХАТТАР!
Жаңалықтарын жеткізіп елдің тым ыстық,
Ұшыңдар, хаттар,
бетке алып Қиыр Шығысты.
Сағынған сәтте сүйеу боп маған жетіңдер
Сарыарқа далам, ағайын, дос­жар, туысты.
Қарамай дауыл,
қарамай жауын, мұз­қарға,
Жауынгер досқа,
күзеткен елін ызғардан.
Сырларға толып жетіңдер, хаттар, жиі тым,
Қарақат көзді елдегі құрбы қыздардан.
Оралып жиі бал дәуренімнің бағына,
Қиялмен барып жүрем тек бала шағыма.
Өткені бірге,
көктемі бірге достардың
Сәлемін алып ұшыңдар, хаттар, тағы да.
Тілдесіп бүгін ұшқан құспен де қаламын,
Сарыжайлауым деп сағынып әнге саламын.
Ұшыңдар, хаттар, 
қазасын емес таныстың,
Шілдехана мен тойлардың айтып хабарын.
                                                              
    1979

168

жүктеу/скачать 1,07 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: