Бақыттың кілті

ЖАНҰЯ
- 117 -
бүкіл уайымы иманы болатын. Көрші үйде тұратын еді. Күн 
ауғанда ауласында, көлеңкеде кітап оқып отыратын. Мен 
үйдің төбесінен жасырын бақылап отыратын едім. Мен үшін 
сулулық атауы Гүлсім деген атпен ғана үйлесім табатын. 
Бір күні бар жігерімді бойыма жинап алдынан шықтым. 
Дүкеннен келе жатқан болатын. Қолында сөмкелері бар еді. 
Джентельмендік танытпақ болып сөмкелерін көтерісейін 
дедім, рұқсат бермеді. Кейін «сізбен сөйлесейін деп едім, 
көп уақытыңызды алмаймын» дедім. Жүзіме бұрылып та 
қарамады, басы төмен қараған бойда: «не мақсатпен?!» деді. 
Мен сасқанымнан «сізге ғашықпын!» деп қойып қалдым. 
Гүлсім: «Сізбен сөйлесуім жаиз емес, өтінемін жолымды 
бөгемеңіз» деп асығыс қадамдармен жүріп кетті. Мен болсам 
«Жаиз деген не?!» деген бойы қалып қойдым. Мұнымен не 
демекші болды?! Жаиздың мағынасы не?! деген ой мазалай 
берді. Өз-өзіме: «Оранған, діндар қызға ғашық болған 
екенсің, олай болса дініңді үйрен» дедім. Ертеңіне Олардың 
басқа қалаға көшіп жатқанын естідім. Әкесі зейнетке шыққан 
екен. «Әлде менің кесірімнен болды ма?» деген ой да ойымнан 
кетпей қойды. Уайымым ішімді жеп жаиз деген не екенін 
іздестірдім. Жаиз жалпылама «Рұқсат, күнә емес» деген 
мағынаны, ал жаиз емес болса, рұқсат емес деген мағынаны 
білдіреді екен. Күндер өтіп осы ізденулердің салдарында 
көңілімді Аллаһқа деген сүйіспеншілік қаптады. Дәрет 
алуды үйрендім, сүрелерді жаттадым, намаз оқуды бастадым. 
Илмихал кітаптарын және Құран кәрім оқыдым, ішкі дүнием 
жәй тауып, көзім, көңілім ашылды. Бір күні мешіттен шығып 
келе жатып Гүлсімді көрдім. Аяқтарым қалтырап, Аллаһ 
деген бойы тұрып қалдым. Кешке үйге келгенде анам мені 
бір қызбен таныстырғысы келетіндігін айтты. Ақылына 
көркі сай, өте сымбатты, көркем мінезді екендігін айтып оны 
мақтады. Алайда менің көңілім Гүлсімде еді. Танысуға, құда 
түсуге барғанымызда, көк орамал таққан қалыңдығым «енді 
жаиз» деп айтты. 

ЖАНҰЯ
- 118 -

жүктеу/скачать 1,21 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: